Hardy richtte zich tot de nabestaanden, en ook rechtstreeks tot de kleindochter van Maria Walschaerts. “Wat een ravage. Ik heb alle begrip voor uw woede. Ik kan begrijpen welk leegte u meemaakt, elke dag, elk uur, elke minuut.”

Vervolgens maakte Hardy aan een razend tempo zijn beklag over het gevangenisverblijf in Mechelen en Sint-Gillis. “Na drie weken kon ik niet meer op mijn benen staan. Ik kan niet zonder pillen. In Mechelen (gevangenis, red.) was het elke dag iets. Ik heb dagelijks naar mijn raadsman gebeld. Ik kwam dan in Sint-Gillis. Bij dopamineschommelingen valt uw rug ineen. In Sint-Gillis kreeg ik geen rollator. Honderden dagen zat ik zonder rollator. Ik moest bijna kruipen, onwaarschijnlijk,” vertelde Hardy rechtopstaand aan zijn microstatief.

Zijn klaagzang zette kwaad bloed bij een van de burgerlijke partijen, een nabestaande liep de assisenzaal uit en smeet de deur achter zich dicht. Voorzitter Dirk Thys wees Hardy erop dat zijn laatste woord alleen over de tenlasteleggingen moest gaan.

Hardy zei dat hij mensen vermoord en afgeslacht heeft, maar voegde eraan toe “Kunt ge geloven dat ik geen moordenaar ben?”, waarna hij weer over zijn Parkinsonmedicatie en cocaïnegebruik begon en het feit dat zijn seksslavin Doris C. hem in de steek had gelaten.

Nadien, omstreeks 12.30 uur trok de jury zich terug om te beraden over de 25 schuldvragen die ze kregen voorgelegd.

Bangmakerij

Kort voor Hardy nam zijn raadsman, advocaat Frédéric Thiebaut, het woord. Hij stelde in zijn repliek vast dat de burgerlijke partijen en het openbaar ministerie aan bangmakerij doen. Hij had het over “emotionele chantage”. “Ik hoor hier zeggen dat de jury het, zogezegd volgens de verdediging, de slachtoffers en nabestaanden toch niet mag aandoen Hardy niet schuldig te verklaren”, aldus Thiebaut. “Maar ik zeg net dat het vast staat dat hij die feiten gepleegd heeft. Ik vraag niet om hem er vantussen te nemen.” Thiebaut vraagt de internering van zijn cliënt.

Burgerlijke partijen en openbaar ministerie hadden in hun pleidooien en replieken veel aandacht gehad voor de stelling van topdokter Chris Van der Linden. Thiebaut vond dat zijn confraters daar te kort door de bocht gingen. “Het is niet zo dat het gedaan zal zijn als het pilletje weggenomen wordt. De uitleg is genuanceerder, en net daarom is internering zo belangrijk.”

De verslagen van psychiater Chris Dillen en Van der Linden werden de afgelopen dagen dan ook druk bediscussieerd. “Er is al veel over gezegd, maar het is nu aan u, beste jury, om te oordelen. Welke argumenten gelooft u, welke gelooft u niet? “

Afsluitend gaf Thiebaut de fakkel door aan de jury. “Eindelijk kan u oordelen, na 2,5 weken. Uw beslissing zal de mijne zijn. Ik heb gewoon mijn best gedaan.”

“Ambetanterik in de gevangenis”

De openbare aanklager Alexandra Van Kelst de jury voor de consequenties van hun eventuele beslissing om Hardy te interneren. “Die schuldvragen over verkrachting, moord en moordpoging zullen gevolgd worden door een bijkomende vraag. Als u ingaat op de vraag van meester Thiebaut, moet u neen antwoorden op de vraag of Hardy schuldig is aan de moorden op Walschaerts en Doms en de twee moordpogingen. Dat is de consequentie van wat men vraagt van de zijde van de verdediging”, zei Van Kelst.

Het openbare ministerie beschreef het gedrag van Hardy in de gevangenis. De verdediging meende dat zijn gedrag van seksueel getinte opmerkingen tegen cipiers en het rondlopen met een plastieken zak op zijn hoofd in de gevangenis net te verklaren valt door zijn stoornis.

“Deze man is een ambetanterik in de gevangenis. De verdediging vraagt dat hij niet schuldig is aan die massale, destructieve agressie omdat hij de ambetanterik uithangt in de gevangenis.”

Omdat Hardy in het begin van zijn proces aangaf het niet zou aankunnen om geconfronteerd te worden met de zaken die over hem verteld zouden worden, signaleerde het openbare ministerie dat aan de gevangenisdirectie. Ze vroeg de directie om extra toezicht te houden.

“En wat laat de directie dan weten? Na zijn overbrenging na de zitting in het assisenhof wandelt Hardy fluitend en zingend terug naar zijn sectie. Is dat dan een impulscontrolestoornis?