Reacties tv- iconen: "Terry was een glamoureuze omroepster"

"Het nieuws komt hard aan. Ik wist dat het niet zo goed met haar ging, dat Esther (dat was de officiële voornaam van tante Terry) niet langer woonde in dat huis met die grote boom voor. Maar toch heeft haar dood me verrast.  Ik ken Esther al van voor er sprake was van televisie. In de school aan de Oudaan in Antwerpen gaf ik les. Zij was één van mijn leerlingen. Ze was voorbestemd om onderwijzeres te worden, zo ging dat in die tijd", zegt Paula Semer.

"In het begin van de jaren 50 waren er proefuitzendingen voor televisie. Ze trad op in een koortje dat haar stiefvader dirigeerde. Toen de echte uitzendingen van start gingen, op 1 januari 1954, schreef en presenteerde ik het kleuterkwartiertje. Maar ik was ook de leading lady als omroepster. Die combinatie was niet evident. Jan Boon, toen onze directeur-generaal besliste : "We gaan die zwartharige met haar vlecht op haar rug er bijnemen.""

"Zo werd Terry de tante van de kleutertjes. We zagen mekaar eigenlijk heel weinig. We werkten bijzonder hard en gingen naar huis om te rusten."

"Drie vrouwen hebben hun stempel gedrukt op die eerste televisiejaren.  Zelf was ik het moederlijke type, Nora Steyaert was ons "kakelnestje", en Terry, dat was absoluut de meest glamoureuze van ons trio. Dat had ondermeer te maken met haar man, stervoetballer Jos Van Ginderen. Dat ging toen nog zo, vrouwen namen gewoon de familienaam van hun man over. Daarom kennen we haar als Terry Van Ginderen, en dus niet als Terry of Esther Verbeeck. Ik denk met warme gevoelens terug aan onze tijd samen. Het was heerlijk om met Terry samen te werken. Ik zal mijn herinneringen aan haar blijven koesteren."

Bart Peeters herinnert zich hoe hij zelf als kleutertje tante Terry mocht ontmoeten. "Mijn moeder schilderde in de jaren '50 de aftiteling van de programma's. Ze nam me op een keertje mee en zette me tijdens de uitzending op de schoot van tante Terry.  Het thema was toen schilderen met vingerverf.  Later is me verteld dat ik aan het bloemetjeskleed van tante Terry nog wat extra bloemetjes heb toegevoegd. Maar tante Terry was daar niet boos over."

"Ik herinner me hoe ik schrok dat iconen als Nonkel Bob en Tante Terry er in levende lijve in kleur rondliepen.  Dat was een schok.  We kenden uiteraard enkel zwart-wit-televisie.  Ik dacht dat die mensen er in het echte leven ook als grijswaarden uit zagen.

"Tante Terry was als omroepster heel gracieus, heel elegant.  Je kon ze gerust op dezelfde hoogte stellen als Sophia Loren.  De populariteit van de televisiesterren toen, daar hebben de jongeren van nu totaal geen benul van.  Tante Terry was toen minstens drie keer zo populair als koningin Fabiola.

En ze was ook haar tijd vooruit.  Ik herinner me hoe ze bijzonder streng kon zijn voor tabak.  Ze had een liedje dat 'laat het' heette.  Alle vaders van kleuters rookten toen nog, en zij deed dus openlijk een oproep om daarmee te stoppen.  Eigenlijk begon Terry al met 'Kom op Tegen Kanker' voor kleutertjes."

Peeters vindt het bijzonder jammer dat er maar weinig beeldmateriaal van tante Terry bewaard is gebleven.  "Alle uitzendingen gingen toen live. Daar is helaas heel weinig van bewaard gebleven. Maar dat ze een echte vakvrouw was staat buiten kijf.  In 2003 was er een speciaal programma naar aanleiding van vijftig jaar televisie.  Ik had de eer dat aan haar zijde te mogen presenteren.  Dat liep ongelofelijk vlot.  Ze was een echt natuurtalent."

"Omdat televisieprogramma's toen helemaal live op antenne gingen was er eigenlijk heel veel mogelijk.  Nu is er vaak een vooropname bij amusementsprogramma's.  Toen was dat helemaal anders.  Zo ging over tante Terry het verhaal dat ze impliciete boodschappen meegaf via haar afkondigingen.  Als ze "goede avond of goede nacht" zei, betekende dat : "ik kom meteen naar huis".  Als ze "welterusten" zei, dan wist haar man dat Terry met de ploeg nog iets bleef drinken. Ja, dat waren nog eens tijden."