Psychiater op proces Hardy: "Hij is een van de meest gevaarlijke mensen in onze maatschappij. Een seksuele, sadistische seriemoordenaar"

Toen voorzitter Dirk Thys bij de start vroeg of iemand het woord wilde, haalde Hardy nog eens zijn constipatieprobleem aan. "Ik neem een laxeermiddel. Mocht het los schieten, mag ik dat dan signaleren?", vroeg Hardy. In het geval van een dringende sanitaire stop kan Hardy de twee agenten die hem flankeren er attent op maken.

Daarna was het de beurt aan wetsdokter Wouter Van Den Bogaert. "Ik heb de wetenschappelijke artikels over het dopaminedysregulatiesyndroom bestudeerd en volgens mij kan niet bewezen worden dat die stoornis gelinkt kan worden aan dit soort agressie", klonk het. We spreken hier van stompe geweldpleging en dat vind ik nergens terug in de 17 wetenschappelijke artikels die hierover wereldwijd gepubliceerd zijn."

In de literatuur is volgens Van Den Bogaert geen enkel voorbeeld te bespeuren van een lustmoord. "Als er sprake zou zijn geweest van zware agressie of lustmoorden, dan zou dat wel gepubliceerd geweest zijn. Als je alles bij elkaar legt is het wetenschappelijk niet bewezen dat de anti-parkinsonmedicatie gaat leiden tot het vermoorden van een persoon,” besluit Van Den Bogaert. 

Van der Linden reageerde. "Dit is ook een zeer uitzonderlijk geval. Het is de eerste keer dat we meemaken dat een geval van parafilie (seksueel afwijkend gedrag; nvdr) als een lustmoord kenbaar wordt. Het is wel de bedoeling dat ik dit ga presenteren op een internationaal congres."

Volgens het college van deskundigen, samengesteld uit twee psychiaters en een psycholoog, zijn er bij Renaud Hardy heel wat risicofactoren. “Er is een gecombineerde aanwezigheid van psychopathie en seksuele stoornissen. Therapeutisch zijn er weinig behandelingsmogelijkheden,” beschreef psychiater Dirk Steemans. 

Hardy lijdt al van in zijn kindertijd aan een persoonlijkheidsstoornis . “Die blijft hem in de loop van zijn leven parten spelen, waardoor hij relationeel en professioneel in de knoop geraakt. Volgens de psychiater is Hardy narcistisch, wat zich uit in opschepperig, manipulatief en sarcastisch gedrag. Hardy heeft ook antisociale kenmerken in zijn persoonlijkheid: hij is koelbloedig, gewetenloos, liegt, doet sadistische uitlatingen en reageert impulsief. Ook de parafiele stoornis (seksueel gedrag dat door de maatschappij niet toegelaten wordt en met een partner die er niet mee instemt) is volgens psychiater Steemans duidelijk aanwezig bij Hardy. “Het seksueel sadisme, het lijden van anderen, is een seksuele opwinding voor hem.“ 

Volgens het college van deskundigen heeft Hardy duidelijk het profiel van een seriemoordenaar. “Seriemoordenaars leven vaak jaren voorafgaand aan de feiten een fantasieleven, dat ze dan nog niet tot uiting brengen. Op een bepaald moment neemt de druk zo toe, dat ze het niet meer kunnen houden. Door een trigger, bij mijnheer Hardy is dat de krenking door zijn ziekte, de angst dat Doris hem zou verlaten, de bedreiging door zijn mentor François V. en zijn cocaïne gebruik, kookt de ketel dan over. Vermoedelijk waren er nog moorden of moordpogingen geweest als hij niet gearresteerd was. “ 

Nog volgens de psychiater is Hardy een groot gevaar voor de maatschappij. “Hij is een seksuele, sadistische seriemoordernaar en bijgevolg uiterst gevaarlijk voor de maatschappij. Hij behoort tot de meest gevaarlijke personen in onze maatschappij. Met dit profiel had hij zeker nog moorden gepleegd.” Wat betreft een mogelijke re-integratie in de maatschappij kan het college van deskundigen zich niet uitspreken. “We kunnen ons in de huidige stand van zaken niet uitspreken over een mogelijke re-integratie in de maatschappij maar de prognose is ongunstig,” besluit psychiater Steemans. 

Psychiater Chris Dillen, die aangesteld werd door de verdediging, probeerde het beeld dat geschetst werd door het college van deskundigen enigszins te relativeren. “Ik sluit mij aan bij het college, dat Hardy een zeer gevaarlijk man is en dat we goed moeten nadenken over de toekomst. Dat we de maatschappij moeten veilig stellen. Maar ik probeer een aantal zaken in de juiste context te plaatsen. Hardy heeft zeker psychopate trekken in zijn persoonlijkheid, een quasi maximale score zelfs maar er is geen opmerkelijk antisociaal gedrag voor zijn 50ste. Tot die diagnose van Parkinson.” 

