Marleen (66) en Fred (69) vonden elkaar in moeilijke tijden: “We zorgen nu samen voor mijn ex die Alzheimer heeft”

Het verhaal van Fred Goris en Marleen Vertenten toont aan dat durven kiezen voor de liefde en het geluk niet altijd gemakkelijk is, maar dat het zeker wel de moeite loont.

Marleens ex-man, van wie ze sinds mei vorig jaar officieel gescheiden is, kreeg elf jaar geleden, op zijn zestigste, de ziekte van Alzheimer. “In het begin werkte ik zelf nog in de zorg, maar op de duur nam ik zorgkrediet om hem thuis te kunnen zorgen. Het legde een zware tol op mijn eigen leven. Stilaan was onze relatie nog enkel die van verzorgende en ontvanger. Om hem te kunnen verzorgen, nam ik ook een stukje afstand van hem, anders kun je het niet volhouden. Elke dag verliep volgens dezelfde routine.”

Het was hun eigen dochter, die om haar beide ouders bezorgd was, die Marleen opmerkzaam maakte dat ze stilaan een verbitterde oude zeur begon te worden.”Onze dochter stimuleerde me om eens meer buiten te komen. Stilaan rijpte bij mij de idee om actief op zoek te gaan naar gezelschap, en wie weet misschien wel meer. Naar een danscafé kon en wou ik niet. Mijn man ging naar de dagopvang, dus alles moest gebeuren tussen 8.30u en 13u. Ik heb me toen ingeschreven op een betalende datingsite voor 55-plussers.”

Het moet zijn dat haar profiel heel wat mannen aansprak, want Marleen kreeg 300 reacties. “Ik had een vijftal dates, maar er was nooit een klik, en ik vond het ook allemaal zo omslachtig.”

Terwijl Marleen in Retie woonde, had ook Fred Goris uit Pulle zich aangemeld op de datingsite voor 55-plussers. Hij was op zijn 58ste weduwnaar geworden. “Vroeger kon je nog eens naar een bal ofzo, maar die zijn er nu bijna nergens meer. En als je als alleenstaande man binnenstapt in een zaak als De Toverfluit, zie je direct al die hoofden draaien. Daar zat ik ook niet op te wachten. Ik wou discreet iemand ontmoeten.”

Fred had een gekke foto op zijn profiel gezet, met een bloem achter zijn oor, getrokken op vakantie in Bali. Hoewel hij niet meteen haar type was, vermoedde Marleen dat een man die zichzelf zo zot presenteerde, wel humor moest hebben.

“Ik zie haar nog afkomen op de Grote Markt in Turnhout met haar zonnebril. ‘Dát is ze”, dacht ik meteen”, lacht Fred. Marleen had zich voorgenomen niet direct iets over haar privé-situatie te vertellen. “Het schrikt een man vast af als ik direct met al die miserie afkom”, dacht ik. Maar na twintig minuten had ik Fred al verteld dat ik getrouwd was en dat de zorg voor mijn man met Alzheimer levensbepalend was voor mij. Freds eerste reactie zal ik nooit vergeten. “Stel dat het iets wordt tussen ons, dan mag uw man daar zeker niet onder lijden”, zei hij.”

Hun tweede date was bij Fred thuis. “Zijn zorgzaamheid, begrip en fijne humor troffen mij”, vertelt Marleen.

Intussen zijn we drie jaar verder. Marleens man, van wie ze intussen scheidde, is nu 71 en verblijft in een verzorgingstehuis in Meerhout. Elke twee dagen gaan ze hem samen bezoeken. “Ik blijf meestal wel discreet in de cafetaria zitten”, zegt Fred. “Hij kent mijn naam niet meer, maar weet wel dat ik ooit iets betekend heb in zijn leven”, zegt Marleen. “Als we met de rolstoelen gaan wandelen, duw ik de rolstoel van mijn ex, en Fred die van een andere dame, Mia. Ik denk dat mijn ex denkt dat Fred bij Mia hoort.”

Op 2 maart trouwen ze in Zandhoven. “Ik heb altijd gezegd dat ik geen LAT-relatie wou”, zegt Fred. Ook Marleen vindt het tof om op haar 66ste nog eens te trouwen, met alles erop en eraan. “Fred gaat zich omkleden bij zijn schoonbroer die hiernaast woont, zodat we elkaars kleding niet op voorhand kunnen zien. Ik was in mijn vorig huwelijk niet ongelukkig, ik had geen slechte relatie. Daarom dat ik het zeker nog eens wil overdoen. Mijn dochter zegt dat wij precies twee verliefde kiekens zijn.”

Hoe anders hun liefde op leeftijd is? “Ik beleef alles bewuster”, zegt Marleen. Fred: “Ik ben even verliefd op Marleen als dat ik destijds op mijn eerste vrouw was. Ik ben zolang met ons moe getrouwd geweest, maar nooit hebben wij Valentijn gevierd. Nu vier ik dat al voor het derde jaar op rij.”

Liefde is… samen durven dromen, staat op hun huwelijksuitnodiging. Dat vat alles mooi samen.