Waarom we zo schaamteloos smullen van programma's als Temptation Island

We smullen van mannen en vrouwen die op televisie een scheve schaats rijden, terwijl je zelf vurig hoopt dat niemand die je graag hebt het ooit hoeft mee te maken - inclusief jezelf. Volgens mediapsycholoog heeft dat alles te maken met de onrealistische situatie die geschept wordt. Je krijgt in het programma een kijkje in een andere wereld. "Wat in Temptation Island gebeurt, is geen realistische situatie en normaal niet 'toegankelijk' voor mensen. Nu wel," vertelt hij aan Nu.nl. De regie en montage maken alles nog eens extra sappig, waardoor het leuk wordt om naar te kijken. 

We doen als kijker aan een soort voyeurisme, waarbij we mee spioneren in het leven van anderen. Dat levert meteen ook gespreksvoer op aan de koffieautomaat. We kunnen eens goed roddelen over wat die mensen doen, want ze zullen het toch nooit te horen krijgen, vult televisiewetenschapper Maarten Reesink aan. "We smullen vooral van programma's waarin 'rare mensen' zitten die dingen doen waarvan mensen denken: dat zou ik zelf nooit doen." Toch kunnen we tegelijkertijd ons ook identificeren met de deelnemers en er zelfs met meeleven. Het programma vormt een uitvergroting van wat velen in het echte leven al eens hebben meegemaakt, namelijk bedrog en een relatiecrisis.  "De casting zorgt ervoor dat er altijd wel iemand tussenzit voor wie je sympathie hebt. Naarmate we ons met iemand identificeren, wordt ook de empathie groter," verklaart Coster. 

Het lijkt onschuldig om je te verkneukelen op het liegen en bedriegen van andere koppels, maar Coster ziet er ook een negatief kantje aan. "Ook al weten mensen dat het maar televisie is, er wordt wel een norm gezet hoe makkelijk je met een relatie kunt omgaan. Mensen zijn pienter genoeg om te beseffen dat het om een niet-alledaagse setting gaat. Maar als je misschien al twijfelt aan je relatie, geeft Temptation Island je wellicht dat duwtje om in de kroeg iemand aan te spreken", zegt Coster.