De cijfers zijn frappant. Terwijl het aantal klachten en het aantal inbeslagnames van dieren stijgt, komt daar maar in minder dan de helft van de gevallen een vervolg op in de rechtbank of met een boete. Dat blijkt uit de parlementaire vraag die Carina Van Cauter (Open VLD) stelde aan minister van Justitie Koen Geens (CD&V).

In 2015 en 2016 werd in ons land liefst 58,18 procent van de zaken over dierenwelzijn geseponeerd. Met enkele uitschieters: in Limburg gaat het om meer dan 66 procent van de zaken, in Oost-Vlaanderen om bijna 68 procent en in Brussel zelfs meer dan 80 procent. Tot een veroor­deling kwam het slechts 235 keer. Voorts werd 674 keer een administratieve sanctie op­gelegd.

Strenger optreden

“Het aantal seponeringen be­tekent niet dat er geen onderzoek werd gevoerd”, benadrukt minister Geens. “Zo kan er in bepaalde gevallen onvoldoende bewijs zijn geweest of bleek er achteraf gezien geen reden te zijn tot een klacht. Dieren­verwaarlozing is ook een misdrijf waarbij het parket vaak ­seponeert wanneer de eigenaar kan garanderen dat de slechte toestand van de dieren wordt opgelost.”

Voor die laatste gevallen kan Carina Van Cauter begrip opbrengen, zegt ze. “Maar een zaak kan ook zonder gevolg blijven omdat het parket andere prioriteiten heeft. Als we fors inzetten op opsporen, dan is het belangrijk dat er ook een gepaste straf volgt. Wie neemt het anders nog ernstig? We seponeren heel veel en zouden beter af en toe eens strenger optreden. Eventueel met een ­alternatieve straf.”

Vlaams minister van Dierenwelzijn Ben Weyts (N-VA) plant zelf ook strengere straffen voor dierenmishandeling. “Al willen we ons wel concentreren op de echte dierenmishandeling. Onbedoelde menselijke fouten of vergetelheid lossen we op een andere manier op dan voor de rechtbank.”