"Ik kon niet op de pauzeknop drukken": beelden van verhoor tonen hoe man verkrachting en moord op elfjarig meisje opbiecht

Flashback naar 24 oktober 2015: Janelle Sauders kreeg die avond vier gasten over de vloer in haar huis in de Australische stad Wangaratta. Een van hen was Maddigan, een vriend van haar toenmalige partner. De dag nadien vond Janelle haar dochter dood in bed, ze bleek verkracht en gewurgd te zijn.

Tijdens het verhoor weigerde de dader eerst alle medewerking. "Geen commentaar", antwoordde hij op bijna elke vraag. "Ik kan het mij niet herinneren."

Gouden ring in mond achtergelaten
Zijn gouden ring was echter teruggevonden in de mond van het slachtoffer, hij had met andere woorden geen poot om op te staan. Na bijna twee uur biechtte Maddigan dan toch de feiten op. "Ik heb alles gezien. Heb ik dat meisje pijn gedaan?", vroeg hij zich af.

Na een emotionele uitbarsting ging het verhoor in een andere kamer verder. "Ik kon niet op de pauzeknop drukken of terugspoelen, het was een horrorfilm die ik tot het eind moest uitzitten. Ik ben er ziek van. Tegen de moeder van Zoe wil ik zeggen dat het me eeuwig spijt."

Waslijst aan criminele feiten
Maddigan had al een waslijst aan criminele feiten op zijn naam staan. Bij een overval had hij zelfs een man bewusteloos geslagen, wat hem op een celstraf van drie jaar en zes maanden kwam te staan. De beroepscrimineel werd vervroegd vrijgelaten, maar schond daarbij zijn voorwaarden.

Ook dat tweede verblijf achter tralies zou geen soelaas brengen. Integendeel, Maddigan vermoordde Zoe toen hij nog maar negentien dagen op vrije voeten was. Vorig jaar werd hij tot levenslang veroordeeld, met die nuance dat hij na 28 jaar in aanmerking komt voor voorwaardelijke vrijlating.

Negen kilometer gewandeld
Tijdens het proces vertelde Maddigan dat hij de ene deur na de andere opengedaan had, tot hij Zoe vond. Nadat hij met gebaren duidelijk gemaakt had dat ze uit haar stapelbed moest komen, pleegde hij de gruwelijke feiten. Daarna stopte hij haar lijk weer onder de lakens, alsof er niets gebeurd was. Om 6.30 uur trof de politie Maddigan verward en blootsvoets op straat aan, hij had toen al negen kilometer gewandeld.

'Voordeel van de twijfel'
Janelle wist dat Maddigan een gerechtelijk verleden had, maar besloot hem 'het voordeel van de twijfel' te geven. Ze werd door de buitenwereld met de vinger gewezen omdat er die bewuste nacht stevig gedronken en cannabis gerookt werd. 

Om 7 uur kroop Janelle haar bed in, pas vier uur later zou ze de gruwelijke feiten ontdekken. "Maddigan was op een bepaald moment verdwenen. Ik heb elke kamer gecheckt, behalve die van mijn dochter. Als ik dat gedaan had, zou ze misschien nog leven. Dit zal me eeuwig blijven achtervolgen. Ik mis haar enorm, ze was het enige wat ik had."