“Francken zou moeten beseffen dat dit slechte toneelstuk wellicht nooit zou zijn opgevoerd als hij zijn leugentje tegen de premier en zijn harde, polariserende communicatie achterwege had gelaten”
Er zijn geen bewijzen gevonden dat de (tien) teruggestuurde Soedanezen werden gefolterd. Maar er kan ook niet “met absolute zekerheid” worden vastgesteld dat de feiten niet hebben plaatsgevonden. Dat komt omdat een aantal belangrijke stukken van de drie aangeleverde getuigenissen “niet waarheidsgetrouw” zijn. Dat is de conclusie van een onderzoek dat het Commissariaat-Generaal voor de Vluchtelingen en Staatslozen (CGVS) in opdracht van de regering-Michel heeft gevoerd. Het CGVS meent ook dat er geen probleem is met de identificatiemissie waarbij experten van het Soedanese regime in ons land worden ingezet. Bijgevolg kan de terugkeer van Soedanezen, mits enkele verfijningen in de procedure, opnieuw worden hervat.
Na acht weken heeft het langverwachte rapport dus geen bezwarend materiaal opgeleverd voor de regering en haar staatssecretaris voor Asiel en Migratie Theo Francken (N-VA). Die was net voor de kerstvakantie onder vuur komen te liggen na verhalen over folteringen in Soedan. Premier Michel zette de repatriëringen onmiddellijk on hold en beval een onderzoek. Toen CD&V de staatssecretaris richting exit probeerde te manoeuvreren, verbond N-VA-voorzitter Bart De Wever het lot van Francken aan het voortbestaan van de regering-Michel. Of hoe je soep kan koelen zonder veel te moeten blazen.
Het rapport zag vrijdagmiddag amper het levenslicht, of N-VA trok op sociale media alle registers open om hun Theo op het schild te hijsen. Bij de oppositie én bij CD&V bleef het lang stil. Na het verplichte nummertje in de Kamercommissie viel vrijdagavond het doek over dit slechte toneelstuk. De verhaallijn bleek gebaseerd op drie getuigenissen die niet waarheidsgetrouw zijn. De plot is dat de repatriëring van Soedanese transmigranten die hier geen asiel willen aanvragen, de meest elegante oplossing blijft voor dit moeilijke probleem. Al komt er wel een extra toetsing van de mensenrechten, een verplichte tolk bij de identificatiemissie en een evaluatiecommissie om repatriëringen beter te omkaderen.
En Theo Francken zelf? Wel, die verlaat de bühne met een triomfalistisch gevoel. Toch zou hij moeten beseffen dat dit slechte toneelstuk wellicht nooit zou zijn opgevoerd als hij zijn leugentje tegen de premier en zijn harde, polariserende communicatie achterwege had gelaten. In de Allooreportage dinsdagavond toegeven dat je soms beter nadenkt voor je een tweet verstuurt, is makkelijk. Daarnaar handelen is dat veel minder. Als Theo Francken dit nalaat, dreigt hij op termijn een karikatuur van zichzelf te worden. Stoere tweets verworden dan tot carnavaleske slogans.
