Dader vluchtmisdrijf Winterland getuigt: "Het mocht niet gebeurd zijn"
"Ik heb enorm veel spijt van mijn daden." Dat zegt de 56-jarige Diepenbekenaar die tijdens Winterland in Hasselt begin januari drie twintigers aanreed met zijn wagen en daarna vluchtmisdrijf pleegde. Twee van de drie slachtoffers raakten hierbij zwaargewond. De man stopte even later bij een café in de Hasseltse stationsbuurt. Daar werd hij opgepakt. Hij was onder invloed van alcohol én medicatie. In een exclusief gesprek met onze redactie getuigt de man voor het eerst zelf over de feiten die hij pleegde.
De feiten dateren van zaterdag 6 januari. Het nieuwe jaar betekende voor de 56-jarige Diepenbekenaar een frisse start: hij mocht opnieuw aan de slag op zijn werk na een lange revalidatie. De man had enkele maanden eerder een herseninfart gehad en nam daarvoor nog steeds zware medicatie. Voor hij terug aan de slag zou gaan, wou hij nog een keer stevig op café gaan. Met alle gevolgen van dien.
Paniekreactie
"Ik denk er nog elke dag aan, of het goed gaat met die mensen of niet", klinkt het. "Het is iets dat niet mocht gebeuren." De man kan het beter navertellen dan dat hij het zich toen, op die bewuste zaterdagavond, herinnerde. "Ik was aan het rijden en ineens 'boem'. Ik stopte en vroeg me af wat er gebeurd was", vertelt hij aan onze redactie. "Maar ik ben in paniek weggevlucht. Ik ben doorgereden naar het station en heb me daar geparkeerd."
Vervolgens ging de man op café. "Niet met de bedoeling om te drinken. Ik dacht: als er iets is gebeurd, ga ik het zo wel horen. Ze zullen me hier wel vinden, dacht ik." En inderdaad, niet veel later kwam de politie het café binnen: "Ik zat nog niet aan de toog, toen de agenten binnenkwamen. Ze namen me meteen mee." Maar de Diepenbekenaar wist nog steeds niet goed wat er gebeurd was. "Pas 's anderdaags in de cel heb ik gevraagd wat er precies was gebeurd", zegt hij. "Toen zeiden ze mij: 'je hebt drie mensen omver gereden'. Mijn eerste reactie was dat het niet kon."
Door de alcohol reed de man naar eigen zeggen door als een paniekreactie. Daarbovenop was er de zware medicatie. "Ik weet het", klinkt het opnieuw bedroefd. "Het is heel erg. Het mocht niet gebeurd zijn. Maar ik heb het gedaan, en kan er nu niets meer aan veranderen. Dat is het spijtigste van alles."
Spijt
De man zit z'n straf thuis uit, onder elektronisch toezicht. Hij hoopt ooit contact te hebben met z'n drie slachtoffers: "Eerst en vooral zou ik vragen hoe het met hen gaat. En dan zeggen dat het me heel, heel, heel erg spijt."
Hij hoopt verder dat het in de toekomst beter loopt voor de slachtoffers. "Ik hoop dat ze er niets aan overhouden. Dat is het belangrijkste."
plusartikels. Je moet nog even inloggen. Zo herkennen we je als abonnee.
