Canadese ganzen dreigen voor miljoenen euro's schade aan te richten, maar vangst kan dat voorkomen

Zoals de naam doet vermoeden, is de Canadese gans een exoot, een dier dat oorspronkelijk niet in onze natuur voorkwam. De Canadese gans werd in de vorige eeuw vanuit Noord-Amerika ingevoerd om te worden bejaagd en om tuinen en parken op te sieren. Maar de vogels ontsnapten, verloren hun trekinstinct en begonnen in de jaren 70 voor het eerst bij ons te broeden.  

De laatste 20 jaar nam de populatie exponentieel toe, tot naar schatting 15.000 vogels. Met hun graasgedrag veroorzaken ze heel wat schade aan gewassen en graslanden in landbouw-, recreatie- en natuurgebieden. Bovendien vervuilen ze met hun mest ook zwemwaters en plassen.

Omdat ze zoveel schade aanrichten, worden Canadese gansen beschouwd als een invasieve soort die onder controle gehouden moet worden. Traditioneel gebeurt dat via bejaging en door hun eieren te prikken waardoor ze rotten en geen vrucht meer kunnen voortbrengen. Maar in Vlaanderen worden ze ook gevangen.

Zo werden in de periode 2009-2012 jaarlijks tijdens de ruiperiode meer dan 2.000 Canadese ganzen gevangen. (In de ruiperiode verliezen de dieren hun slagpennen en kunnen ze niet wegvliegen.) Dit had een duidelijk effect op de populatie, die in de zomer gevoelig afnam. De vangst in die periode was zelfs zo succesvol dat de afgelopen jaren nog maar 1.000 dieren gevangen moesten worden om de populatie onder controle te houden.   

Wetenschappers van het Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek hebben berekend dat de vangst van ganzen economisch voordelig is. Als het huidige beleid (vangst plus jacht) wordt voortgezet, dan bespaart Vlaanderen tegen 2050 minstens 20 miljoen euro. Geld dat anders verloren zou gaan aan schade die de populatie zou aanrichten.