FOTO. Gepassioneerde gids verzamelt duizenden postkaarten van vóór en tijdens WOI: “Een beeld zegt zoveel meer dan 1.000 woorden”

© credit

Sabine uit Elverdinge heeft een opmerkelijke hobby. Ze zamelde in twintig jaar liefst vijfduizend postkaarten in van vóór en tijdens WOI in de Westhoek. Ze gebruikt de historische foto's als duiding bij haar gidsbeurten.

tekst en foto’s Thijs Pattyn

Sabine Declercq (45) is postbode en verzamelt al meer dan twintig jaar historische postkaarten uit de Westhoek en omstreken. “De meeste dateren van de oorlogsperiode tussen 1914 en 1919. Ik heb enkele postkaarten die al meer dan 100 jaar oud zijn. Mijn oudste zijn gemaakt in 1902 en 1906.”

Menenpoort

Sabine gebruikt de postkaarten tijdens haar gidsbeurten als ‘battlefield guide’. “Ik gids bijna uitsluitend in het Engels. Je mag nog zo levendig vertellen, een beeld zegt meer dan duizend woorden. De historische foto's tonen hoe de Westhoek eruitzag vóór en tijdens WOI. Als ik bijvoorbeeld aan de Menenpoort sta, kan ik aan de hand van een postkaart tonen hoe die omgeving er voor 1914 uitzag. Er liep toen alleen een brug over het water tussen de vestigingen, zonder poort, en de twee beroemde leeuwen stonden er nog. Er is heel wat veranderd in een eeuw tijd. Ik denk aan de Grote Markt, de kaai, de Leet en de stationsbuurt. Op de Leet staat nu bijvoorbeeld de stadsschouwburg, terwijl daar vroeger een klooster en lapidarium waren. Het bisschoppelijk paleis bij het Astridpark is verdwenen. Naast de historische beelden staan op sommige kaarten persoonlijke teksten aan vrienden of familie van de afzender.”

Testament

Sabine heeft intussen meer dan vijfduizend postkaarten verzameld. “Ik schuim rommelmarkten en verzamel- en militariabeurzen af in binnen- en buitenland. Ik heb van jongs af een passie voor WOI. Ik groeide op met drie begraafplaatsen in mijn achtertuin. Mijn grootvader las heel veel en was soldaat tijdens WOII. Als kleinkind ging ik vaak met hem mee op zoek naar vondsten.”

De indrukwekkende collectie blijft in de familie. “Ik heb nu al in mijn testament gezet dat de postkaarten voor mijn zoon zijn. Hij deelt de microbe voor WOI en geschiedenis.”