Twee jaar cel en tien jaar beroepsverbod voor gevallen Brugse horecapaus

De successen van Philip Calleeuw (51) in Brugge leken zich doorheen de jaren op te stapelen. Begin jaren negentig begon de man te bouwen aan zijn imperium met de overname van Tom Pouce op de Burg. De jaren erna breidt hij zijn imperium beetje per beetje uit met Hotel Duc de Bourgogne op het Huidenvettersplein, restaurants De Beurze, Café Francais, Le Grand Café Belfort en Le Panier d’Or aan de Markt, restaurant Tom Pouce aan de Burg en hotel-restaurant ’t Putje aan ’t Zand. 

Calleeuw ontpopte zich tot de ongekroonde horecakoning van Brugge en had 136 personeelsleden in dienst. Met zwart geld – zijn ‘gouden regel’ was 80 procent wit en 20 procent zwart - betaalde hij hen forse bedragen uit om ze zeker aan boord te houden. Ondertussen gaat Philip in zee met een mosselfabrikant die gespecialiseerd is in ‘zwarte mosselen’. In 2012 brengt hem dat echter in nauwe schoentjes. Hij wordt door het gerecht ontmaskerd als de grootste afnemer van de ‘zwarte mosselen’. Daardoor gingen de speurders zijn volledige boekhouding uitpluizen. Met zware gevolgen, zou later blijken. 

In mei 2013 wankelt zijn rijk voor het eerst. Speurders vallen binnen in zijn privéwoning in Lichtervelde en de zeven horecazaken. Zijn luxewagens worden in beslag genomen. In april 2015 volgt een nieuw dieptepunt wanneer het gerecht opnieuw binnenvalt in Lichtervelde. De geplande vlucht naar Spanje - Calleeuw ontkent nog steeds dat hij wou vluchten- wordt zo afgeblazen. Begin 2016 worden zijn horecazaken verkocht. Alles bij elkaar levert dat 13,5 miljoen euro op. 

Calleeuw besluit samen met zijn vrouw toch te vertrekken naar Spanje en verblijft daar nu nog steeds. Hij moet er rondkomen met een loon van amper 1.000 euro en woont er in een, volgens hem, armtierig huurhuisje zonder verwarming.