8.600 meisjes lopen risico op genitale verminking: artsen krijgen meldcode

Huisartsen en gynaecologen zijn wellicht de meest belangrijke vertrouwenspersonen voor vrouwen en meisjes die te maken krijgen met partnergeweld, genitale verminking (vrouwenbesnijdenis) of andere gendergerelateerde problemen.  Maar velen van hen zitten gewrongen tussen hun beroepsgeheim en hun hulpplicht. Bovendien is de kennis over de problematiek is nog niet doorgedrongen tot in elke huisartsenpraktijk.

De klok tikt nochtans. volgens cijfers van het Instituut voor gelijkheid van vrouwen en mannen wonen er in ons land nu al 17.273 meisjes en vrouwen die besneden zijn. Nog eens 8.644 meisjes lopen het risico op de zeer pijnlijke praktijk, schrijft De Standaard.  Dat zijn er vier keer meer dan tien jaar geleden. Het gaat vooral om vrouwen afkomstig uit Guinée, Somalië, Egypte, Ethiopië en Ivoorkust, waar vrouwenbesnijdenis een diep ingewortelde traditie is.  (zie foto: protest van Somalische vrouwen, 2004)

Daarom heeft staatssecretaris voor Gelijkheid van Kansen Zuhal Demir (NVA) de Orde der artsen overhaald om samen een meldcode op te stellen voor artsen. Zo kunnen die in een vertrouwelijke relatie met hun patiënten signalen van bijvoorbeeld genitale verminking herkennen, advies inwinnen bij specialisten en, als het nodig is, ook het gerecht inlichten wanneer een patiënt dreigend gevaar loopt. 

Het Instituut voor de gelijkheid van vrouwen en mannen is opgetogen met de maatregel van Demir.  Voor adjunct-directeur Liesbet Stevens is het belangrijk dat de beroepsgroep wordt bereikt die het meest het vertrouwen geniet van de patiënten:  "geweldvormen als genitale verminking, partnergeweld zijn nog altijd heel taboe en spelen zich af in intieme kring. Als vrouwen en meisjes erover praten, is dat in de eerste plaats met hun arts. Die krijgen nu een goed instrument om ermee om te gaan. "