Levenslang alleen volstaat niet voor advocaat-generaal Alexandra Van Kelst. Ze heeft donderdagochtend levenslang met een terbeschikkingstelling van vijftien jaar gevorderd. Dat betekent dat als Hardy voorlopig vrij wil komen, alle drie de rechters van de strafuitvoeringsrechtbank unaniem moeten zijn over die beslissing.

Van Kelst: “Ik wil niet het risico lopen dat Hardy over x aantal jaren nog het pad kruist van iemands moeder, zus of grootmoeder dat hij opnieuw aan iemands deur kan staan. Er is geen enkele verzachtende omstandigheid. Niets weegt op tegen de ernst en de veelheid aan feiten die Hardy pleegde.”

Hardy: “Ik wil de slachtoffers bedanken”

Hardy begon een, opnieuw, warrige uitleg met iedereen te bedanken voor de vreselijke dingen die ze moesten aanhoren door zijn toedoen. “Ik wil ook de slachtoffers bedanken”, zei hij. “Ik kan spijtig genoeg de klok niet terugdraaien, maar het spijt me enorm wat ik u het aangedaan.”

Opnieuw toonde Hardy veel zelfmedelijden in zijn laatste woord voor de jury zich terugtrok om in beraad te gaan over de strafmaat. “Ik weet dat ik niet moet buitenkomen, dan heb ik prijs. U gaat me voor de laatste keer zien. Gisteren riepen ze smeerlap tegen mij.” Hardy zei dat hij veel schuldgevoelens heeft. “Maar daar geraak ik niet uit door in de bak te zitten. Ik zal jaren zitten. Een ramp.”

De voorzitter wees hem terecht toen hij opnieuw over de feiten begon. Zijn advocaat had gevraagd om rekening te houden met drie elementen: zijn blanco strafregister, zijn persoonlijkheid waarvoor hij niet zelf gekozen heeft en zijn ziekte. “Die is geen excuus, maar veranderde hem wel helemaal. Het is aan u om te bepalen hoe zwaar dat doorweegt”, pleitte Frédéric Thiebaut. Om 10.15u ging de jury in beraad.