Renaud Hardy reageert emotioneel nadat hij tot levenslang veroordeeld werd, zijn brief voor actrice Eyckermans wordt onderschept

Hardy stond recht en reageerde emotioneel toen het verdict uitgesproken werd. Eerder had hij verschillende keren indringend het publiek ingekeken. Daarnaast wees hij ook naar zijn oor om aan te geven dat het publiek naar de voorzitter moest luisteren. 

Hardy had eigenaardig genoeg ook twee hartjes getekend aan de binnenzijde van zijn linkerhand. Die toonde hij in de richting van het publieksgedeelte. Net voordat hij werd weggeleid wilde Hardy een brief aan advocaat Vermassen overhandigen, maar die werd onderschept door zijn eigen raadsman Frédéric Thiebaut. De brief zou voor de cliënt van Vermassen bestemd zijn, actrice Veerle Eyckermans.

De jury en het hof zagen geen verzachtende omstandigheden om Hardy minder dan levenslang te geven. "Het recidiverisico is heel erg groot", klonk het.

"Maatschappij moet maximaal beschermd worden"
Voorzitter Dirk Thys had het ook over de psychopate persoonlijkheid van Hardy. "Er is geen enkel geschikte medische behandeling voor deze zeer complexe persoonlijkheid. Bij een eventuele therapie zou hij elementen gebruiken om nog geraffineerder te worden. Hardy is uiterst manipulatief en stelt zich dominant en respectloos op, vooral ten aanzien van vrouwen van wie hij gehoorzaamheid verwacht. Renaud Hardy vormt een reëel en ernstig gevaar. De maatschappij moet maximaal beschermd worden. Misschien kunnen er binnen enkel jaren vanuit de wetenschappelijke wereld wel oplossingen aangereikt worden, maar dat weten we nu niet", klonk het.

Thys richtte zich ook persoonlijk tot de dader. "Mijnheer Hardy, u zal uw straf moeten leren aanvaarden en proberen inzicht te verwerven in wat u verkeerd heeft gedaan en waarom het zo gelopen is. Ik hoop dat u van uw tijd in de gevangenis gebruik maakt om tot dat inzicht te komen. Er is voor u één lichtpunt. Iemand die in België levenslang krijgt, heeft nog altijd zicht op een eindpunt."

Levenslang kan 15 jaar worden
Thys legde nog eens uit dat iemand die in ons land levenslang krijgt na vijftien jaar een aanvraag tot een voorwaardelijke invrijheidstelling kan indienen bij de strafuitvoeringsrechtbank (SURB). Als bij Hardy de voorhechtenis in mindering wordt gebracht, zal dat na 12,5 jaar zijn. Maar natuurlijk is er nog altijd de vijftien jaren ter beschikkingstelling van de SURB, die hij opgelegd kreeg.

"Beroepsgeheim"
De advocaat van Hardy noemde levenslang een"strenge bestraffing". "Ik heb geprobeerd een aantal elementen in de weegschaal te leggen, maar daar is geen rekening mee gehouden", reageerde Frederic Thiebaut achteraf ontgoocheld. Na de uitspraak zei Hardy nog een aantal dingen tegen hem. "Maar daar zeg ik niets over, dat is beroepsgeheim."

"De feiten zijn nu eenmaal bewezen. De wettelijke straf is dan levenslang, dus dan moet al rekening gehouden worden met verzachtende omstandigheden om daar iets af te pingelen. Maar de jury was aandachtig: ze heeft op zijn minst geluisterd."

"Filmpje was niet doorslaggevend"
Ook de vertoning van de film speelde volgens Thiebaut mee. "De jury moest kennis nemen van het filmpje, in al zijn gruwelijkheid. Het zat in het dossier." Maar Thiebaut denkt niet dat dat filmpje het proces in een beslissende plooi gelegd heeft. "Daarna hebben we de deskundigen nog gehad en we hebben daarover een discussie gehad, ook met de jury."

Of Hardy naar Cassatie trekt, is nog niet beslist. "We gaan nu eerst het arrest bestuderen. De beslissing ligt bij mijn cliënt." Thiebaut zei zelf blij te zijn dat het proces achter de rug is. "Het was een zwaar proces.

Vermassen: "Grote symboolwaarde"
De levenslange celstraf op internationale Vrouwendag heeft volgens de advocaat van Veerle Eyckermans dan weer een "grote symboolwaarde". "Deze man werd gedreven door een extreme vrouwenhaat", aldus Jef Vermassen. "Mijn cliënte is zeer opgelucht, bevrijd als het ware. De afgelopen drie weken is ze veranderd: ik heb echt op haar moeten inpraten om te komen, maar uiteindelijk heeft ze het aangedurfd om hem in de ogen te kijken."

Vermassen verwachtte wel dat Hardy zo zwaar bestraft zou worden. "Het is zelden dat iemand voor zoveel misdrijven wordt veroordeeld", zei Vermassen. "Nooit eerder heb ik zo'n gruwel gezien. Als je alles oplijst, dat is onwaarschijnlijk. Daarom is er ook beslist de maatschappij te beschermen."

Net als Thiebaut hoopt Vermassen dat de persoonlijkheidsstoornis van de dader te genezen valt. "Voorlopig kan dat niet, maar misschien komt het. Ik hoop het. Ik hoop ook dat hij een menselijk verblijf in de gevangenis kan krijgen, misschien in de ziekenboeg."

