‘Dit is het geval te veel’, zei Lieven Boeve, de topman van Katholiek Onderwijs Vlaanderen, enkele weken geleden. Aanleiding was de arrestatie van een uitgeprocedeerd gezin uit ­Albanië dat al zeven jaar in ons land verbleef. Het gezin werd naar een terugkeerwoning gebracht. Van de ene op de andere dag konden de drie kinderen van het ­gezin, van drie tot elf jaar, niet meer naar hun school in Nederename gaan.

De koepel van katholieke scholen schaart zich achter een initiatief van de parochie en roept haar leden op om een petitie te ondertekenen voor een humaner terugkeerbeleid. Op vraag van enkele scholen wil de koepel haar engagement ook uitbreiden door een netwerk op te bouwen van scholen waar leerlingen uitgewezen worden, of al uitgewezen zijn.

‘Die scholen kunnen ervaringen uitwisselen’, zegt Boeve. ‘Bijvoorbeeld over acties die scholen kunnen opzetten. Of om het uitgewezen gezin te helpen, zoals voor het Albanees gezin het organiseren van transport naar de school. We willen ook dat kinderen goed afscheid kunnen nemen. Want als leerlingen van de ene op de andere dag er niet meer zijn, is dat traumatiserend voor iedereen, ook voor wie achterblijft.’

Katholiek Onderwijs Vlaanderen wil ook beter in kaart brengen hoeveel leerlingen worden uitgewezen die hier al lang verblijven, en op welk moment in het schooljaar dat gebeurt, om gerichte ­beleidsvoorstellen te kunnen doen. ‘Slepen asielprocedures langer dan twee of drie jaar aan, dan moeten we eerst aan de kinderen denken: dan moet het gezin een permanente verblijfsvergunning kunnen krijgen, zodat de kinderen hun opleiding kunnen afmaken’, zegt Boeve alvast.

Is dit georganiseerd verzet van de scholen tegen het terugkeerbeleid? ‘Noem het zo niet’, zegt Lieven Boeve. ‘We zijn niet tegen een humaan terugkeerbeleid. Dit is een poging om met schrijnende situaties om te gaan die nooit zouden mogen gebeuren.’