‘Jumanji: Welcome to the Jungle’: met wat heavy metal wordt het grappig

In Jumanji werden spelers van een oeroud bordspel in de jungle gezogen. Zo zagen we wijlen Robin Williams wegvluchten van neushoorns en olifanten. Wou hij terugkeren naar huis, moest het spel eerst uitgespeeld worden. Na het happy end van de toen al ouderwetse film, bleef de vervloekte speldoos achter op een strand.

Daar wordt het in 1996 – de start van Jumanji: Welcome to the Jungle – weer gevonden, maar de vinder vindt er niks aan. De magische lokdoos transformeert dan maar tot videogame, de gevolgen zijn dezelfde: de speler verdwijnt. Op het eerste gezicht is die nieuwe premisse wat goedkoop, maar het dient als hefboom naar een slimmere vertelvorm.

Want natuurlijk wordt het bewuste videospel vandaag – tijdens een strafstudie – opnieuw gevonden door een groepje tieners: de nerdy Spencer, footballspeler Fridge, mean girl Bethany en grijze muis Martha. Alleen hun karakters zijn van belang. Eens in het spel gezogen, worden zij de avatar die ze bij de start gekozen hebben.

En dat is waar de humor én de sterrencast hun intrede maken. Zo zit Spencer-de-nerd plots in de huid van Dr. Smolder Bravestone – een stoere Indiana Jones – gespeeld door Dwayne ‘The Rock’ Johnson. De fysiek klopt. Alleen blijft het een watje in een atletisch lichaam, en dat dwingt The Rock uit zijn comfortzone als acteur. Hi-la-risch.

Nog grappiger is de rol van Jack Black. Zijn personage: de chubby cartograaf Shelly Oberon. Een man met een vrouwelijk klinkende naam, als avatar gekozen door Bethany. In onze wereld is zij onlosmakelijk verbonden met haar smartphone en Instagram-account, in de jungle is ze compleet lost. Dat egocentrische, snel oordelende poppemieke zit gevangen in een obees mannenlichaam. Jawel, enter de obligate, platte penismoppen. Maar ze werken, dankzij het sterke werk van Black, die een geloofwaardige tienermeid neerzet.

Verder wordt de saaie Martha een bom à la Lara Croft (Karen Gillan). Zij krijgt in de pers kritiek op haar crop top. Maar hé, het gaat om een personage in videospel voor tienerjongens. Dat hoort zo. En uiteindelijk is Martha een verlegen schoolmeisje dat openbloeit. Waarom dan oppervlakkig blijven hangen bij haar outfit? Iets wat Fridge (Kevin Hart) dan weer omgekeerd ervaart, de stoere sporter kan plots geen 100 meter lopen en moet zichzelf leren relativeren. Wie had gedacht dat de jungle ook een beetje wollig kon worden?

Uiteraard wordt dat geheel overgoten met een flinke scheut nostalgie. Die keert niet terug naar het origineel, maar naar de popcultuur van de jaren 90. Inclusief een vergeten oorwurm. Verder verdenken wij regisseur Jake Kasdan een echte metalhead te zijn. De film zit vol geestige knipogen. Of dacht u dat die wat zielloze ondertitel toevallig was?

Is deze Jumanji plat commercieel? Jazeker. Maar gelachen dat we hebben.

Nu in de bioscoop.