Onderneemster Carina Verveckken (50) getuigt over faillissement: “Trek de stekker eruit als je voelt dat het fout loopt”

Uit cijfers blijkt dat vorig jaar liefst 10.000 ondernemingen in ons land failliet gingen. Veel mensen dromen ervan om succesvol te zijn met een eigen bedrijf, maar zien door allerlei omstandigheden die droom aan diggelen geslagen. De reeks Durven Falen wil het taboe van het falen doorbreken en hoopt ook durf in het ondernemen te stimuleren. Ondernemers praten over hun mislukkingen, maar vooral ook over de manier waarop ze de draad weer konden oppikken.

Carina Verveckken uit Zwijndrecht maakte bijna acht jaar geleden een faillissement mee. “Ik had ervaring als zelfstandige”, zegt Carina, “maar als ik extra geld nodig had, ging ik nog elders werken. Zo leerde ik bij Opel in Antwerpen mijn man kennen. Hij werkte er al meer dan twintig jaar. Ik overtuigde hem zijn vaste job op te geven. We begonnen met Contract Services, een familiebedrijf gespecialiseerd in schoonmaak, ruitenwasserij en stellingbouw. Dat was rond de jaren 2000 een florerende business. We zagen het helemaal zitten.”

Beginnersfouten

Carina had echter weinig kennis ter zake en al helemaal geen businessplan: beginnersfouten die ze nooit meer kon rechttrekken. “We gaven doelloos geld uit, zonder te weten of dat wel verstandig was. Hadden we voor bepaalde zaken geen opleidingen nodig? Maar omdat er geregeld geld binnenkwam, dachten we niet verder na.”

Grootste fout was dat er met de andere betrokkenen binnen het bedrijf geen duidelijke afspraken waren. “Men luisterde vaak niet naar opmerkingen. Zo ontstaat wrevel. Zonder een goede structuur lukt het niet.” De ene fout volgde op de andere. “Een goed ondernemer stelt een investeringsplan op als er materiaal moet worden aangekocht. Wij niet. Op een dag hadden we onder meer stellingen nodig. De factuur was torenhoog, en dat kon het bedrijf amper aan.”

Vaak hoor je mensen zeggen dat een goede boekhouder al de helft van het succes is. Carina moet erom lachen. “Een boekhouder is geen manager of bedrijfsadviseur. Die mensen doen alleen hun job: zich uitsluitend met de cijfers bezighouden. Maar die hebben geen kaas gegeten van de boel strategisch aansturen.”

Carina zegt dat ze al van in het begin aanvoelde dat de zaken bij Contract Services niet liepen zoals ze moesten, maar uiteindelijk bleef het bedrijf toch nog verschillende jaren in werking. “Al in 2007 wist ik dat ik mezelf in de vernieling aan het werken was, en dat het niks zou opleveren. Maar tegen beter weten in zet je door. Je wilt niet opgeven. Falen is geen optie. Er is altijd wel een of andere sjamaan of een succesmanager die zegt dat het je gaat lukken. Terwijl zulke mensen je alleen maar dingen wijsmaken.”

“Nu zeg ik altijd: trek de stekker eruit als je voelt dat het fout loopt. Je moet niet blijven vechten, maar stoppen als je merkt dat je je kinderen geen eten meer kan geven. Je maakt de zaken vaak alleen maar erger. Die laatste jaren liep ik constant erg moe en slechtgezind rond. De kinderen hebben er flink onder geleden. Dat hebben ze me achteraf flink ingepeperd.”

Vlaamse overheid

Omdat er altijd wat geld binnenkwam, maakte Carina zich lange tijd geen te grote zorgen. “Na een poos kregen we een serieuze opdracht binnen van de Vlaamse overheid. Het betrof een job voor twee maanden in een groot gebouw in het Brusselse. Het was zo’n grote klus dat we interimpersoneel nodig hadden. De overheid beloofde ons na dertig dagen te betalen, maar het heeft een jaar geduurd vooraleer ze op de proppen kwamen met het geld. Maar het interimkantoor wou het geld natuurlijk na een maand al van ons opeisen. Dankzij onze eigen overheid werd alle resterende zuurstof uit ons bedrijf gezogen en werden we de dieperik ingesleurd.”

Wat volgde is het klassieke verhaal van talloze aanmaningen van facturen die niet konden geïnd worden, deurwaarders die de inboedel bij Carina en haar gezin wilden meenemen, enzovoort. Carina en haar naasten spartelden zich met veel moeite door deze moeilijke tijd. Carina had gefaald, maar gaf niet op. Ze wou zelfs een herstart maken, maar botste direct op obstakels. “Zowel kleine als grote. Zo blijkt er een kruispuntbank voor gerechtsdeurwaarders te zijn. Als je ooit een exploot (aanzegging door de deurwaarder, van een dagvaarding, rechterlijke beslissing enzovoort. red.) hebt gekregen, is dat daar terug te vinden”, vertelt ze. “Maar er is geen informatie over een vonnis, en of je die schulden afloste. Banken hebben echter toegang tot die site. Als je daar op staat, zijn die natuurlijk al minder happig om een lening te geven.”

“Met verzekeringen is het hetzelfde liedje. In België zijn de zogeheten zwarte lijsten zeer versnipperd. Als je verschoonbaar verklaard bent (waarbij resterende schulden worden kwijtgescholden, red.), wat bij mij al na zes maanden was, hebben ze geen recht meer om je op die lijst te laten staan. Maar om je gegevens er echt weg van te krijgen, moet je zelf flink aan de bak.”

FuckUp Nights

Carina adviseert nu ondernemers om niet de fouten te maken die ze zelf maakte. “Ik richtte WOG Business op, waarmee ik doorstartbedrijven en firma’s in nood help.” Concreet helpt Carina de mensen een winstmodel te ontwerpen, dat hen opnieuw efficiëntie en succes oplevert. “Ik ben onder meer spreker op de FuckUp Nights. Dat zijn bijeenkomsten voor en door ondernemers met als doel het taboe rond falen te doorbreken.”

Acht jaar na het faillissement valt het leven van Carina weer in de plooi. “De dingen zijn gebeurd en we kunnen daar niks meer aan veranderen. Elk van ons heeft fouten gemaakt, en ik zeker. Ik had alle afspraken op papier moeten hebben. Zo’n fouten maak ik niet meer. En al was het geen prettige tijd, ik heb er veel uit geleerd.”

Durven Falen, om 22u op Canvas