De 5 boeken die het leven van actrice Tina Maerevoet veranderd hebben

Tina Maerevoet is als actrice vooral bekend van haar rol in "Thuis". Daarnaast maakt ze ook theatervoorstellingen voor kinderen. Daarvoor laat ze zich inspireren door het werk van anderen of ze bedenkt zelf het verhaal en schrijft een eigen tekst. 

"Of ik fictie of non-fictie lees, hangt van mijn gemoedstoestand af", begint Maerevoet. "Ik grijp naar fictie wanneer ik er even uit wil zijn. Non-fictie lees ik om iets bij te leren. Dat zijn dan boeken waarin ik veel aanduid zodat ik er achteraf nog naar kan teruggrijpen.  Daarom ga ik ook niet naar de bibliotheek, ik koop veel boeken, ik wil ze echt zelf hebben om er in te kunnen schrijven en zinnen in te onderlijnen. Voor mij is het een rijkdom om al die boeken rondom mij in huis te hebben."

""Borderline times" van Dirk De Wachter is mij ooit op de set van "Thuis" door mijn collega Jelle Cleymans aangeraden", vertelt Maerevoet. "Jelle kan heel overtuigend vertellen over iets waar hij achter staat. Ik ben het boek de dag erna al gaan kopen."

"Dirk De Wachter heeft jaren aan het boek gewerkt.  Volgens hem lijden niet alleen sommige mensen aan de persoonlijkheidsstoornis borderline, maar ook de maatschappij. Er moeten constant grenzen afgetast worden. De analyse van De Wachter is: we leven in enorm snelle tijden, alles moet goed zijn, je moet ambitie hebben, je moet mee zijn met social media, je moet altijd heel gelukkig zijn. Doordat we naar die pieken streven, vallen heel veel mensen uit de boot en krijg je een maatschappij die uit elkaar valt. Hij heeft het over een “verbrokkelde samenleving” en houdt een pleidooi voor het normale, het gewone van het leven."

Voor Maerevoet was het boek erg herkenbaar. "Eindelijk was er iemand die zei: gewoon is ok. Heel veel mensen ondervinden de negatieve gevolgen van al dat moeten: burn-out, depressie, .... Sommigen leven in functie van Instagramprofiel. Hij trok aan de alarmbel. Het hoeft niet zo te zijn, doe maar gewoon. Het boek eindigt ook hoopvol. Het is een werk dat ik graag uitleen." 

"Proeven van liefde", het debuut van de Britse schrijver en filosoof Alain de Botton, is dan wel een roman, maar behoort voor de actrice ook tot de categorie "boeken waar je iets van kan opsteken".  De verteller wordt tijdens een vlucht op slag verliefd op de vrouw die naast hem zit. 

"Het is een liefdesverhaal, maar wat ik er zo goed aan vind, is dat hij er ook altijd uitstapt om het vanuit een filosofisch standpunt te bekijken", legt Maerevoet uit. "Hij stelt zich vragen, zoals: is deze ontmoeting nu toeval of is ze voorbestemd? Dat vind ik fijn." 

"Hij bouwt het verhaal op: eerste gesprek, eerste date, eerste
kus, eerste keer op restaurant, eerste keer seks. Hij stapt er zelf telkens even uit en becommentarieert de situatie. Het is dus filosofisch, maar De Botton heeft ook een zeer zelfrelativerende humor. Hij heeft een ideaalbeeld van dé vrouw, maar na drie dates strookt dat al niet meer met de werkelijkheid. Zo legt hij eigenlijk de processen in je hoofd uit." 

Ook Connie Palmen is, net als De Botton, filosoof.  Maar voor Maerevoet is haar roman "I.M." het "tegenovergestelde van het boek van De Botton". "De Botton beschrijft de liefde als iets zeer aftastends, het liefdesverhaal van Palmen en Meijer is een en al overgave en intensiteit." 

Palmen beschrijft haar liefde voor de Nederlandse tv-presentator Ischa Meijer. Ze wordt op slag verliefd op hem wanneer ze bij hem uitgenodigd wordt in de studio. Wanneer ze enkele jaren samen zijn, krijgt hij een hartaanval en sterft hij.

