Overlevende Rwandese genocide eist 100.000 euro van Belgische staat

Op 7 april 1994, aan het begin van de genocide op tutsi's in Rwanda, hadden een aantal tutsi's onderdak gevonden in de technische school Don Bosco van Kigali, die bewaakt werd door een honderdtal Belgische blauwhelmen. Hutu-milities omcirkelden nadien de school en onderschepten ook meerdere burgers die probeerden te schuilen in de school.

Vier dagen later verlieten de Belgische soldaten de school om zich in te laten met de evacuatie van Belgische burgers op de luchthaven van Kigali. Meer dan 2.000 tutsi's en andere opposanten van het hutu-regime werden achtergelaten, ondanks smeekbedes aan de Belgen om hen te blijven beschermen. Slechts een vijftigtal mensen overleefde de slachtpartij van de hutu's.

Walleyn en Lardinois vroegen aan het hof om vast te stellen dat het achterlaten van in de school gevluchte tutsi's een fout was van diegene die de beslissing nam: de Belgische staat dus via haar legerofficieren die ter plaatse waren. Ze vorderden namens hun cliënte, die een groot deel van haar familie in het bloedbad verloor, 100.000 euro schadevergoeding en de aanstelling van een deskundige om de gevolgen te bepalen.

Voor de advocaten ligt de echte morele verantwoordelijken in de zaak bij de toenmalige Belgische regering en bij de militairen. Ze zijn van oordeel dat de staat de gevolgen had moeten kennen voor de Rwandese bevolking.
De debatten vervolgen op 8 en 15 maart met de pleidooien van de Belgische staat en de replieken.

Het hof onderzoekt ook een gelijkaardig dossier. Meester Eric Gillet verdedigt daarin negen personen van Rwandese families die naasten verloren in het bloedbad in de ETO-school in Kigali. Hun klacht viseert niet enkel de Belgische staat maar ook drie officieren van het Belgische leger.