In 2011 moesten de kinderen van de bejaarde vrouw haar in het Genkse rusthuis Toermalien onderbrengen omdat ze niet meer voor de zorg voor hun dementerende moeder konden instaan. De vrouw kwam terecht op een speciale afdeling voor zwaar hulpbehoevende dementerende patiënten.

Op 28 juni 2014 werkte de verpleegster haar shift af door de bewoners voor de nacht klaar te maken tijdens een laatste ronde. Samen met twee andere verpleegkundigen was de verpleegster verantwoordelijk voor de dertig bewoners in het rusthuis. De 83-jarige Turkse vrouw vroeg aan de verpleegkundige om haar op het toilet te helpen. De verpleegster hielp haar op het toilet met een tillift en ging verder met haar ronde terwijl de bejaarde vrouw haar behoefte deed.

Na het afwerken van haar ronde ging de vrouw naar huis zonder dat ze de bejaarde vrouw van het toilet had geholpen. Doordat de bejaarde vrouw, tegen haar gewoonte in, niet om de verpleegkundige had geroepen, was die helemaal vergeten dat de vrouw nog op het toilet zat. Ook maakte de vrouw geen gebruik van het alarmsysteem in de badkamer. De 83-jarige viel voorover en stikte door de ribfracturen die ze opliep bij haar val. Haar lichaam werd een viertal uur later gevonden door de verpleegkundigen van de volgende ploeg.

Klok terugdraaien

Tijdens de behandeling van de zaak op 3 januari betuigde de verpleegster haar spijt en zei ze dat ze de klok wilde terugdraaien. Haar advocaat noemde het overlijden een bijzondere spijtige samenloop van omstandigheden en vroeg de opschorting. “Deze vrouw is een plichtbewuste verpleegkundige die nog altijd in dienst is en een empathische band heeft met de bewoners. Uit haar evaluatieverslagen blijkt dat het een gewaardeerde verpleegkundige is”, zo pleitte meester Lenaerts toen.

De rechtbank wijst in het vonnis op het blanco strafregister, de lange onberispelijke staat van dienst en de samenloop van omstandigheden. Na het voorval van 2014 is de verpleegster ook weer aan het werk gegaan in het woonzorgcentrum. Daarom krijgt ze de gunst van de opschorting.

De verpleegster moet aan de familie wel een schadevergoeding van 24.365 euro betalen, vermeerderd met intresten en de gerechtskosten. De advocaat van de familie vroeg een hoge schadevergoeding omdat binnen de Turkse gemeenschap het niet de gewoonte is dat bejaarden geplaatst worden in een woonzorgcentrum. “Het was een hele grote stap voor de familie om haar te plaatsen in het rusthuis. Binnen de gemeenschap worden zij nu met de vinger gewezen”, zo gaf advocaat Lubandy die de familie vertegenwoordigde, als verklaring voor de gevraagde hoge morele schadevergoeding.

Binnen het rusthuis is nu een systeem geïmplementeerd waardoor de verplegers zich moeten aanmelden als ze een kamer binnengaan en zich moeten afmelden als ze de patiënt verzorgd hebben. In juni 2014 was dit systeem nog niet in werking bij het woonzorgcentrum.