Editors steeds verrast bij bezoek aan ons land: "De liefde van de Belgen overtreft alles"

Het Sportpaleis was in een mum uitverkocht. En op TW Classic krijgen ze bij hun zevende passage in het park als vanzelfsprekend de hoogste plaats op de affiche. Voor Tom Smith en co is elk bezoek aan ons land even met de ogen knipperen. In Frankrijk, Duitsland en Italië zitten ze hooguit in de middenmoot. Noorwegen spuugt de band al ­jarenlang uit, en in thuisland Engeland hebben ze nog steeds geen vaste voet aan de grond. "We ­hebben er net drie concerten gespeeld", zucht de frontman in het Brusselse Dominican-hotel. "Die vielen heel goed mee. Voor het eerst eigenlijk, in ons thuisland. Maar wat we in België ervaren, valt nergens mee te vergelijken. Die liefde. Die ­appreciatie. Kijk naar de zomer: we headlinen TW Classic. In andere landen zijn we vaak al blij dat we op de affiche staan. (lacht)"

Hoewel de paringsdans jaren duurde, weet Smith precies waar de liefde de eerste keer oversloeg. "Er was natuurlijk Rock Werchter 2010, waar die ene gast ‘No Sound But The Wind’ volledig meelipte. Dat was, achteraf bekeken, een magisch moment. Maar de échte kentering volgde in 2012. Ik weet het nog precies omdat we toen als band in een erg benarde situatie zaten. Het is te zeggen: we ­hadden toen even geen band meer omdat we net waren gesplit. Helaas stonden er nog twee shows gepland en die konden niet geannuleerd worden. The show must go on, dat soort zever. Toen we die dag op Werchter aantraden, was dat voor de allereerste keer in onze nieuwe bezetting. We stonden allemaal te sterven, maar de respons was immens. Voor ons voelde het alsof we gedoopt werden op dat veld en met liefde overladen. Daar is onze band met België — die al erg goed was — vereeuwigd."

En dat vertaalde zich ook in een heldenstatus zoals ze die maar zelden genieten. "Soms is dat een beetje surreëel, ja. Hier verkopen we het ­Sportpaleis uit, maar in Duitsland en Frankrijk begint het nu pas een beetje te lopen. In Midden-Frankrijk zijn we al blij als we een zaal van 1.000 mensen uitverkopen. Enkel in Nederland gaat het ook goed. (glimlacht) Daarom valt onze ‘rider’ (verlanglijstje van artiesten bij optredens, red.) ook zo goed mee, in tegenstelling tot andere headliners in jullie land. We hebben — naast veel eten en vooral veel drank — eigenlijk geen speciale eisen. Dat zou ook lullig zijn, want hier krijgen we steevast ruime, mooie backstages voorgeschoteld. In andere landen zijn dat vaak donkere kamertjes. Dan kun je geen buitensporige eisen stellen, ­natuurlijk. En met een bescheiden plaats op de ­affiche zou dat ook niet goed overkomen. Maar een speciale ‘rider’ voor België is niet aan de orde. Want je kan iedere avond maar eten en ­drinken wat het menselijk lichaam toelaat. En als je op tournee bent, kun je je tassen niet elke dag opnieuw volproppen met leuke hebbe­dingen."

Al zal er altijd plaats zijn voor één ding. "Een ­voetbalshirt. Dat was inderdaad het mooiste ­cadeau dat ik ooit kreeg. Omdat ik zo’n grote fan van Arsenal ben, liet Thomas Vermaelen in 2014 een gesigneerd truitje in onze loge ophangen net voor we op Pukkelpop arriveerden. Dat was echt geweldig. Bij deze dus een oproep: onze bassist Russell is een giga-fan van jullie Christian Benteke. Mocht iemand het voor elkaar krijgen om een ­gesigneerd shirt van hem te bemachtigen, dat zou écht geweldig zijn."

Acht jaar nadat ‘No Sound But The Wind’ een iconische status in ons land verwierf omdat het op Rock Werchter vanuit het publiek integraal werd meegezongen door een fan, vond het nu pas een plaats op de nieuwe plaat ‘Violence’. "Dat lijkt ­misschien vreemd, maar eigenlijk hebben we die song nooit eerder uitgebracht", vertelt Tom Smith. "Misschien is het wel een beetje egoïstisch van ons. Want eigenlijk is die song voor altijd van jullie, Belgen."

‘Violence’ ligt nu in de winkel. Editors spelen zaterdag in het Sportpaleis en op 14 juli op

TW Classic. Tickets via www.proximusgoformusic.be