Peter Ketelslegers schrijft wanhopige brief aan Maggie De Block na zoveelste aanval clusterhoofdpijn: “Waarom word ik niet geholpen?”

“Mevrouw De Block zit daar aan tafel te vertellen over de terugbetaling van alle operaties die mevrouw van Spilbeeck het komende jaar zal ondergaan, van een gezichtsoperatie tot een geslachtsoperatie en nog heel wat andere”, steekt hij van wal. “Pas op, begrijp me niet verkeerd, ik ben er voorstander van dat iedereen vrij moet zijn om te kiezen in welk lichaam hij of zij zit om gelukkig te kunnen zijn in het leven. Ik respecteer iedereen zoals hij of zij is. Maar toch doet het mij pijn. Ik heb een zware ziekte en veel lotgenoten met mij. Daarvoor wordt niets terugbetaald. Zo ken ik een kindje met een hersentumor - Maithili - en ook zij krijgt niets terug.”

Ketelslegers geeft aan dat hij de open brief schrijft net na een aanval van zware clusterhoofdpijn. Zijn lichaam is helemaal opgezwollen. “Ik praat nu over mijn eigen ziekte omdat ik weet hoeveel die ons al gekost heeft. Wij hebben altijd meebetaald aan de sociale zekerheid, waarom word ik dan niet geholpen? Ik leef met extreme pijn, 7 dagen op 7 en 24 uur per dag. Niets wordt terugbetaald. Zelfs niet mijn maandelijkse onderhoudsmedicatie.” (lees hieronder verder)

Hij zegt ook gefrustreerd te zijn omdat hij naar eigen zeggen al meermaals om een gesprek vroeg met minister De Block om dat uit te klaren, maar dat hij nooit een antwoord kreeg. “Als je dit dan op tv ziet, dan doet dat pijn. En dat geldt ook voor andere mensen in een soortgelijke situatie. Wij hebben niet gevraagd om onze ziekte. En dan krijgen we er nog een financiële put bij. Want geloof me, we praten hier niet over enkele honderden euro’s, maar over tienduizenden. Dan zie je wat een echt ziek mens waard is voor de maatschappij, of het nu een volwassene is of een kind. We zijn van geen tel. Voor luxeoperaties zijn er dan weer wel honderdduizenden euro’s. Begrijpe wie begrijpen kan.”

Hij vertelt ook van doen te hebben met de ouders van de West-Vlaamse Maithili Vanhille (12), die zelf geld moeten zoeken en inzamelen om de experimentele en dure kankerbehandeling van hun dochter in Mexico te betalen. Een behandeling die wel lijkt aan te slaan.

“Dat is echt niet eerlijk”, klinkt het. “En dat moet me van het hart omdat het hier toch over mensenlevens gaat. Mijn medicatie kost me elke maand ook honderden euro’s. Ik wil met deze brief geen medelijden voor mezelf opwekken, maar hier moet echt over nagedacht worden. Ik vind dat chronische pijnpatiënten meer recht op terugbetaling hebben dan transgenders.”

Ketelslegers doet een oproep om zijn boodschap te delen. Dat werd intussen al meer dan 4.200 keer gedaan. De volledige brief kan je hieronder lezen.