Nederlandse homo's strijden voor het behoud van hun seksbos

Verschillende gemeenten in Nederland nemen maatregelen tegen homorecreatie. Bezoekers van de homo-ontmoetingsplaats in Groningen zijn boos omdat Staatsbosbeheer daar onlangs een slagboom heeft geplaatst, als reactie op klachten over cruisende mannen. 

Exacte cijfers zijn niet bekend, maar Nederland telt naar schatting een paar honderd homo-ontmoetingsplaatsen (HOP's). Ze vervullen volgens de Stichting Platform Keelbos, naar eigen zeggen 'het enige echte kennis- en expertisecentrum van de homo-ontmoetingsplek', een belangrijke rol in de homo-emancipatie. De HOP's behoren volgens de belangenorganisatie 'tot de culturele homoseksuele levensgewoonte'.  Helemaal zonder slag of stoot gaat het echter niet allemaal. 

Volgens Anthony Mathijsen van Stichting Keelbos worden bezoekers van HOP's soms zelfs "driedubbel gepakt", mede door de gewoonte van gemeentes om plekken na klachten te sluiten. "Helaas zien we dat sommige plekken gesloten worden door bijvoorbeeld potenrammerij (een uitdrukking voor het mishandelen van homoseksuelen, red.), zoals gebeurde bij de Bosberg in Hilversum. Bezoekers krijgen te maken met gewelddadige berovingen, ze worden slachtoffer van geweld omdat ze homo zijn en ze worden ook nog eens bestraft omdat de plek gesloten wordt. Daarmee beloon je dus anti-homogeweld.''

Volgens Mathijsen vervullen HOP's ook nu nog een duidelijke maatschappelijke functie. "Die plekken zijn zeker noodzakelijk voor een bepaalde groep mensen. Voor homoseksuelen, maar ook voor mannen met een heteroseksuele thuissituatie. Dat heeft natuurlijk te maken met de anonimiteit, vooral bij de mensen die nog niet uit de kast zijn of een vrouw of vriendin thuis hebben zitten.''

Volgens Mathijsen hoeven er ook helemaal geen problemen te ontstaan. "Als je problemen hebt met conflicterende gebruikersgroepen, dan lijkt het ons het beste om een bepaalde plek in te richten voor de bezoekers van die homo-ontmoetingsplaatsen. Dat zie je in Amsterdam bij de Nieuwe Meer en in Rotterdam in het Kralingse Bos. Daar werkt het heel goed. Als je duidelijk aangeeft waar het kan, weet iedereen waar hij aan toe is. De politie moet er dan surveilleren om de mensen te beveiligen in plaats van ze weg te jagen. Als je die plekken sluit, ontstaat er overlast op de enige plek die dan nog overblijft.''

Ook het COC, de Nederlandse belangenorganisatie voor homoseksuelen, is tegen sluiting van de ontmoetingsplaatsen. "Dit soort plekken bestaan zowel voor homoseksuelen als heteroseksuelen en die bestaan al zo lang als de mensheid'', stelt Philip Tijsma van het COC. "Die behoefte is er gewoon. De een heeft een voorkeur om gebruik te maken van een datingapp, de ander heeft de behoefte om elkaar buiten te ontmoeten. Wij vinden dat je hier nuchter mee om moet gaan. Aan de ene kant moet je de veiligheid van de bezoeker zo goed als mogelijk waarborgen en aan de andere kant moet je eventuele overlast voor de omgeving zo veel mogelijk beperken. Wat je in ieder geval niet moet doen is zomaar sluiten, want dan verplaatsen de problemen zich en heb je nog minder grip op de veiligheid.''

Seks in de buitenlucht is niet specifiek bij wet verboden, het Nederlandse wetboek van strafrecht kent weliswaar het strafbare 'schending van de eerbaarheid', maar seksuele activiteiten in een natuurgebied zijn toegestaan als het niet zichtbaar is vanaf de openbare weg en er geen opzet is om anderen te confronteren met zaken die ze niet willen zien.