Chemische wapens: terug van nooit weggeweest

Tussen 18 september en 9 oktober 2001 komen verschillende brieven met het giftige anthrax-poeder aan bij overheidsinstellingen in Washington. Ook enkele mediahuizen worden het slachtoffer. Vijf mensen komen om, verschillende medewerkers van de Amerikaanse post worden ziek.  

Het Iraakse leger zet op 15 maart 1988 mosterdgas in tegen Koerdische burgers bij Halabja in het noorden van Irak. Zo’n 5.000 mensen komen om, duizenden anderen raken gewond.  

Op 28 juni 1994 en 20 maart 1995 zet de Japanse Aum Shinrikyo-sekte het zenuwgas sarin in, onder meer in de metro van Tokio. 19 mensen komen om. Er vallen meer dan 5.500 gewonden.  

Tijdens het conflict in Syrië zet het regime van president Assad sarin in tegen rebellen en burgers, onder meer bij Damascus. Er vallen zeker honderden doden, en evenveel gewonden.  

Op 26 oktober 2002 gijzelen Tsjetsjeense terroristen 800 mensen in een theater in Moskou. Veiligheidsdiensten zetten fentanyl in tijdens de bestorming. Het gas doodt niet alleen de gijzelnemers, maar ook 124 gijzelaars.  

In Afghanistan komen tussen maart 2012 en april 2013 zo’n 50 mensen om, onder wie heel wat politiemensen, wanneer hun voedsel vergiftigd blijkt te zijn. Wellicht zit de Taliban achter de aanslag. Ook zo’n 2.000 scholieren raken gewond, wanneer watertanks van meisjesscholen vergiftigd worden. Mogelijk worden ook pesticiden ingezet door de Taliban.  

In het Britse Salisbury worden Sergei Skripal en dochter Joelia vergiftigd met het zenuwgif novitsjok. Skripal is een Russische ex-dubbelspion. De twee overleven de aanval. Het is de eerste keer dat een chemische aanval plaatsvindt op het grondgebied van de NAVO.  

In Syrië en Irak wordt veelvuldig gebruik gemaakt van chloorgas. Zowel het regime als terreurgroep IS gebruiken granaten en vaten met daarin chloorgas.  In totaal komen honderden mensen komen om, vele honderden raken gewond.