Met Kara keert de échte leider van Anderlecht terug

"Wie de anderen zou kunnen meetrekken?" Coach Hein Vanhaezebrouck rolde met de ogen toen de vraag over het gebrek aan leiderschap in zijn team aan bod kwam. Finaal antwoordde hij toch: "Pieter Gerkens. Hij is een jongen die durft op te staan als het nodig is. (twijfelend) En Kara misschien."

In dat opzicht is er hoopvol nieuws voor de - volgens Vanhaezebrouck - "dooie" Anderlecht-groep: Kara Mbodj is sinds gisteren terug op Neerpede. De Senegalees, die zich eind vorig jaar liet opereren aan de knie, zat de voorbije weken in zijn thuisland om te revalideren. Eerstdaags moet Kara nog naar Barcelona op controle bij dokter Ramón Cugat, maar de bedoeling is om de rest van zijn herstel bij Anderlecht af te werken. En dus is het logische gevolg dat de kleedkamer nu een extra leider telt. Het kan alleen maar helpen, toch?

Ook al zal Kara zijn rentree niet voor de play-offs (eind maart) vieren, toch menen insiders dat hij ook zonder te spelen een impact kan hebben op zijn ploegmakkers. "Hij is de enige wiens woorden indruk maken", vertelt een speler die voor Nieuwjaar voor Anderlecht uitkwam. "Als Kara praat, luistert de rest. Hij klopt hard op tafel als het minder gaat. Gelukkig maar: als hij het niet doet, doet niemand het." Een basispion bevestigt het verhaal: "Kara draagt de band niet, maar in se is hij aanvoerder."

Uitzondering Gerkens

De andere aanjager bij RSCA is dus Pieter Gerkens, amper 22. "Het is eigenlijk niet normaal dat hij inzake kwaliteit en leiderschap het initiatief neemt", zei Vanhaezebrouck zaterdag aan zee. Maar dat doet Gerkens wel. Toen Vanhaezebrouck vorige week woensdag de groep aanpakte, was Gerkens de eerste om het woord te nemen. Ook op KV Oostende probeerde de middenvelder de agressie aan te zwengelen.

Het lijkt niet evident, gezien zijn jonge leeftijd en zijn beperkte staat van dienst bij Anderlecht, maar navraag leert dat Gerkens altijd al een voortrekker was. Een anekdote om die houding te staven: toen Racing Genk in 2002 tegen Real Madrid speelde in de Champions League, verklaarde de jeugdtrainer van Gerkens grappend dat alle spelers die niet voor Genk zouden supporteren meteen mochten vertrekken. Gerkens, toen nauwelijks 7 jaar oud, nam daarop zijn voetbalzak en verliet het stadion. Het toont aan dat hij als kind al een mening had en er niet voor terugdeinst om die te uiten. Maar hij is een uitzondering bij paars-wit.

Vandaar dat Vanhaezebrouck het idee om een psycholoog in te schakelen steeds meer genegen is. Hij stelt vast dat hijzelf niet in staat is om zijn spelers te raken en dat ze ook elkaar niet scherp krijgen. Externe hulp zou dat euvel wel kunnen wegwerken, meent Vanhaezebrouck. "Maar daar maakt de trainer een grote inschattingsfout", vertelt Johan Desmadryl, tien jaar geleden als sportpsycholoog verbonden aan de landskampioen. "Wij zijn geen brandweerlui, hé."

Desmadryl stelt dat Vanhaezebrouck zichzelf buiten de groep geplaatst heeft. "Als het goed gaat, is het blijkbaar alleen zijn verdienste. Nu wekt hij de indruk dat hij geen fouten gemaakt heeft. Nochtans is hij een cruciaal onderdeel van het team. Je laat je kinderen toch ook niet vallen als ze het moeilijk hebben? Dat deed Vanhaezebrouck wel door en public te wijzen naar de gebreken van zijn elftal. Wel, in zo'n omstandigheden is het voor een psycholoog, die sowieso op zijn best is als hij kan anticiperen, uitermate moeilijk om te helpen."

Kortom: het is hopen dat de terugkeer van Kara wonderen doet.