11 januari 1995: de dag dat Gilles de Gouden Schoen won op basis van één stemronde. En Lorenzo woedend het casino uitstormde

Gilles De Bilde speelde in de eerste helft van 1994 nog in tweede klasse. De jonge spits maakte furore bij Eendracht Aalst: hij werd er topschutter en dwong met de Ajuinen de promotie naar eerste klasse af. Prestaties die voor de buitenwereld niet onopgemerkt bleven, maar voor het referendum van de Gouden Schoen van geen tel waren. In de eerste stemronde kon er op De Bilde immers niet gestemd worden omdat hij in tweede klasse actief was. Michel Preud'homme won die eerste stemronde met 132 punten. De nationale doelman ruilde in de zomer van 1994 echter KV Mechelen voor Benfica, zodat hij voor de tweede stemronde niet meer in aanmerking kwam.

Op De Bilde - 'zero points' dus na ronde één - mocht in de tweede ronde wél gestemd worden. 'De Ket' ging in de herfst van 1994 bij Eendracht Aalst gewoon door op zijn elan. De Bilde scoorde liefst dertien goals in zijn eerste vijftien wedstrijden in eerste klasse. Het leverde hem een eerste selectie voor de Rode Duivels op. En de rol van outsider voor de Gouden Schoen, maar zeker niet méér dan dat.

Enter Lorenzo Staelens. 'Lorre' had er met Club Brugge een berenjaar opzitten. De middenvelder was in 1994 wekelijks één van de sterkhouders bij blauw-zwart, al moesten de West-Vlamingen zowel titel als beker aan Anderlecht laten. Het weerhield pers en publiek er niet van om Staelens als topfavoriet voor de Gouden Schoen 1994 naar voren te schuiven. Een Brugs podium leek zelfs niet uitgesloten. Ook ploegmaats Franky Van der Elst en Paul Okon stonden bij de bookmakers hoog genoteerd.

Voor Staelens en co draaide de gala-avond evenwel uit op een anti-climax. De Rode Duivel hoorde tot zijn stomme verbazing Gilles De Bilde afgekondigd worden als nieuwe Gouden Schoen. Nog érger: Staelens zelf eindigde in het referendum pas op een povere achtste plaats met amper 88 punten. De Bilde had er in één stemronde liefst 203 verzameld. Ruim voldoende om Van der Elst (148) en Okon (135) naar de dichtste ereplaatsen te verwijzen.

Terwijl een verbouwereerde De Bilde de trofee ontving uit de handen van de Portugese legende Eusebio, stormde Staelens woedend het casino van Knokke uit. De Club-speler bedankte feestelijk voor de afterparty en zwoer dat hij nooit nog naar het Gala van de Gouden Schoen zou komen. "Het was vooral frappant dat ik niet eens in de top vijf stond", zou Staelens later zeggen. "Verliezen is nooit plezant, en al zeker niet als je één van de favorieten bent. Maar ik heb het een plaats kunnen geven."

Vijf jaar later zou Staelens alsnog zijn gram halen. Als speler van Anderlecht won hij in 1999 de Gouden Schoen. Hem op het Gala krijgen bleek geen simpel karwei, de dure eed en de West-Vlaamse koppigheid van 'Lorre' indachtig. Met de hulp van Luk Alloo - de tv-maker stalkte hem de weken voordien onafgebroken met de vraag of hij naar het Gala zou komen - en een helikopter stond Staelens begin 2000 waar hij hoorde te staan: op het podium van de Gouden Schoen.