Een wilde vrijpartij, gestommel, kreten, een gevecht. En daarna niets meer. Een Brits koppel dat naast de kamer van Bernard Wesphael (57) en zijn vrouw Véronique Pirotton (42) logeerde in het Oostendse hotel Mondo, komt volgende week op het proces getuigen over wat zij die fatale oktoberavond hoorden in de aanpalende kamer. Want echte getuigen van het drama zijn er niet. Het is Wesphaels woord tegen dat van de speurders en de experts.

Woensdag 30 oktober 2013. De 42-jarige Véronique Pirotton gaat enkele dagen uitwaaien aan zee en wil in alle rust werken aan haar debuutroman. Maar haar man, politicus Bernard Wesphael, reist haar stiekem achterna. Omdat hij er niet gerust in is dat ze daar alleen is. Pirotton heeft er al zeven mislukte zelfmoordpogingen opzitten en hij vreest, zo zal hij later verklaren, dat ze opnieuw plannen heeft om zichzelf wat aan te doen. Maar haar zus gelooft dat verhaal niet. Volgens haar weet Wesphael dat zijn vrouw een minnaar heeft , ook al beweert hij van niet.

Telefoontjes

De volgende ochtend zit het koppel rustig te ontbijten in het hotel. Andere gasten merken niet speciaals op. Ze omschrijven hen als deftige mensen.

Na het ontbijt keren ze terug naar hun kamer. Om de liefde te bedrijven. Het koppel is nog maar een jaar getrouwd. “We zagen elkaar echt graag”, zegt Wesphael. Maar uit onderzoek van het telefoonverkeer zal blijken dat Pirotton van aan zee wel dertig keer telefoneert met haar therapeut Oswald D., met wie ze een stormachtige relatie had tot voor ze trouwde met de politicus. Intussen hebben de twee elkaar teruggevonden en zien ze elkaar geregeld in het geniep.

Als D. in de namiddag niet op Véroniques gsm belt maar naar het nummer van het hotel, wordt hij door de receptionist doorverbonden naar de kamer van Pirotton. Helaas, niet Véronique neemt de hoorn op maar haar man. Oswald schrikt en zegt dat het om een vergissing gaat en haakt snel in. Maar Wesphael weet wat er aan de hand is. Toch maakt hij er geen scène over. Ze zijn aan zee om te genieten en zal er haar later wel over aanpakken.

Donderdagavond 31 oktober. Véronique bestelt twee Amaretto’s aan de bar, haar man neemt een cognac met koffie. Op de beelden van de bewakingscamera’s is te zien dat ze verliefd lijken. Ze legt zelfs verschillende keren haar hoofd op zijn schouder. Het is maar schijn. Later die avond registreert de camera hoe Véronique duidelijk dronken is. Het koppel gaat, leunend tegen elkaar, naar hun kamer.

Het is dan dat het Britse koppel gestommel en geroep hoort in de aanpalende kamer. Daarna wordt het stil. Om iets over 23 uur stelt de MUG-arts die is opgeroepen de dood vast van Pirotton. Zelfmoord volgens het Waals parlementslid. Maar nog geen 24 uur later wordt hij door de onderzoeksrechter in Brugge aangehouden voor moord. Zijn verklaringen stroken niet met de vaststellingen in de hotelkamer.

Even probeert hij nog zijn politieke onschendbaarheid in te roepen om zijn opsluiting te ontlopen, maar zijn collega’s van het Waalse parlement laten hem vallen. Wesphael verliest zijn onschendbaarheid.

Alcohol en pillen

Anderhalve maand later stuurt hij vanuit de gevangenis van Brugge een brief naar het persagentschap Belga waarin hij zijn onschuld uitschreeuwt. Toch blijft hij aangehouden.

Begin 2014 zijn alle verslagen van de autopsie en het toxicologisch onderzoek klaar en blijkt dat er sprake was van een overdosis alcohol in combinatie van geneesmiddelen (benzodiazepine en antidepressiva). Experts spreken van een gewelddadige dood omdat ze verschillende kneuzingen en andere verwondingen vonden op het lichaam van de vrouw. Onder meer blauwe plekken, maar ook inwendige verwondingen en een neusbreuk.

Wesphael weerlegt opnieuw alle bewijzen en geeft de speurders een gedetailleerde beschrijving van wat er allemaal gebeurd is die avond. Liegt hij of spreekt hij toch de waarheid? Ook onder de speurders zijn er twijfels gerezen over wat er precies is gebeurd en of het wel om moord gaat. Wesphael krijgt weer wat hoop.

