“26 jaar geleden dronk ik voor het laatst alcohol. Dit is wat er gebeurde toen ik mijn dieptepunt had bereikt”

“Het lukte niet”, doet de man zijn verhaal bij nieuwszender Fox. “Er gebeurde niets. Toch niet in de flat. Want ze dronk niet mee en meer dan een blik vol walging had ze niet voor mij in petto. Wat er wél kwam, was een schokkend besef toen ik weer buiten stond. Ik zat in mijn wagen en had voor de eerste keer in de 15 jaar dat ik dronk, een moment van helderheid.”

‘Ik ben in een beest veranderd’, dacht Michael met afschuw. ‘Deze vrouw ziet me graag en het enige wat ik wil, is haar gebruiken en haar daarna gewoon weggooien.’ Hij had al eerder bedacht dat hij moest stoppen met drinken, want ondanks zijn diploma van de Columbia Law School slaagde hij er niet in om een job te houden. “Ik was iemand die nergens lang bleef. Ik was iemand die geen geld in zijn zak kon houden. Ik was iemand je niet graag kon zien. Ik haalde het slechtste naar boven in elke vrouw waarmee ik op stap ging. Ik was 33 jaar en had mijn dieptepunt bereikt. Dit is wat er toen gebeurde.”

8 keer was hij in de 21 maanden voor die avond ‘gestopt’ met drinken. “Ik ontdekte dat ik het twee maanden kon volhouden, dan acht maanden, dan weer vier maanden. Maar elke keer herbegon ik. Want ik was toch geen alcoholicus, toch? Het gevoel dat ik een gebruiker was, niet alleen van alcohol maar ook van mensen en in het bijzonder van iemand die me graag zag, werd steeds intenser toen ik daar in mijn wagen zat voor de flat van mijn ex. En dat besef veranderde alles.”

De daaropvolgende maanden wijzigde het beeld dat hij van zichzelf had, langzaam maar zeker. “Ik ben niet echt een alcoholicus”, klonk het eerst. En daarna: “Ik ben niet níét een alcoholicus.” Om te eindigen bij het vreselijke besef: “Ik ben een alcoholicus. Ja, het klopt.”

Hij ging zitten en begon zijn hele geschiedenis met alcohol neer te schrijven. 45 minuten lang, pagina na pagina, tot er een stapeltje van 17 bladzijden over zijn alcoholgerelateerde problemen en verlies uit zijn pen was gevloeid. Daarmee trok hij naar een meeting voor probleemdrinkers. (lees hieronder veder)

“De spreker die zondagmorgen bleek dezelfde voornaam te hebben als ik. En een verhaal dat enorm op dat van mij leek”, vertelt Michael. “Ik vroeg hem of hij mijn verhaal wilde lezen en me wilde vertellen of hij dacht dat ik een alcoholicus was. Hij stemde in en enkele dagen later belde hij me.”

‘De black-outs die je hebt zijn een duidelijk teken van alcoholisme’, vertelde de man. ‘Net als het feit dat je geen job kan houden. En je onvermogen om te functioneren in een relatie. Hetzelfde geldt voor je slechte relatie met je familie. En je woede.’ En hij bleef maar doorgaan, tot Michael het niet meer kon ontkennen. “Ik snapte het opeens. En ik gaf me over. Ik stopte met drinken. Een dag per keer.”

“Het is intussen 26 jaar geleden dat ik voor het laatst alcohol dronk”, gaat hij verder. “Die fles in de flat van mijn ex was de laatste. Ik heb het intussen goedgemaakt met haar. We hebben nog altijd contact. Maar gewoon als vrienden. Elk jaar, rond de datum dat ik stopte met drinken, rij ik naar haar appartementsgebouw en parkeer ik daar. Mijn ex woont er intussen al lang niet meer. Maar zij is niet de reden dat ik het doe. Ik denk dan gewoon aan de gedachten die door mijn hoofd gingen op 31 januari 1992, op mijn beslissende moment van helderheid.”

En het is niet dat hij alleen geen alcohol wil gebruiken. “Ik wil vooral ook geen mensen meer gebruiken, zolang ik leef. Dat is mijn favoriete cliché over nuchter zijn. ‘Vroeger gebruikte ik mensen en hield ik van dingen, nu gebruik ik dingen en hou ik van mensen.’ Dat is een betere manier van leven.”