“Dit is een triomf voor Donald Trump én voor Kim Jong-un”

“Dit is zonder meer een een historisch moment”, stelt Soenens eerst en vooral vast. “Het is de eerste keer dat een zittende Amerikaanse president zal spreken met de leider van Noord-Korea. Nooit eerder is dit gebeurd. Alleen voormalige presidenten, Jimmy Carter en Bill Clinton, hebben ooit gepraat met Noord-Koreaanse leiders. Voor Kim Jong-un is het zelfs een primeur: het is de eerste keer dat hij zal praten met een buitenlands staatshoofd. In april zal hij eerst praten met de Zuid-Koreaanse president en een maand later zal hij de machtigste man van de wereld ontmoeten: Donald Trump.”

“Dit is het gevolg van een charme-offensief van Kim Jong-un”, legt Soenens uit. “De Noord-Koreaanse dictator is al sinds Nieuwjaar bezig een opening te maken, en dan eerst naar Zuid-Korea. Rond de Olympische Winterspelen was hij toegeeflijk en lanceerde hij geen nieuwe provocaties door nieuwe kern- of raketproeven. En nu heeft hij de Amerikaanse president Donald Trump uitgenodigd om rechtstreeks met hem aan tafel te zitten. En Trump heeft meteen toegezegd.”

Dat is opvallend snel. Want voorheen werden er forse dreigementen en verwijten uitgewisseld tussen de VS en Noord-Korea. Kim heeft er de afgelopen jaren voortdurend mee gedreigd om de VS volledig te vernietigen en zette die dreigementen kracht bij met kernproeven en rakettesten. Trump op zijn beurt beloofde keihard terug te slaan bij een aanval uit Noord-Korea en noemde Kim Jong-un kleinerend “kleine raketman”.

Maar nu is de dooi kennelijk snel ingetreden. “Het is inderdaad snel gegaan”, zegt Björn Soenens. “Kim Jong-un is helemaal gekeerd. Volgens waarnemers zou het wel eens kunnen dat Kim plots zo geïnteresseerd is om te onderhandelen, omdat de sancties tegen Noord-Korea zijn land in een wurggreep houden. Én hij zou volgens sommigen ook echt bang zijn van een Amerikaanse aanval.”

“Anderen zeggen dan weer dat Kim net blaakt van zelfvertrouwen omdat hij zich een kernmacht voelt, die nu als een gelijke met de VS aan tafel kan zitten. Mission accomplished. Geloofwaardigheid voor het regime, dat was waar hij op uit was.”

“Critici zeggen dan weer dat Donald Trump te snel is ingegaan op de uitnodiging; hij had moeten wachten en Kim nog een beetje laten sudderen. Trump had eerst concessies van Noord-Korea uit de brand moeten slepen, alvorens op een topontmoeting in te gaan.”

Maar naast die kanttekening vangt Björn Soenens vooral positieve reacties op. “Bommen zijn immers altijd minder goed dan gesprekken. Dit is eerder een kans op vrede dan een kans op oorlog. Want dat was afgelopen zomer nog het geval, toen er voortdurend gepraat werd over vuur en furie en het land van de kaartvegen. Ik heb altijd gezegd dat Noord-Korea niet uit is op oorlog, want dan veegt het zichzelf van de kaart. Het land is erop uit om au serieux genomen te worden, en dat is wat er nu aan het gebeuren is.

Tegelijk is het ook een triomf voor Trump, stelt Soenens vast. “Hij kan nu zeggen dat zijn sancties, zijn harde taal en grote druk gewerkt hebben en Kim Jong-un aan de onderhandelingstafel hebben gekregen. Kim Jong-un kan op zijn beurt zeggen dat dit een triomf is voor hem, omdat hij nu serieus wordt genomen als een groot land. Maar we mogen niet vergeten dat Noord-Korea een dictatuur is.”

Welke resultaten zal het gesprek hebben? Daar durft Soenens zich nog niet over uit te spreken. “Dat weten we natuurlijk nog niet. De weg ligt open en het kan alle kanten uit. Het zijn twee bijzondere persoonlijkheden. Trump en Kim houden beiden van veel dramatiek. De vraag zal zijn: hoe toegeeflijk zullen ze zijn aan de onderhandelingstafel?

Trump heeft in het verleden trouwens altijd gezegd dat hij aan de tafel wou met Kim om te praten over nucleaire ontwapening. De vraag zal alleen zijn: zal Noord-Korea bereid zijn z’n kernwapens op te geven, want het heeft die nodig om serieus genomen te worden en Amerika tot gesprekken als dit te dwingen.