Het boek bestaat uit 2 delen. "In het eerste en grootste deel beschrijft ze hun hartstochtelijke, passionele liefdesrelatie", legt Maerevoet uit. "Het tweede deel (zo'n 30 pagina’s) gaat over: ik ben niets meer zonder hem. Dat eerste deel dat wil je zelf ook als lezer, dat is zo mooi, ze beschrijft het als een symbiose van 2 personen, ze worden eigenlijk 1. Je identiteit ontstaat volgens Palmen ook maar doordat je door de andere gezien wordt. Wanneer dat dan wegvalt, weet ze niet meer wie ze is en waar ze voor staat. Dat is het dubbele aan het boek: het is heel mooi, maar ook heel schrijnend." 

"Er kwam veel commentaar op boek omdat het volgens sommigen lijkenpikkerij was. Ik vind dat niet, iets dat je in je leven overkomt, kan en mag je in je werk gebruiken. Het is fantastisch hoe ze zichzelf zo kwetsbaar durft op te stellen."

Maerevoet bewondert de vrouw Connie Palmen dan ook. "Ik vind dat ze spitsvondig schrijft, ze is heel slim, ze heeft inzichten die anderen niet hebben. Ik zou haar bijna een genie durven noemen. Het is mooi dat ze zo intens is, ze smijt zich wanneer ze schrijft. Tijdens interviews praat ze traag en gestaag, ze wikt en weegt woorden. Dan zit ik echt te wachten: welke fantastische dingen gaan er nu weer uitkomen." 

Opnieuw een boek van een Nederlandse, maar eentje voor kinderen deze keer. Joke van Leeuwen is auteur, illustrator, performer en heeft al meer dan 60 boeken gemaakt. Ze schrijft romans voor volwassenen, kinderboeken en gedichtenbundels.

"Met dit boek is mijn theaterleven begonnen", vertelt Maerevoet. "Ik zocht een boek om voor theater te bewerken als afstudeerproject. Het is mij aangeraden door acteur en theatermaker Steven Beersmans. Ik zocht een boek waar humor, actie en fantasie in zaten. Deesje is een meisje dat niet echt voor haar mening durft uit te komen. Wanneer ze door haar vader naar haar tante in de grote stad gestuurd wordt, beleeft ze allerlei avonturen." De voorstelling die Maerevoet ervan gemaakt heeft, heeft ze bijna 200 keer gespeeld. "Het boek dateert uit 1984, maar Van Leeuwen schrijft tijdloze verhalen die kinderen nog altijd kunnen boeien." 

Ook van Van Leeuwen is Maerevoet grote fan, ze heeft bijna al haar werk. "Van Leeuwen heeft een gigantisch gevoel voor humor, ze verzint nieuwe woorden die toch heel logisch klinken en waarvan je je afvraagt waarom ze eigenlijk nog niet bestonden. Ze illustreert haar boeken ook zelf. En de tekeningen zijn niet zomaar een uitbeelding van het verhaal, ze vertelt er nog iets extra's mee." 

"Extreem luid & ongelooflijk dichtbij" van Jonathan Safran Foer vertelt het verhaal van de jonge Oskar die zijn vader verliest bij de aanslagen van 9/11 op de Twin Towers in New York. In het verhaal vindt Oskar een sleutel in een oude vaas van zijn vader en een briefje waar "black" op staat en hij gaat op zoektocht door New York om te ontdekken op welk slot de sleutel past. 

"Wat ik zo straf vind aan dit boek, is het hoofdpersonage Oskar. Het gaat over een zwaar thema, maar de schrijver meet zich een lichte schrijfstijl aan voor het hoofdpersonage. Toch merk je ook dat die 8-jarige vaak veel te slim is voor zijn leeftijd: Oskar heeft een snelle, observerende blik.  Daarnaast is er nog een verhaallijn over de grootmoeder. Die loopt veel trager en gebrekkiger. Het is fijn dat de schrijver verschillende stijlen in zijn boek steekt en toont dat hij die volledig beheerst."

"Extreem luid & ongelooflijk dichtbij" is in 2012 verfilmd, maar die film wil Maerevoet liever niet bekijken. "Ik heb zo'n duidelijk beeld van dat jongetje dat ik dat niet veranderd wil zien. Ik heb het boek zelf al heel filmisch gelezen. Het boek op zich als object is ook supermooi, met foto's, tekeningen en verschillende lettertypes."