Mogen we geloven dat die "eerste spade" de Antwerpse files oplost?

Van bij het aantreden van de Vlaamse regering in juli 2014 had Vlaams minister van Mobiliteit en Openbare Werken Ben Weyts (N-VA) gezworen dat hij een “schup” moest en zou in de grond krijgen voor de vermaledijde Oosterweelverbinding die al jaren als een molensteen om de nek van de Vlaamse regering hangt. 

Gisteren hield hij woord en stak "Ben de Bouwer" zijn schup niet zonder enige moeite in de bevroren ondergrond van Antwerpen Linkeroever, onder het goedkeurend oog van vroegere vrienden en gezworen vijanden van de Oosterweelverbinding. Het is de grote verdienste van Weyts dat hij die heeft samengebracht. 

Maar laten we mekaar geen Liesbet noemen: dit is niet de historische start van het begin van het grootse project waar Antwerpen van droomt. Het gaat ocharme om de aanleg van een tijdelijke park and ride, die later definitief wordt als de echte schup in de grond gaat: de bouw van de tunnels voor de derde Scheldekruising.

Dat zou iets voor volgend jaar kunnen zijn, tenminste als er geen nieuwe obstakels opduiken. Want er blijven heel wat vragen onbeantwoord op dit lange en pijnlijke pad naar een oplossing voor de mobiliteitsproblemen.

Ringland, de burgerbeweging die de Antwerpse ring wil overkappen heeft wel al veel beloftes gekregen maar staat voor het overige nog met lege handen. Peter Vermeulen van de actiegroep Ringland gaf het gisterochtend zelf nog toe in "De ochtend" op Radio1: het gaat volgens hem allemaal veel te traag. 

Gebogen over de tekentafels discussiëren ingenieurs en andere deskundigen over de haalbaarheid van de overkapping. Is die verzoenbaar met wat de Vlaamse overheid beslist heeft, namelijk het BAM-tracé (Beheersmaatschappij Antwerpen Mobiel) dat vertrekt vanaf Linkeroever en aansluiting vindt op de Antwerpse ring ter hoogte van het Sportpaleis.

Die aansluiting is een stedenbouwkundige nachtmerrie met 25 tot 30 rijstroken, nauwelijks overkapbaar.

Of komt er toch een light versie met veel minder capaciteit?

Of wordt het toch nog het beruchte haventracé van de actiegroepen, een derde Scheldekruising noordelijker in de haven?

Niemand die op dit ogenblik een definitief antwoord heeft op die vragen. Om maar te zwijgen over de financierbaarheid.

Officieel hangt er 4 miljard in de lucht voor de Oosterweel, maar wat de hele overkapping precies gaat kosten weet niemand, dat is tot nu toe puur giswerk. Ook Europa kan het de Vlaamse regering nog bijzonder moeilijk maken omdat die te creatief omspringt met het in rekening brengen van de kosten. Vermeulen zei gisteren dat hij zich daar geen zorgen over maakte: het hele project zal zichzelf terugverdienen als we de dalende kosten voor luchtverontreiniging of gezondheid meetellen. Dat mag best zijn, maar voor wie iets van begrotingen kent, is dat gebakken lucht. 

We willen de pret niet bederven maar het huidige hoera-sfeertje doet onwillekeurig terugdenken aan het bezoek in 2004 van het Vlaams parlement aan wat toen de mirakeloplossing was: de Lange Wapper-brug.

Kirrend loofden politici van alle partijen de prachtige maquette. Tot de eensgezindheid is beginnen af te brokkelen en Lange Wapper een eerste klas begrafenis heeft gekregen.

Hoe lang zal de eensgezindheid tussen Vlaamse overheid en burgerbewegingen stand houden als zou blijken dat de visie van de een onverzoenbaar is met die van de ander?

En stel dat ze toch tot een akkoord komen… Hoe lang gaat het dan duren voor alles gerealiseerd is? 

Ik was 40 toen ik voor het eerst hoorde over de Oosterweelverbinding. Als volgens optimisten alles klaar is in 2030, zal ik er 75 zijn. En intussen horen wel elke ochtend op de radio via de verkeersredactie hoe groot het infarct is op en rond de Antwerpse Ring der Nibelungen.

Zouden we naast dromen intussen niet iets anders doen om de mobiliteitsproblemen van elke dag aan te pakken in plaats van te wachten tot het mirakel zich voltrokken heeft?