Zanger Gregory Frateur (Dez Mona): "Veel songs ontstaan op mijn telefoon"

Gregory Frateur, als ik jouw telefoon vind op de trein, kan ik me dan een goed beeld schetsen van jouw leven?

“Wellicht wel. Tekst­berichten, notities, foto­bibliotheek, tijdlijn: ze zijn indicatief voor het leven dat ik leid.”

Wat is de achtergrond van jouw telefoon?

“Daar begint het al bij. Je ziet meteen een foto van mijn dochter, dus je weet dat ik een kind heb. Nu ik ook een zoontje heb, wordt dat straks een achtergrond­foto van allebei samen. Die achtergrond­foto heeft eigenlijk de vroegere pasfoto uit je portefeuille vervangen, niet? Een mini­gelukje, dat is het. Je bent in het buitenland, opent je telefoon en ervaart dat kleine moment van geluk als je je kinderen ziet.”

Hoe weet ik dat jij een zanger/muzikant bent?

“Dat verraden de audio-opnames. Ik gebruik mijn telefoon als een computer. Schiet er mij ergens iets te binnen – een quote, een idee, een ritme – dan spreek of zing ik dat snel in. Zo begint ieder nummer, met een plotse audio-opname. Dat is het vertrekpunt van iedere song, de inspiratie. Het volledige repertoire van Dez Mona is gebaseerd op zo’n eerste opname, een gedachte die me door het hoofd schoot. Daarna wordt alles verder uitgewerkt met de muzikanten en instrumenten, en soms herken je dat nummer ook niet meer, staat het veraf van dat begin­idee. Al blijft de identiteit wel behouden. Zo kun je dus alles terugvinden in de telefoon.”

Is er één speciale sms die iets blootlegt?

“Er zijn zoveel sms’en die zoveel vertellen. Ik heb er nog nooit eentje gewist.”

Wat staat er in je notities?

“De minaret van Bagdad, een boek van Michiel Leezenberg, over seks en politiek in de islam.”

Is de smartphone jouw venster op de wereld?

“Ja. Ik lees nu meer dan toen ik geen smartphone had. Lezen in de brede zin, niet louter boeken, ook online­kranten en opinie­stukken. Papieren kranten koop ik niet meer. Ik lees om de wereld om me heen beter te begrijpen. Daarbij helpen ook Facebook en Twitter. Volg je daar mensen die je interessant vindt, dan kom je via hen ook automatisch bij andere verhalen uit. Ik ben geabonneerd op nieuws dat vooral om de lgbt-gemeenschap draait.”

Wat is de laatste foto die je nam?

“Een beeld van een geïmproviseerde kapel in Crupet, dat een stukje onder Namen ligt, met Sint-Antonius als bescherm­heilige in de kapel. Blijkt iemand dit bedevaarts­oord te hebben ingericht met beelden die hij overal in Europa vond. Het is gericht aan de zotten.”

Waarom precies díé foto?

“Omdat het een bizar beeld is, het kon een filmset zijn. Griezelig kitsch. Het trok me aan omdat het niet doorsnee is. Ik ga ook nooit foto’s nemen van kathedralen, maar zie ik een scheur in een steen van die kathedraal, dan neem ik wel een foto. Dat detail vertelt een verhaal.”

Staan alle apps in het teken van je job en je kinderen?

“Ja. Wat de job betreft: ik heb een app die de frequentie van mijn stem vormgeeft. De app zet je stem om in kleur. Handig om die te trainen, om te testen op wat voor frequentie je zingt. En natuurlijk luister ik de hele tijd naar muziek. De laatste tijd vooral naar Rokia Traoré en Fever Ray.”

Is je smartphone een ‘instrument’ tijdens een concert?

“Mijn iPad is dat vooral. Ik heb een app die op het ritme van een nummer de songtekst weergeeft. Voor het geval ik de tekst zou vergeten. Onlangs ben ik in volle concert en in volle hevigheid over alle technologie op het podium gestruikeld en sleurde ik alles de grond in. Ook de iPad. Dan is het hopen dat je je tekst niet bent vergeten. Gelukkig zorgt adrenaline altijd voor de nodige scherpte en schiet de tekst, ook bij nieuwe nummers, je net op tijd te binnen.”

En kinderen? Heb je games op je telefoon?

“Die heb ik niet. Maar ik heb wel PARC, een app waarin je de agenda ziet van de vriendjes van je kinderen. Wanneer die naar de opvang moeten, of gaan sporten, of naar de speeltuin gaan of wat dan ook. Handig om in te pikken en te organiseren. En vooral: het is een app die ervoor zorgt dat je buiten speelt. Ideaal.”