'Topdokter' Van der Linden: "Hardy wordt pas seriemoordenaar op moment dat hij parkinsonmedicatie neemt"

Nog voor Van der Linden aan zijn getuigenis begon, beschreef wetsarts Van Den Bogaert de medische geschiedenis van seriemoordenaar Renaud Hardy. In 2000 duiken de eerste tekenen van een depressie op, die behandeld wordt met antidepressiva. Hardy heeft ook een zware voorgeschiedenis van alcohol- en drugsverslaving. In 2004 krijgt Hardy last van motorische problemen. In oktober 2006 wordt bij hem de ziekte van Parkinson vastgesteld.

Van der Linden kwam getuigen op vraag van Hardy's verdediging en werd dus niet aangesteld als deskundige door de rechtbank. "Voor alle duidelijkheid, parkinsonpatiënten zijn over het algemeen niet agressief. Deze ziekte mag niet gestigmatiseerd en geassocieerd worden met dit gewelddadige gedrag", geeft de neuroloog eerst nog kort mee. "De ziekte van Parkinson wordt gekenmerkt door bewegingsstoornissen, met of zonder tremors (beven). Niet iedereen heeft dat beven. Algemeen is er een gebrek aan beweging. De bewegingen verlopen trager, stijver, omdat de zenuwcellen die dopamine aanmaken in de hersenen, afsterven."

Volgens de neuroloog zijn er soms ook niet-motorische gevolgen aan de ziekte, zoals hallucinaties, wanen, illusies en een verhoogd risico op depressie. Dat was zeker het geval bij Hardy, die voordien al een depressie had. Als het tekort aan dopamine in de hersenen wordt opgevangen met aangepaste medicatie, reageren parkinsonpatiënten daar meestal goed op.

Ook Renaud Hardy reageerde in 2010 jarenlang goed op de parkinsonmedicatie die hij toegediend kreeg. Er was een opmerkelijke motorische progressie. Maar volgens dokter Van der Linden behoort Hardy tot een zeer kleine groep patiënten die ten gevolge van de medicatie lijdt aan een ernstige impulscontrolestoornis. Met bijwerkingen, die heel wat handelingen van Hardy kunnen verklaren: verhoogde agressie, angst, agitatie, zinloze repetitieve handelingen (zoals urenlang spelen met zijn telegeleide autootjes, doelloos over de voeten van mensen rijden), een oncontroleerbare seksdrift, sadomasochisme en zelfs lustmoorden. "Deze impulsstoornis wordt bij Hardy veroorzaakt door zijn persoonlijkheid, zijn ziekte van Parkinson en de medicatie die hij daarvoor neemt", sluit neuroloog Van der Linden af. 

"Deze medicatie neemt Hardy tot op de dag van vandaag. Het is de ergste vorm die ik ooit heb meegemaakt. Het is verschrikkelijk wat er gebeurd is, onvoorstelbaar zelfs, maar het is een combinatie van verschillende omstandigheden.” 

Voorzitter Thys vroeg daarna nog aan toxicoloog professor Tytgat wat de gevolgen zijn van het cocaïnegebruik. “Je wordt dan zeer alert, je lichaam staat op scherp maar enkel voor de duur dat de cocaïne werkt (enkele uren), daarna krijg je het omgekeerde effect. Mensen die cocaïne nemen, overschatten zichzelf. Ze voelen zich de King Kong van de wereld voor enkele uren. Je hebt minder schrik van de dingen, maar bent te zelfverzekerd en schat dingen verkeerd in."

Hallucinaties en psychoses komen volgens professor Tytgat enkel voor bij mensen die jarenlang verslaafd zijn aan cocaïne. Hardy wil dan dringend iets vragen. “Ik nam jarenlang minstens 1 gram cocaïne per dag, kan dat leiden tot dat gedrag? Ik heb al gezegd dat ik op een plaats delict ben en dat ik dan niet weet wat ik doe, dat ik daar ‘kattenkwaad’ uitsteek?"  Professor Tytgat: “Dat zou kunnen, maar het zou te kort door de bocht gaan om dit daar altijd aan toe te schrijven.” 

Meester Jef Vermassen vroeg aansluitend: "Mijnheer Hardy is een psychopaat en voelt zich al het centrum van de wereld, mag ik dan stellen dat hij zich door de cocaïne het centrum van het heelal voelt?” Tytgat: "Ja het vergroot de symptomen van een normale druggebruiker.” 

Meester Vermassen vroeg nog aan neuroloog Van der Linden waarom de medicatie van Hardy inmiddels nog niet aangepast werd. “Ik ben gevraagd om als getuige op te treden, maar ik ben niet zijn behandelende arts.” Vermassen haalt enkele incidenten aan die verwijzen naar de agressie en psychopathische trekken van Hardy, lang voor de ziekte van Parkinson werd vastgesteld. En dat dan toch niet kan toegeschreven worden aan de parkinsonmedicatie, die Hardy pas sinds 2010 neemt.

Maar neuroloog van der Linden blijft vastberaden. “Voor 2010 was hij een andere persoon. Pas na de inname van de medicatie zijn er die ernstige incidenten. De klassieke kenmerken van een seriedoder had hij ten gevolge van de medicatie. De gemiddelde leeftijd van een seriemoordenaar is 27 jaar. Hij past daar niet klassiek in. Hij wordt pas een seriemoordenaar op het moment dat hij de medicatie neemt."

Meester Vander Velpen, de advocaat van slachtoffer Linda Doms, haalt vervolgens aan dat er bij de moord op Doms duidelijk sprake is van sadisme. “Is er dan een verband tussen Parkinson en sadisme, volgens u? Kent u hier voorbeelden van?”, vraagt hij vol ongeloof aan neuroloog van der Linden.

Van der Linden: “Dat was duidelijk sadisme, dat klopt. Maar nogmaals, Parkinson heeft niets met geweld te maken, wel integendeel. Het gaat om dat heel kleine deel patiënten dat aan het impulscontrole syndroom lijdt. Ik blijf bij mijn stelling dat Hardy door zijn medicatie een seriemoordenaar geworden is."

Meester Thiebaut, de advocaat van Hardy, geeft nog mee dat hij neuroloog van der Linden initieel enkel aansprak met de vraag de ziekte van Parkinson aan hem uit te leggen. Na het inkijken van het dossier, de verhoren en de moraliteitsverslagen, heeft van der Linden dan zijn verslag geschreven, waarin hij de gedragsstoornis van Hardy toelicht. De neuroloog zag Hardy zelf eenmaal in de gevangenis. Het cocaïnegebruik is in het geval van Hardy zeker verbonden aan de stoornis. Ook het gedrag van Hardy tijdens de zitting, het niet antwoorden op de vragen, het zich niet kunnen inhouden om tussen te komen als iemand aan het woord is, het incident tijdens het transport naar de gevangenis, het voortdurend liegen en veinzen ook tijdens de verhoren: dat kan volgens dokter van der Linden allemaal gekaderd worden in de impulscontrolestoornis die Hardy ten gevolge van de medicatie heeft.

De neuroloog bevestigt op vraag van Thiebaut nogmaals dat Hardy een zeer uitzonderlijk geval is. De impulscontrolestoornis kan zich op verschillende manieren manifesteren. De ene schildert, de andere gokt, Hardy doodt. “Van de 35.000 Parkinson patiënten is er maar 10% die lijdt aan zo’n stoornis. En enkel Hardy is u bekend als zo’n extreem geval ?” vraagt Thiebaut afsluitend aan dokter van der Linden. “Ja, dat klopt. Dus schilder hem alstublieft niet af als de parkinsonmoordenaar."