20 jaar geleden werd Natascha Kampusch ontvoerd: "Soms dacht ik dat ik zou sterven"

2 maart 1998 moest een dag worden zoals zovele voorafgaande voor een meisje van 10 jaar, Natascha Maria Kampusch, geboren in Wenen op 17 februari 1988. Opstaan en naar school gaan. Alleen… daar is ze nooit aangekomen.

Op haar weg naar school werd ze meegenomen door een man in een wit busje. Eigenaar van het busje en ontvoerder van Natascha Kampusch was de 36-jarige Wolfgang Priklopil, een Oostenrijkse technicus. Hij bracht haar naar zijn huis in Strasshof an der Nordahn, waar hij haar 8 jaar vasthield, in een kelder onder de garage.

De eerste tijd van haar gevangenschap verbleef Natascha Kampusch alleen maar in de kelder. Later mocht ze ook in het huis komen en deed er zelfs huishoudelijke klusjes. Tijdens haar gevangenschap werd ze geslagen, verkracht, uitgehongerd en behandeld als een slavin. "Soms dacht ik dat ik zou sterven", vertelde ze later. “Maar ik gaf de hoop nooit op dat ik ooit aan hem zou kunnen ontsnappen."

Op 23 augustus 2006 slaagde ze erin gebruik te maken van een zeldzaam moment van onoplettendheid van Priklopil. Hij kreeg een telefoontje en liep even weg omdat het meisje zijn auto aan het stofzuigen was. Normaal gezien verloor hij haar geen seconde uit het oog. Kampusch glipte weg door de poort van zijn huis, de vrijheid tegemoet. Priklopil pleegde diezelfde dag nog zelfmoord.

Natascha Kampusch was dan wel vrij, er begon voor haar en haar familie een nieuwe strijd. Het verleden verwerken en proberen een nieuw, zo normaal mogelijk leven te leiden. Ze verbaasde de wereld door mild te zijn voor haar ontvoerder. Ze verklaarde op de een of andere manier wel begrip te hebben voor zijn daden. "Hij was op een bepaalde manier ook een slachtoffer. Anders zou hij niet hebben kunnen doen wat hij deed", verklaarde ze.

Ook het feit dat ze het huis waar ze al die tijd in opgesloten zat heeft gekocht, is opmerkelijk. Het gerecht wees haar de twee derden die Wolfgang Priklopil van het huis bezat als schadevergoeding toe. Het andere derde dat eigendom was van zijn moeder, kocht Kampusch van haar.

Kampusch leidde 10 jaar na haar ontsnapping persoonlijk een televisieploeg van Channel Seven in het huis rond. Daarin gaf ze aan dat alles in het huis nog precies hetzelfde is zoals toen en dat ze het huis zelf onderhoudt, net zoals ze moest doen van haar ontvoerder. “Hij vond het heel belangrijk dat alles schoon was", vertelde ze tijdens de reportage in de woonkamer. Ze overnacht er ook vaak. Ze dwaalt dan alleen door de kamers waar ze alle horror beleefde. “Het is niet makkelijk, maar wel therapeutisch om hier tijd door te brengen", verklaarde ze.

Natascha Kampusch probeerde het gebeuren van zich af te schrijven. Ze bracht 2 boeken uit. In september 2010 werd het boek '3096 Tage' gepubliceerd waarin ze zelf vertelt over de jarenlange opsluiting. In 2013 werd het boek onder de oorspronkelijke titel verfilmd. In 2016 verscheen Kampusch' tweede boek, 'Tien jaar vrijheid', over haar strijd om te overleven na haar ontvoering. Daarin bekende ze dat ze van het leven in vrijheid iets heel anders had verwacht.

Kampusch ambieerde ook even een job in de media. Ze kreeg haar eigen talkshow "Natascha Kampusch trifft" op de Oostenrijkse zender Puls 4. “In mijn programma zal het vooral gaan over de loopbaan en de levenshouding van de gasten”, zei Kampusch. “Al zal ik, in de loop van het gesprek, ook dingen over mezelf prijsgeven.” Haar eerste gast was de voormalige autocoureur Niki Lauda. Na enkele uitzendingen stopte het programma.

In september 2006 sprak Kampusch openlijk over haar ontvoering, ook over het moment dat Priklopil toesloeg.

De eerste zes maanden zat ze in een kelder.

Af en toe kon ze met haar ontvoerder naar buiten. Maar ze mocht met niemand praten.