Psychiater Dillen stelde zich vragen bij het causaal verband tussen de ziekte van Parkinson en de feiten. En of Hardy daar dan wel verantwoordelijk voor kon gesteld worden. Gerechtspsychiater Steemans vulde vastbesloten aan dat er voor het college van deskundigen geen causaal verband is tussen de ziekte en de feiten. “Wij zeggen duidelijk neen. De Parkinson medicatie biedt geen voldoende verklaring. Er zijn ook andere factoren die meespelen: de cocaïne, viagra, misogynie (vrouwenhaat) en zijn afhankelijkheidsrelatie met Doris C.” 

Steemans zag wel een ander causaal verband. “ Het seksueel sadisme en de psychopathie. Dat zijn de belangrijkste puzzelstukken. Die staan wel in causaal verband. Hardy heeft lang voordien al het scenario uitgeschreven en dat dan tot uiting gebracht. Hij gaat niet zomaar door medicatie moorden plegen. Een seriemoordenaar reageert zo niet. Men wordt geen seriemoordenaar door medicatie in te nemen.” En Hardy is een zeer gevaarlijke seriemoordenaar, voegt Steemans nog toe. Maar Hardy zijn wilsvrijheid was op het ogenblik van de feiten volgens het college van deskundigen niet aangetast door een dwangstoornis. “Hij had controle over zijn daden. Hij verklaarde nog letterlijk dat toen hij naar slachtoffer Doms reed, dat hij toen nog kon beslissen om terug te keren. Hij had mogelijkheden om andere dingen te doen,” beschrijft psychiater Steemans. 

Psycholoog Nys vult aan: “Hardy kiest welbewust locaties uit, dat is gericht handelen. Wat betreft de feiten op slachtoffer Eyckermans, hij heeft haar opgewacht. Hij heeft tijd gehad en kon anders handelen maar heeft het niet gedaan. Ook bij Annie H., daar zorgt hij nog eerst voor kortsluiting. Hij handelt voorbedacht, met de nodige planning en voorbereiding en met voldoende wilsvrijheid.” 

Psychiater Dillen stelde daar de nodige vraagtekens bij. “Maar ik hak de knoop niet door.” Wat behandeling betreft zijn de perspectieven somber. Psychiater Steemans: “Dit is zeer moeilijk te behandelen. De therapie wordt meestal misbruikt, en daarbij dan nog dat seksueel sadisme, qua behandeling ziet het er zeer slecht uit. “

Aan het einde van de uiteenzetting van de gerechtspsychiaters, krijgt Renaud Hardy nog het woord. Hij heeft lang moeten wachten, en veel opgeschreven want voorzitter Thys heeft hem meermaals moeten aanmanen om niet voortdurend gebaren te maken om duidelijk te maken dat hij wil tussenkomen. Het zijn niet echt vragen die Hardy stelt, hij staat recht en wil vooral iets kwijt.

“Ik ben een seksuele, sadistische seriemoordenaar? Ik kan die woorden niet geloven. Ik heb het moeilijk met het volgende. Voor een seriemoordenaar geeft men in de literatuur een voorbeeld van stalking. Ik betwist die stalking van Veerle M. Ik ben daar niet ingebroken in dat appartement. Dat met die stok van die ex-vriendin MJ, ik betwist dat. Dat ze eens gezegd hebben dat ik in de kleedkamers van de jongeren kwam, en dat in het post-Dutroux tijdperk, dat is totaal onwaar. Een hele hoop fantasie is dat, van veel mensen om bepaalde stukken te kunnen hardmaken, om mij eronder te krijgen.

Voorzitter Thys: "En waarom verzinnen al die mensen dat dan?" Hardy: “Ik weet het niet, mij hebben ze nooit eronder gekregen. Ik heb nooit voor iemand gezwegen.” En Hardy vult nog aan dat hij opgelucht is. “Wat dokter van der Linden gezegd heeft gisteren, dat heeft me bevrijd. Ik kon dat tot gisteren geen plaats geven, dat gevoel dat ik soms had. Sinds gisteren kan ik dat plaatsen. Die onrust, die controle waar ik niet aan kan weerstaan. Ik ben zwaar getriggerd geweest. “

Voordat de moraliteitsgetuigen van de vermoorde Maria Walschaerts het woord kregen, vertelde openbare aanklager Alexandra Van Kelst in de Tongerse assisenzaal dat Hardy dinsdagavond telefonisch contact had met zijn vroegere kameraad François V., die vorige week vrijdag getuigde. In het onderzoek verweet Hardy François V. en zijn zogenaamde seksslavin D. C. een complottheorie tegen hem gesmeed te hebben. "De FGP van Mechelen heeft in verband met het telefoontje een proces-verbaal opgesteld", aldus Van Kelst. "Hardy zei tegen François V. dat hij binnen een week zou vrijkomen."

