Jan Mulder: "Niemand die aan het vertrek van Hein Vanhaezebrouck dacht, geen sterveling. Nu denk ik eraan"

Hein Vanhaezebrouck analyseerde Oostende-Anderlecht zo: “Mijn spelersgroep is op dit moment een dode bende. We hebben aanstekers nodig.”
Waarvoor, Hein? En als je gelijk hebt: waar zijn goeie aanstekers zo gauw te vinden? De tijd vliegt en de situatie wordt met de dag nijpender.

“We kunnen nog diep vallen”, waarschuwde de trainer van Anderlecht. Zeker. Op deze manier door knoeiend, dreigt paars-wit voor de eerste keer in vijftig jaar Europees voetbal te missen. Wat te doen?
“Er verandert niets als ik vertrek”, zei de coach toen letterlijk op de persconferentie aan de inktzwarte kust bij Oostende.
Niemand die aan het vertrek van Hein Vanhaezebrouck dacht, geen sterveling. Nu denk ik eraan.

Zou een voortijdig vertrek echt door Hein’s hoofd spelen? Hij is moedeloos, meer niet. Ik word dat bij het kijken naar twee paars-witte spitsen ook, moedeloos. Teodorczyck en Ganvoula bezitten de kwaliteit voor 1B, niet voor een topclub in de Pro Jupiler League.

Anderlecht heeft geen aanstekers nodig, maar voetballers. Aanstekers, aanjagers en rotsen in de branding kunnen geen onversneden klasse vervangen, de roep om een ‘leider’ die het elftal ‘op sleeptouw neemt’ is zinloos. Het ontbreekt RSC Anderlecht aan voeten met techniek. De verkoop van Sofiane Hanni halverwege dit onzalige seizoen? Zelden zoiets doms gezien.