Leugens

Het rapport van de psychiaters is echter hard voor de gewezen politicus. De experts schrijven in hun eindverslag dat hij “een buitengewone capaciteit heeft om te liegen.”

“Het gemak en de overtuiging waarmee Wesphael verhalen verzint, waarvan hij nochtans weet dat de juistheid gemakkelijk kan gecontroleerd worden, is opmerkelijk”, klinkt het nog.

Ondanks die harde woorden blijft hij bij zijn verhaal en vooral bij zijn waarheid. En dat is dat hij zijn vrouw niet vermoord heeft.

Eind augustus 2014 wordt Wesphael, na tien maand voorhechtenis, vrijgelaten. Om zijn verdediging voor te bereiden. En om een boek uit te geven waarin hij andermaal zijn waarheid vertelt. Of het de waarheid is, zal tijdens dit proces moeten blijken.

In maart 2015 vraagt de kamer van inbeschuldigingstelling zijn doorverwijzing naar het hof van assisen. Het proces staat op de rol voor februari van dit jaar, maar door fouten in de vertaling wordt alles met een half jaar uitgesteld.

Twaalf juryleden zullen de komende weken moeten oordelen of Wesphael schuldig is aan doodslag, zonder voorbedachte rade dus. Want in de akte van beschuldiging komt het woord moord niet meer voor. Ook staat er nergens dat er op Véronique Pierotton sporen van slagen zijn gevonden. Eerdere verklaringen over een gescheurde lever of een beschadigde milt of een kapotgeslagen neus, staan nergens zwart op wit.

Maandag begint dan het uiteindelijke proces met de voorlezing van de akte van beschuldiging. Als hij schuldig wordt bevonden, riskeert hij tot dertig jaar cel.

Wie is Bernard Wesphael?

Waals parlementslid Bernard Wesphael, die verdacht wordt van de moord op zijn echtgenote, is een van de stichters van de Franstalige groene partij Ecolo in 1980. In 1999 werd hij verkozen als volksvertegenwoordiger in het Waals parlement.

Wesphael, die beschouwd wordt als erg opportunistisch, een echt politiek dier en zonder scrupules, deinsde er tussen 1999 en 2004 niet voor terug zich af te zetten tegen de partij om positie in te nemen tegen de drie Ecolo-ministers in het Waals gewest en de gemeenschap.

De Luikenaar, zoon van een mijnwerker die op zijn zestiende in de fabriek werkte, behoort tot de linkervleugel van de partij en is voorstander van de harde lijn, wat hem niet altijd vrienden opleverde. Hij greep dan ook verschillende keren naast belangrijke (minister)posten.

Toen Ecolo bij de verkiezingen in 2004 klappen kreeg, was Wesphael een van de drie overblijvers in het Waals parlement. Hij voerde er oppositie tegen een meerderheid PS-cdH. De voorbije jaren raakte hij meer en meer geïsoleerd binnen de partij. Als voorvechter van een seculiere staat, pleit hij voor een neutrale overheid. Maar ook daarin vond hij bij Ecolo niet altijd medestanders.

In 2009, toen Ecolo de derde partij werd in het Waalse politieke landschap moest hij zich echter tevreden stellen met de post van fractieleider. Wesphael was teleurgesteld en werd meer en meer een dissident binnen de partij.

Begin maart 2012 deed hij samen met Marie Corman een gooi naar het voorzitterschap van Ecolo. Het duo haalde echter maar 15 procent van de stemmen en moest de duimen leggen voor de tandem Emily Hoyos-Olivier Deleuze. In april 2012 richtte Wesphael een nieuwe linkse beweging op met de naam Mouvement de Gauche.

De 55-jarige Bernard Wesphael heeft twee kinderen, bij twee verschillende vrouwen. Een jaar voor de feiten trouwde hij met Véronique Pirotton.

Wie is Véronique Pirotton?

De 42-jarige Véronique Pirotton is een bekende bij de Luikse media. Ze werkte onder meer voor de lokale televisie RTC Télé-Liège en voor de RTBf. Ze was woordvoerster van het Centre Hospitalier Psychiatrique in Luik en gepassioneerd door literatuur.

Voor ze trouwde met Wesphael had ze een relatie met haar therapeut Oswald D., die komt getuigen op het proces en die in een interview met Paris Match verklaarde dat Pirotton het zich beklaagde dat ze was getrouwd met de politicus.