Volgens François V. had Hardy ooit aan een celmaat verteld dat hij er nog twee begraven had. Die vroegere celmaat is ook al komen getuigen op het proces. Van Kelst vertelde dat die celmaat de info over de twee andere slachtoffers niet bevestigde. Het telefoongesprek van dinsdagavond, rond 19.30 uur, tussen Hardy en François V. duurde 1 minuut en 12 seconden, bleek uit telefonieonderzoek. 

Vijf vrouwen en zeven mannen van de jury moesten deze namiddag hun tranen bedwingen bij de getuigenis van de dochter en kleindochter van de 82-jarige Maria Walschaerts, het eerste slachtoffer van Renaud Hardy. "Een fietsslot is voor mij nooit meer een fietsslot. Dat is nu een moordwapen dat ik vastheb", zei een tot tranen toe bewogen kleindochter. Hardy had immers verklaard dat hij de hals bij Maria Walschaerts met een fietsslot had toegesnoerd.

"Wat voor een monster moet ge zijn om iemand aan een fietsslot van de ene kamer naar de andere kamer te verslepen? Dat doet zo'n pijn om hem dat te zien voordoen. Ik heb geen woorden voor hem. Zijn daden zeggen meer dan woorden. Ik vind het walgelijk dat hij sommigen dingen als kattenkwaad afdoet. Ik heb alleen pijn en verdriet. Zonder haat praten is onmogelijk", aldus de kleindochter.

Ze vertelde over hoe moeilijk ze het had toen Hardy nog niet als dader ontmaskerd was. Ze kampte met paranoia. "De dader was immers mogelijk van Mechelen. Ik heb lang een stoel tegen mijn deur geplaatst omdat ik me onveilig voelde. Ik was echt op oorlogspad. Toen ik de krant las over de feiten van Linda Doms, legde ik meteen de link met mijn oma. Telkens komt die vraag waarom. Moord is al verschrikkelijk, maar dan raakt bekend dat ze ook nog ontkleed is en gefolterd. Het maakt u verschrikkelijk kwaad als de dader dan blijft ontkennen. Ge zit met gevoelens van onmacht en woede", aldus de kleindochter, die vroeger in de zomervakantie vaak bij haar oma bleef slapen en wekelijks samen met haar naar de markt ging. 

Dochter Monique vertelde over haar moeder Maria Walschaerts dat ze op zondag altijd een culinaire reis maakten. Ze gingen eens Italiaans eten, of Marokkaans of Thais. Dat was hun reis. "De zondag voor de feiten gingen we eten. We zeiden dat we volgend jaar Amerika zouden aandoen, naar de McDonalds", aldus dochter Monique, die op verlof was toen haar moeder vermoord werd aangetroffen in haar huis aan de Oude Leestsebaan in Mechelen.

Achteraf vertelde de dochter met welke innerlijke pijn ze zat toen ze vernam hoe haar moeder om het leven kwam. "Ik ben eens bewusteloos gevallen. Mijn broer en ik waren net zombies. Na de feiten konden we vier maanden niet in dat verzegeld huis. Ik wil de recherche en de onderzoeksrechter bedanken voor het voortreffelijke werk. Buren en mensen die met mama begaan waren, legden bloemen neer aan haar woning", ging de dochter voort, terwijl ze af en toe in tranen uitbarstte.

Ze vertelde over haar gevoelens op het moment dat een dader werd gevonden. "Ge krijgt terug een patat als die dader gevonden wordt. Dan wordt ge teruggekatapulteerd. Ik heb veel van me afgeschreven. Nu bijna vier jaren later is het weer van dat. Er zijn dingen die nog moeilijker geworden zijn. Ik ben met dit proces niet veel wijzer geworden. Er komt nu veel informatie binnen. Ik vraag om nog eens ontspannen te kunnen genieten. Ik hoop dat die donkere schaduw weer lichter wordt. Dat we de draad weer kunnen oppakken. Dat we weer een beetje van het leven kunnen genieten. Op de vraag waarom krijgen we toch geen antwoord."

"Mijn moeder is op een onmenselijke brutale wijze van ons afgepakt. Ik wil dat de gruweldaden die Hardy pleegde, dat hij die voor zich ziet en dat hij zich eens voorstelt als dat bij zijn moeder zou gebeurd zijn. Hij mag niet meer vrijkomen. Hij kickt erop om mensen pijn te doen. Ik hoop dat hij nooit meer aan iemands deur komt te staan", besloot de dochter.