Zoals zo vaak het geval is in bekerfinales hing ook in het Koning Boudewijnstadion elektriciteit in de lucht. Zowel Philippe Clement (Racing Genk) als Ricardo Sa Pinto (Standard) voerden drie wissels door voor deze eindstrijd: bij Genk werden backs Maehle en Uronen vervangen door Nastic en Mata, terwijl spelmaker Malinovskiy weer zijn vaste plek innam ten koste van Schrijvers. Bij Standard mocht Jean-François Gillet net zoals in de vorige bekerwedstrijden het doel beschermen. De geschorste Laifis werd gewisseld voor Koutroubis, Carcela nam de plaats van Duje Cop in. De verwachtingen waren vooraf hooggespannen, want met Genk en Standard speelden twee teams in goede vorm tegen elkaar.

De hoge verwachtingen zouden uiteindelijk nooit waargemaakt worden. De wedstrijd begon enkele minuten later nadat fans het stadion in rook hulden en scheidsrechter Lardot op het laatste moment nog wat reparaties moest uitvoeren aan het doel van Standard. Met een kleine vertraging ging de bal dan toch aan het rollen op de Heizel. Beide clubs, met Standard op kop, begonnen potig aan de wedstrijd. Het gevolg waren enkele stevige fouten, veel werk voor Lardot en vooral: geen goed voetbal. Emond zorgde na een kwartier voor het eerste kansje van de match. Halverwege de eerste helft gingen ook de Genkenaars hun kans, maar het doelpunt van Karelis werd terecht afgekeurd wegens buitenspel.

De afgekeurde goal van Karelis bleek het startschot voor een Genks offensiefje. De Limburgers kregen steeds meer overwicht op het veld en dreigden via Seck, Aidoo en Malinovskiy. Ook Standard stak tussendoor nog eens de neus aan het venster, maar Luyindama kopte een vrije trap naast voor de Rouches. Erg hoogstaand was het allemaal niet, al konden de fans zich gelukkig wel verwarmen aan de goede sfeer in het Koning Boudewijnstadion. 0-0 was de logische ruststand.

Het begin van de tweede helft deed wat denken aan die van de eerste helft, want opnieuw werd een hoop Bengaals vuur ontstoken. Edmilson zorgde met een uitstekende krul meteen voor een goede kans, maar zijn schot waaide een tweetal meter naast de kooi van Vukovic. Aan de overzijde moest Gillet goed plat om een voorzet van Pozuelo weg te houden van sluipschutter Karelis. Het spelbeeld bleef grotendeels gelijk aan dat van de eerste helft: veel strijd en intensiteit, maar geen kansen. Standard dreigde nog eens via Marin en Emond, maar na 70 minuten bleef de score in het aantal gekadreerde schoten hetzelfde als de score op het bord: 0-0.

De teleurstellende bekerfinale ontbrandde ook niet in het slotkwartier. Na 85 minuten voetballen volgde zowaar toch een eerste bal tussen de palen: Samatta werkte de bal eerst nog naast via een Luikenaar, luttele seconden later torende Aidoo boven iedereen uit tijdens de daaropvolgende hoekschop. De eerste (kop)bal tussen de palen was een feit, maar Gillet hield de score op 0-0 met een fantastische reflex. Een nieuw schot tussen de palen viel er in de reguliere tijd niet meer te noteren. Een triest unicum in het Belgisch voetbal, want nooit eerder stond het 0-0 na de reguliere speeltijd van een bekerfinale.

Weinig kansen, veel fouten en geen goals: in de verlengingen moest het anders. En zo geschiedde ook, want het openingsdoelpunt viel na twee minuten plots uit de lucht. Na een slim hakje van Mpoku gooide Carcela de bal voor doel. De alleenstaande Emond kopte van dichtbij en via de handen van Vukovic de bal tegen de touwen: 1-0.

Luiks toneel

De 1-0 was het signaal voor Standard om de wedstrijd op slot te gooien. Het zorgde voor enkele opvallende taferelen: Mehdi Carcela bleef tijdens zijn wissel treiterend en klappend op het veld staan en kreeg zo nog een geel karton onder de neus geschoven. Enkele minuten later was het Luyindama die een Luiks toneeltje opvoerde: de Congolees ontsnapte aan rood nadat hij op de enkel van Seck ging staan en bleef vervolgens minutenlang roerloos op het veld liggen. De aanwezige videoref moest er zelfs even aan te pas komen. Wisselspeler Pocognoli stond al klaar om in te vallen, tot een plots weer volledig fitte Luyindama weer het veld opkwam - tot grote woede van Genk-coach Clement.

In de tweede helft van de verlengingen moest Racing Genk alles op alles zetten als het niet voor het eerst een Belgische bekerfinale wilde verliezen. De troepen van Clement deden nog hun uiterste best, Trossard kwam het dichtst bij een doelpunt maar vond Gillet op zijn pad. Clinton Mata ontsnapte nog aan een tweede gele kaart na een stevige fout. Even later had Nastic minder geluk, waardoor Genk de wedstrijd nog met zijn tienen eindigde. In de slotminuten probeerde Genk uit alle macht nog de bal naar voren te pompen, Standard reageerde door de bal telkens weer richting het Genkse doel weg te rammen. 1-0 zou uiteindelijk de eindstand blijven.

Voor Standard is het de tweede bekerwinst in drie jaar en de achtste uit haar geschiedenis. Eerder wonnen de Rouches de beker al in 1954, 1966, 1967, 1981, 1993, 2011 en 2016. Genk verloor voor het eerst in haar geschiedenis een bekerfinale in België en blijft met lege handen achter.