Marieke 'Wielemie' Vervoort (38) is de laatste tijd fel achteruitgegaan en deed het interview vanuit haar ziekenbed. 'Ik lig hier al een dikke drie weken, maar toch blijf ik lachen. De goeie kant van het leven bekijken, dat is een mooie eigenschap van mezelf. Ik geef niet op.'

'Ik ben single en ik kies daar eigenlijk voor', vertelt de rolstoelpatiënte als het thema van de liefde wordt aangesneden. 'Ik heb vroeger relaties gehad met mannen, maar daar heb ik me nooit goed bij gevoeld. Dan ben ik in Lanzarote verliefd geworden op een meisje en wist ik waarom ik me al die tijd niet goed voelde. Ik ben altijd een halve jongen geweest.'

'Langs de ene kant voel ik me heel sterk, een doorzetter, een overwinnaar', gaat Vervoort verder. 'Maar langs de andere kant kruip ik ook soms in een hoekje en voel ik me heel bang. Waarom ik? Waarom moet dit met mij gebeuren? Wat is het volgende wat gaat gebeuren?'

Rode kist

Vervoort maakt al langer geen geheim van haar plannen om euthanasie te plegen en heeft alles al tot in de puntjes geregeld. 'Ik wil in vrede gaan, in zachtheid sterven. Maar wanneer is de juiste datum? Daar ben ik ook heel bang voor. Ik heb voor al mijn goede vrienden een afscheidsbrief geschreven. Ik heb ook zelf al brieven geschreven die moeten voorgelezen worden. Ik heb zelf al met de begrafenisondernemer besproken dat ik een rode kist vol met witte rozen wil en een doosje met witte vlinders. Als ze mij buitendragen, moeten die worden vrijgelaten zoals mijn ziel die wordt vrijgelaten. Ik vind dat een mooi gebaar.'