Franse bergbeklimster over horroravontuur op 'killer mountain': doodzieke partner achtergelaten, hallucinaties, bevriezing

Revol verblijft momenteel in een Frans ziekenhuis, waar de artsen zullen beslissen of haar vingers en linkervoet moeten afgezet worden, nadat deze tijdens haar afschuwelijke avontuur bevroren waren.

Op 20 januari begonnen de Franse Élisabeth Revol en haar Poolse klimpartner Tomek (Tomasz) Mackiewicz aan hun avontuur waarbij ze de 8125 meter hoge berg wilden beklimmen. Het was haar vierde poging en zijn derde. Enkele dagen later raakte het team vlak na het bereiken van de top echter in de problemen.

Revol was de eerste vrouw die erin was geslaagd om de berg te beklimmen in de winter, zonder zuurstof of hulp van een sherpa. Maar hun vreugde op de top was van korte duur. “Tomek vertelde me dat hij niets meer kon zien,” herinnert ze zich. “Hij had geen masker gebruikt omdat het die dag wat mistig was en tegen de avond had hij oftalmitis (een oogontsteking). We waren amper een seconde op de top. We moesten ons haasten om weer af te dalen.”

Mackiewicz leunde op Revols schouders terwijl ze in de duisternis aan de lange, moeilijke afdaling begonnen. “Op een bepaald moment kon hij niet ademen,” vertelt Revol. “Hij haalde het masker van zijn mond en begon te bevriezen. Zijn neus werd wit en dan zijn handen, zijn voeten.”

Mackiewicz had niet langer de kracht om zijn tocht verder te zetten en het duo verschool zich in een rotsspleet tegen de bijtende wind. Tegen de ochtend was zijn toestand nog verslechterd. Revol herinnert zich dat er “bloed uit zijn mond stroomde”, een teken van oedeem, waarbij vocht zich opstapelt in het lichaam. Het is het laatste stadium van acute hoogteziekte, die dodelijk kan zijn als er niet dringend verzorging komt.

Revol stuurde berichten om hulp, maar die kwamen niet allemaal toe. Uiteindelijk kreeg ze antwoord van het reddingsteam, een groep Poolse eliteklimmers: “Ze vertelden me: ‘als je 6000 meter kan afdalen, dan pikken we je op en we kunnen Tomek gaan halen op 7200 meter,” vertelde Revol aan AFP. “Het was niet mijn beslissing, ze werd me opgelegd,” voegt ze eraan toe.

De vrouw herinnert zich dat ze tegen Mackiewicz zei: “Luister, de helikopter komt later deze namiddag toe. Ik moet naar beneden gaan, ze zullen jou komen halen.” De klimster stuurde haar GPS-coördinaten naar het reddingsteam en ervan overtuigd dat ze die dag nog hulp zou vinden, liet ze haar tent en slaapzak achter.

Toen bleek dat het reddingsteam die dag echter nog niet opdook, moest Revol noodgedwongen nog een nacht in een grot doorbrengen. “Maar ik wist dat ik het zou halen. Ik zat in mijn grot en ik had het ijskoud, maar ik zat niet in een hopeloze situatie. Ik was meer bezorgd om Tomek, die veel zwakker was,” herinnert ze zich.

Die nacht staken echter de hallucinaties, ten gevolge van een verblijf op grote hoogte, de kop op. De bergbeklimster beeldde zich in dat mensen haar warme thee brachten en dat ze hen in ruil haar schoen moest geven. Ze nam daarom haar schoen af, waardoor ze vijf uur lang blootsvoets was en haar voet bevroor.

Revol bevond zich op 6800 meter, was uitgeput en besloot om ter plaatse te blijven zodat ze haar krachten kon sparen en zichzelf warm houden. De redding leek nabij toen ze een helikopter hoorde overvliegen, maar door de krachtige wind kon het reddingsteam niet landen.

Toen ze besefte dat een derde nacht in de vrieskou zich opdrong “begon ik me af te vragen of ik het zou overleven”, vertelt ze. Een bericht van de Poolse klimmers over het verdere verloop van de reddingsactie bleef uit. Revol raapte al haar moed bij elkaar en begon met natte handschoenen en bevroren voeten aan de rest van de afdaling. Omstreek 3 uur 's ochtends bereikte ze een van de basiskampen. “En toen zag ik twee koplampen op me afkomen. Dus ik begon te roepen en ik zei tegen mezelf ‘OK, het komt goed’. Het was ongelooflijk emotioneel,” aldus de vrouw.

Revol, die na haar avontuur nog slechts 43 kilogram woog, werd later naar Islamabad overgevlogen en van daaruit vloog ze donderdag naar Zwitserland. Vanuit Zwitserland werd ze naar Frankrijk gebracht.

Of ze ooit nog opnieuw zal klimmen? “Ik denk het wel,” zegt ze. “Ik heb dit nodig.”