De advocaat blikte ook terug op de vertoning van de gruwelfilm. "Daar ga ik over enkele jaren nog aan moeten terugdenken." De brief die Hardy aan Vermassen wilde overhandigen, vormt voor de advocaat een positieve noot. Hij hoopt die snel in handen te krijgen. "Hij zei nog dat hij niet boos op me was en heeft me zelfs bedankt. Het is de eerste keer dat ik zo'n brief krijg."

"Als een zak lood die van de rug valt"
"De levenslange celstraf is als een zak lood die van de rug van slachtoffers en nabestaanden valt", reageerde de advocaat van de familie van Linda Doms. Zij werd door Hardy verkracht, gefolterd en vermoord. "Voor deze mensen was het van kapitaal belang dat Hardy morgen of overmorgen niet meer aan hun deur zou opduiken. Dat is een hele geruststelling."

Gisteren konden de nabestaanden van Doms al een eerste keer opgelucht reageren, aldus Jos Vander Velpen. "Voor hen was het het allerbelangrijkste dat Hardy toerekeningsvatbaar verklaard zou worden."

In theorie kan Hardy na 12,5 jaar vragen om voorwaardelijk vrijgelaten te worden. "Hij zal wel iedereen van de strafuitvoeringsrechtbank moeten overtuigen dat hij geen gevaar meer betekent voor de samenleving. Zijn prognoses zijn alvast pessimistisch. Zijn eigen deskundigen hebben gezegd dat hij uitzonderlijk gevaarlijk is: hij is een psychopaat, een sadist, een seriemoordenaar. Maar God weet wat de toekomst en de wetenschap brengt."

"Parkinson kan inderdaad een frustratie teweegbrengen", gaf Vander Velpen toe. "Maar het mag door de rechtbank niet aanvaard worden als verzachtende omstandigheid. Dat zou ook misplaatst zijn tegenover alle andere Belgen die aan Parkinson lijden." 

Schuldig verklaard
Gisteren verklaarde de volksjury Hardy schuldig voor twee moorden, met verkrachting en foltering, en twee moordpogingen. Daarmee had de jury geen oren naar het pleidooi van de verdediging, die de ontoerekeningsvatbaarheid van Hardy had gepleit. Zijn slachtoffers waren de 82-jarige Maria Walschaerts in Mechelen, de 52-jarige Linda Doms in Hofstade, de 68-jarige dokteres A. H. in Bonheiden en actrice Veerle Eyckermans in Zemst. Die twee laatsten hebben de moorddadige Hardy overleefd. 

Vooraleer de volksjury in beraadslaging ging over de strafmaat, kreeg Hardy zelf het laatste woord: "Wat ik verwacht over mijn bestraffing? Dat wordt een ramp. Een ramp", aldus Hardy. "Ik zit met vragen over waarom ik dat heb gedaan, en daar ga ik niet uit geraken door in de bak te zitten. Ik zit met een enorm schuldgevoel, maar ja, ik moet terug naar de gevangenis, voor jaren."

In een opnieuw warrige uitleg "bedankte" Hardy iedereen voor de vreselijke dingen die ze moesten aanhoren door zijn toedoen. "Ik wil ook de slachtoffers bedanken", zei hij. "Ik kan spijtig genoeg de klok niet terugdraaien, maar het spijt me enorm wat ik u heb aangedaan." Vervolgens ging het al snel weer over zijn verblijf in de gevangenis. "In de gevangenis hebben ze geen compassie met een seksuele seriemoordenaar. Ze zeggen smeerlap tegen mij. Ik kan niet buitenkomen, want dan heb ik prijs."

Hij ging even in op de feiten op Linda Doms, maar daarop onderbrak voorzitter Dirk Thys hem al snel. "Het openbaar ministerie is, van in het begin, niet echt mals voor mij geweest", ging Hardy verder, waarop de voorzitter hem opnieuw moest onderbreken. De seriemoordenaar ging ook even in op zijn eigen familie. "Mijn zussen, die heb ik vuil gemaakt. Mijn zus durft niet meer buitenkomen, mijn moeder wordt nagewezen."

"Niets weegt op tegen de ernst en veelheid van feiten", zei procureur-generaal Alexandra Van Kelst in haar pleidooi. "Twee vrouwen hebben urenlang foltering moeten ondergaan, zijn verkracht, geslagen, geklopt, mishandeld en vernederd. Twee vrouwen waren compleet kansloos tegen het razende overwicht van Hardy. Ze moeten een afschuwelijke dood gestorven zijn. Twee andere vrouwen zijn als bij wonder aan de vernietigende agressie van deze man ontsnapt. Vier families zijn kapotgemaakt."

Renaud Hardy is volgens Van Kelst een van de meest gevaarlijke personen in onze maatschappij. In haar pleidooi verwees ze ook naar Hardy's laatste woord van woensdag. "Zijn enige antwoord aan u, jury en de families, was een minutenlange klaagzang over zichzelf, hoe slecht het is in de gevangenis, hoe zijn leven om zeep is. Spijt en berouw heeft hij niet, behalve misschien over zichzelf. Als hij zegt dat hij in zijn leven maar één fout gemaakt heeft, en dat is dan zijn seksslavin Doris C., dan weten we genoeg."

Na Van Kelst probeerde Thiebaut in een twintigtal minuten durend pleidooi de jury te overtuigen om toch drie positieve elementen in de weegschaal te leggen bij de bepaling van de strafmaat voor zijn cliënt. Hij had het over het blanco strafblad van Hardy, zijn persoonlijkheid en zijn Parkinsonziekte. Zelf deed meester Thiebaut  geen suggestie inzake een strafmaat.