Adele in 2008: "Eigenlijk ken ik niets van muziek"

"Chasing pavements" was eigenlijk Adeles 2e single, na "Hometown glory" die een matig succes kende in de Britse charts. Maar met "Chasing pavements" zette Adele ook in andere landen de toon naar meer van dat. In Vlaanderen kwam de single 10 jaar geleden binnen in de Ultratop en bereikte een 10e plaats als hoogste positie.

Adele bleek toen ook al niet op haar mondje gevallen. Zo moge blijken uit volgende selectie van uitspraken tijdens interviews die van haar afgenomen werden in januari 2008.

Adele: "Eigenlijk zag mijn toekomst er een paar jaar geleden niet zo zonnig uit. Tot ik mijn nu ex-vriendje tegenkwam. Hij bedroog me en maakte het uit met een sms. Ik voelde me rotslecht, maar nu ben ik daar blij om. Dankzij hem heb ik een volledig album kunnen volschrijven. En verwacht niet van mij dat ik iets mooiers zal voorstellen dan het eigenlijk is." (The Telegraph)

"Ik hou van drama. Ik wil ook graag drama veroorzaken. Want daar draait het toch allemaal om: liefde of haat. Als ik me in geen enkele van die 2 zones bevind, dan zal ik er zelf wel voor zorgen dat ik erin geraak. Maar het is drama dat iedereen meemaakt. Waardeloze liefjes en ruzies met je vrienden. Ik overdrijf daarin soms zo erg, dat de situatie nog erger wordt. Dat men nog gemener is tegen mij. Ja, dat doe ik soms opzettelijk." (BBC News)

"Eigenlijk ken ik niets van muziek. Ik weet zelfs niet waarom ik in deze business zit. Eigenlijk alleen maar omdat ik graag zing. Ik voel me dan opgelucht, of het nu in de douche is, terwijl ik aan het koken ben of op een podium sta. Ik wil altijd en overal zingen. Puur plezier." (The Telegraph)

"Ik heb tot hiertoe welgeteld één zangles gevolgd. Maar toen begon ik me te hard te concentreren op mijn stem. Ik heb dan beslist om al doende te leren." (The Telegraph)

"Ik hou van alle soorten muziek: Girls Aloud, Kylie Minogue, Spice Girls, Mika. Of dat mijn geloofwaardigheid aantast? Natuurlijk wil ik als artiest serieus genomen worden, maar je mag daarnaast toch ook wel wat plezier hebben, niet?" (The Guardian)

"Ik deed alsof ik graag naar 'hardcore rock' luisterde, naar groepen als Korn en Slipknot. Om zo ook cool te zijn. Maar eigenlijk haatte ik die muziek. Ik was er ronduit bang van. En dan ontdekte ik Ella Fitzgerald en Etta James. Wat die met hun stem deden, veranderde mijn visie op zingen compleet. Nu ben ik geobsedeerd door stemmen, al klinken ze vals of slecht. Het is in ieder geval een stem die je hoort." (The Telegraph)

"Ik ben 19. Ik heb nog alle tijd om een eigen sound te creëren. Misschien klink ik over enkele maanden helemaal anders. Een album vol met liedjes à la Pussycat Dolls, waar je alleen maar gelukkig van wordt. Je weet maar nooit." (The Telegraph)

"Als het uiteindelijk toch niets wordt in de muziek, ook al heb ik mijn uiterste best gedaan, dan zal ik helemaal in mootjes gehakt worden. "Je kent er niets van", zullen de journalisten me toeroepen. Maar het zal niet aan mij liggen. Want ik wil dat het publiek voor mijn liedjes kiest. Als ik er dan een rotzooi van maak, wil ik dat het publiek tenminste zegt: "Dat geeft niets. We luisteren wel graag naar jou."" (Time Out Londen)

"Ik heb tegenwoordig het gevoel dat mijn muziek in de mensen hun strot wordt geramd. Terwijl ik bang ben dat ze er eigenlijk geen voeling mee hebben." (The Guardian)

"Waarom moet ik er slank uitzien? Dat interesseert me niet. Ook al heb ik afschuwelijke dingen over mijn gewicht gelezen. Zolang ik niet ophou mijn lijf graag te zien, zolang het mijn gezondheid niet in de weg staat of zolang het mij niet belet om een vriendje aan de haak te slaan, zal ik me van die kritiek niets aantrekken. Wat die relaties betreft, mijn lichaam is daarin nooit een probleem geweest. Daarbij, zo is er meer voor mijn vrienden, niet?" (The Guardian)

"Ik weet nu al wat ik ga doen als ik 30 ben. Dan zal ik gestart zijn met een eigen gezinnetje. En zal ik liedjes voor andere artiesten schrijven. En toegegeven, een bikini zal er op die leeftijd nog altijd niet bijzijn." (The Guardian)

"Ik voel nu al dat ik terug wil leven. Iedere dag in een taxi rondgereden worden, dat is niet het echte leven. Daar kan ik toch geen liedjes over schrijven. Ik heb avontuur nodig." (The Guardian)

Avontuur had ze al achter de rug om "Chasing pavements" neer te pennen. Aanleiding voor dit lied was de breuk met haar vriend, waarna ze zich de vraag stelde: "Waar jaag ik eigenlijk achter? Wat wil ik in mijn leven?" Uiteindelijk werd het lied niet alleen een hit, maar werd het ook genomineerd voor 3 Grammy Awards, waarvan er eentje verzilverd werd: