© LD
“De beurs blijft riskant, maar waarom zou je het aandeel van een bedrijf met goede perspectieven verkopen?”
Begin deze week was ik nog in de weer met het nakijken van examens. Ik had dus een paar dagen geen tijd om de media, laat staan de sociale media, te volgen. Gisteren had ik wel die vrije tijd. Ik las nogal wat paniekerige berichten over de beurs. Miserie, miserie, miserie. In de VS zou de Dow Jones een klap gekregen hebben. Stel je voor. De beurs was gecrasht en ik wist dat niet! Maar uiteindelijk bleek er weinig aan de hand. Gewoon een dipje. De hevige emoties en opgeklopte reacties typeren wel de manier waarop we vandaag met elkaar communiceren. Alles wat gebeurt, is ofwel fantastisch, ofwel rampzalig. De media pikken daar gretig op in. Maar of we daar nu beter van worden?
Exact 30 jaar geleden kocht ik mijn eerste aandeel. De timing bleek perfect. We hadden net de crash (een echte) van oktober 1987 achter de rug en aandelen waren goedkoop. Ik had nergens geleerd om te beleggen en dus maakte ik de grootste beginnersfout die je maar kan maken: te vroeg afscheid nemen van prima aandelen. Ik kocht aandelen van Colruyt en van een holding van de familie Boël, later ook die van koekjesproducent Lotus Bakeries, staalconcern Arbed en ook Metaal Hoboken. Maar die aandelen verkocht ik telkens met een winst van 15 of 20%. Beter maar je winst binnenhalen, toch
De beurs blijft riskant. Jawel. Maar waarom zou je het aandeel van een bedrijf met goede perspectieven verkopen? Ik leerde snel bij. In maart 1998 kocht ik aandelen van Kinepolis toen het naar de beurs kwam. Die aandelen heb ik nu nog steeds. De koers leek af en toe een roetsjbaan, maar uiteindelijk leverde Kinepolis zijn aandeelhouders in die periode een winst op van zowat 700%.
Die prestatie is niet eens zo uitzonderlijk. Wie 30 jaar geleden wat investeerde in een pensioenspaarfonds zal constateren dat zijn eerste investering nu ook zowat het achtvoudige waard is. Dertig jaar geleden haalde de Dow Jones, graadmeter van de Amerikaanse beurs, niet eens 2.000 punten. Vandaag is dat 26.000 en over 100 jaar is dat wellicht een miljoen punten. De waardestijging verloopt uiteraard nooit volgens een rechte lijn. Beurzen stijgen af en toe fors en crashen af en toe. Het is nooit anders geweest.
Vandaag lijkt het wel alsof een meerderheid van de beleggers trader is. De ene dag aandelen kopen om ze de volgende dag, of een week later, weer snel-snel te verkopen. Alsof het bitcoins zijn of iets waarvan je de waarde iedere dag, of ieder uur, dient te volgen op je smartphone. Ja, dan panikeer je bij de eerste voorjaarsstorm op de beurs. Ik doe daar niet aan mee. Iedereen belegt op zijn manier. Ik zal oud zijn, of in het beste geval ouderwets.
