Lopez klautert naar zege in Oman, Van Avermaet is leider af, maar: "Ik kan het niet langer wegsteken, ik ben heel goed"

Eén landgenoot bij de vluchters van de dag. Benjamin Declercq (Sport Vlaanderen-Baloise) muisde er samen met Marco Marcato (UAE Team Emirates), Pim Ligthart (Roompot-Nederlandse Loterij), Nicholas Schultz (Caja Rural-Seguros RGA), Robin Carpenter en Adam De Vos (Rally Cycling) na amper zes kilometer vandoor. Het sextet harkte onder een stralende zon een maximale voorsprong van 5 minuten en 10 seconden bij elkaar. Lange tijd hield de kloof stand, maar in de aanloop naar de iconische slotklim de Green Mountain legde het peloton er evenwel stevig de pees op: de kopgroep hield aan de voet van de hindernis slechts twee minuten over. 

Marcato en Carpenter trachtten op de eerste licht hellende kilometers nog de grote meute voor te blijven, maar wanneer de stijgingspercentages de hoogte ingingen, waren de berggeiten onverbiddelijk. Op drie kilometer van de meet was het liedje van de laatste vroege avonturiers uit. Het Astana-duo Miguel Angel Lopez en Alexey Lutsenko schudden vervolgens een snedige versnelling uit de pedalen en zouden onderling uitmaken wie met de bloemen aan de haal ging. De Colombiaan Lopez trok het laken naar zich toe, Lutsenko neemt de leiderstrui over van Greg Van Avermaet. Dries Devenyns was de eerste Belg op een achtste stek. 

22ste op 2.20 van Miguel Angel Lopez. De prestatie van Greg Van Avermaet op Green Mountain was ongeveer vergelijkbaar met wat hij exact twee weken geleden realiseerde op Alto de Las Canteras in de Ronde van Valencia (21ste toen op 1.13 van Alejandro Valverde). Een nieuwe bevestiging ook van zijn uitstekende conditie. 

"Ik kan het niet langer wegsteken: ik ben heel goed", klonk het nadat hij zwetend als een rund over de finish was gereden op Jabal Al Akhdar en een paar flesjes water over zijn hoofd had gekieperd. "Het was een hele warme dag (de temperatuur klom in het binnenland van Oman tot boven de 30 graden, red.). En zo’n klim is echt afzien voor mij. Ik zocht bewust mijn limiet op en probeerde Lopez en co. zo lang mogelijk te volgen. Doe ik dat niet, val ik meteen volledig stil en wordt het voor een ‘volger’ als ik zelfs moeilijk om een eigen tempo te vinden. Liever doe ik dat vanuit de slipstream. Je kan hier ook op het gemak naar boven rijden, maar dan heb je in een voor de rest gezapige etappe niet zoveel arbeid verricht. Toch maar even testen dus, op het einde."

Die test verliep zoals verwacht. "Ik kon heel even mee. Maar na een kilometer of twee kreeg ik onvermijdelijk mijn lichaamsgewicht als tegenstander. (lacht) Als je 76 kilogram weegt, stopt het op die steilste stroken. Ik vónd mijn eigen ritme, maar dat is uiteraard veel te traag om de besten te kunnen volgen." Van Avermaet verspeelde, precies zoals voorspeld, dik twee minuten. "Het was mijn doel om een rit te winnen en dat is gelukt. Het was mijn verwachting dat ik hier de leiderstrui zou kwijtspelen. En… dat is ook gelukt. Twee minuten líjkt veel en teleurstellend. Maar dat is het in wezen niet. Ik ben nu eenmaal geen klimmer, hé."

Na zijn vijfde plaats in de Tour Down Under en zijn vierde in de Cadel Evans Great Ocean Road Race zal Dries Devenyns ook zijn derde wedstrijd van het seizoen afsluiten in de top tien. De slotetappe in de Ronde van Oman, een korte (135,5 km) en relatief vlakke rit (slechts twee klimmetjes) tussen Al Mouj Muscat en Matrah Corniche, zal daar in principe niets kunnen aan veranderen. Devenyns kwam vandaag als achtste boven op Jabal Al Akhdar, op 0.43 van Miguel Angel Lopez en Alexey Lutsenko, en behield zijn zesde stek in het algemene klassement. 

"In de buurt van de twee ijzersterke Astana’s ben ik eigenlijk nooit geraakt", gaf de 34-jarige Oost-Vlaming toe. "Ik pakte de opeenvolging van een paar Muren van Hoei aan op mijn eigen tempo en deed dat… niet slecht, denk ik. Mijn rugpijn betert met de dag, maar ik heb er toch nog steeds wat last van." Het weerhield Devenyns niet van wat gerust zijn beste seizoensstart ooit mag worden genoemd. 

"Dat klopt. Maar vraag me niet naar een verklaring. Ik heb ze niet. Tenzij dit: een combinatie van ervaring en goeie verzorging. Met de jaren kan ik die lange afstanden en dat urenlange trainen precies beter aan. Als neoprof of jongere coureur put je dat echt uit. Nu ben ik er amper moe van. (lacht) Op een afbottende sprint na, zie ik alleen maar voordelen aan ouder worden. Ik bleef nu ook al eventjes gespaard van alle onheil (Devenyns brak de voorbije jaren nogal wat, red.), waardoor ik meer continuïteit kan leggen in mijn prestaties. En ik kan ook goed om met de hitte. In Australië was het trouwens nóg warmer dan hier, in Oman. Mijn conditie is zeker niet slecht. Maar de vorm van mijn leven? Neen, zover zou ik het niet durven doortrekken."