Eerst baby Magaly dood, nu verlangt Luc naar levenseinde: 'Thuis' wordt wel héél zwaarmoedig

De plotse dood van Magaly in de Eén-soap lokte de voorbije dagen heftige reacties uit op de fansites van ‘Thuis’. Het trieste verhaal rond het natuurlijke kindje van Mayra, dat ze in de materniteit verwisselde met een andere baby, laat de kijkers duidelijk niet onberoerd.

Een greep uit de vele reacties.

"Amai, dood? Dat komt binnen, dit had ik echt niet verwacht."

"Dit is er weer over!"

"Ik ben die doden zo beu als koude pap! Ik eis het ontslag van de schrijvers."

"Het gebrek aan emotionele intelligentie bij de scenarioschrijvers van ‘Thuis’ is werkelijk schrijnend. Shame on you!"

"Hoe rottig is dit nu weer! Niet veel zin meer om nog verder te kijken!"

"Pfff... echt niet leuk! Konden ze nu niets anders bedenken?"

Al werd er hier en daar natuurlijk ook nog gerelativeerd: "Ik vind het net wél leuk, want het is maar soap, hé, mensen".

Terwijl de kijker samen met Mayra en Waldek nog probeert te bekomen van deze donkere verhaalwending, dient er zich nog meer verdriet aan. Acteur Mark Willems had eerder al laten weten dat hij ‘Thuis’ wil verlaten. Hoe zijn personage Luc uit het verhaal zal verdwijnen, was nog niet bekend. Het lijkt er sterk op dat er in de aflevering van vrijdagavond een tipje van de sluier werd opgelicht. Daarin verklaarde de rolstoelpatiënt immers voor het eerst dat hij verlangt naar zijn levenseinde. Dit lijkt de aanzet voor een verhaal rond euthanasie?

"Luc heeft aangegeven levensmoe te zijn", zegt ‘Thuis’-producer Hans Roggen. "Hij zei dat zijn zoon nu goed terechtgekomen is en voor hem het leven afgerond mag worden."

Dat gevoel hebben wij niet. Verhaallijnen gaan bij ons altijd in golven. Elke aflevering is een cocktail van verschillende verhalen, waarbij emoties elkaar afwisselen. Soms overheerst het positieve, soms ligt het verhaal wat zwaarder op de hand. De ene keer is een personage opgewekt, de andere keer wat minder. Zo gaat dat. Het is aan ons om er voor te zorgen dat het allemaal goed blijft zitten.

Toch niet. Emoties mogen op en af gaan. Sommige afleveringen mogen wat somberder zijn. Andere zullen sowieso lichter zijn, omdat ze meer hoop geven, meer relativeren of een grappige scène bevatten. Maar een aflevering van ‘Thuis’ is geen wiskunde of een evenwichtsoefening waar we sowieso elke keer een lach en een traan in moeten steken om het evenwicht te behouden. Zolang de kijker maar voldoende zin heeft om naar de volgende aflevering te willen kijken.