M. V., haar partner en twee kinderen zitten nu al twee weken zonder water. “Ik kan niet afwassen of kuisen,” klinkt het. “Ik probeer het regenwater wel wat op te warmen en het daarmee te doen.” De keuken en badkamer liggen er rommelig bij. “Normaal staat het er hier allemaal niet op deze manier bij, maar ik kan er niks doen.”

-10 en geen verwarming

Ook de was stapelt zich op en het toilet doorspoelen gaat evenmin. Maar wat erger is: het gezin moet het ook zonder water stellen, want de boiler liep leeg. “Mijn dochter loopt hier rond en vraagt om de verwarming aan te zetten omdat het koud is” vertelt een aangeslagen M. “Dan moet ik zeggen dat ik de verwarming gewoon niet kán aanzetten. Ga maar onder je deken liggen, zeg ik dan.” Dat we deze week een winterprik tegemoet gaan, boezemt de moeder van twee angst in. “Het wordt -10 deze week, wat moet ik dan?”

“Onmenselijk”

M. viel onlangs zonder werk en wacht nog op een uitkering, haar partner raakte gewond bij een ongeval en kan voorlopig niet werken. Ze krijgen de eindjes maar moeilijk en soms niet aan elkaar geknoopt. Door de oplopende schulden kregen ze ook het afbetalingsplan voor het water niet rond. “Het is heel moeilijk,” zegt ze. “Ik kan dat eigenlijk niet beschrijven, het is onmenselijk. Dat is toch een basisrecht, water? Je hebt het voor alles nodig. En je beseft dat pas als je het niet meer hebt, voor hoeveel dingen je water nodig hebt.” Ik hoop dat niemand dat ooit nog hoeft mee te maken. Het is allemaal heel moeilijk, zelfs om het te vertellen.

Pidpa zelf zegt dat er na twee jaar onderhandelen geen enkele andere manier meer mogelijk was dan het water af te sluiten. De watermaatschappij deed dat in overleg met het OCMW.