Peter Sagan: “Ook scoren op WK”

Na de trui van wereldkampioen heeft Peter Sagan nu ook die van Europees kampioen beet. “Ik ben hier trots op”, zei hij zondag na afloop in het Franse Plumelec, “want dit EK was wel een doel voor mij.”

Peter Sagan gaat gewoon voort op zijn elan. Na de zege in de GP Québec is hij nu ook de eerste Europese kampioen bij de elite. “Toen ik vernam dat het EK niet meer in Nice zou gereden worden, waar ik geen enkele kans had, wilde ik graag deelnemen op dit parcours. Het is een omloop die me ligt. Die slothelling is zwaar, maar ook weer niet te lastig. Ik mocht mijn sprint gewoon niet te vroeg aanzetten, perfect timen en dat gebeurde. Ik ben trots op deze zege en ik draag ze op aan mijn Slovaakse ploegmaten en aan mijn landgenoten”, zei hij. “Het is altijd fijn om met de nationale ploeg te koersen. Ik zal niet lang stil kunnen staan bij deze zege omdat ik nu meteen al naar de Eneco Tour trek, maar het is toch ook wel een mooie titel. Natuurlijk, die trui heeft niet dezelfde uitstraling als de regenboogtrui, maar het is toch ook mooi, kampioen van Europa. En vooral, nu heb ik iets achter de hand voor volgend jaar”, lachte hij, “stel dat ik mijn regenboogtrui verlies, dan heb ik toch deze Europese trui om de schouders.”

Want ook op dat WK in Doha wil Sagan dus scoren. “Zeer zeker”, zei hij, “het is een doel. Eerst wil ik nog een goede Eneco Tour rijden. Ik kan er veel punten rapen en daardoor misschien wel de WorldTour winnen (hij staat nu eerste op de UCI Worldranking met 4133 punten, voor Froome en Quintana, twee renners die niet meer in actie komen, Van Avermaet staat vierde met 3316 punten), maar goed, niets moet nog. Als ik naast de wereldtitel grijp dan is dat zo, mijn seizoen is al meer dan geslaagd”, eindigde hij.

Philippe Gilbert: “Zwaar ontgoocheld”

“We hebben met de Belgische ploeg een zeer sterk EK gereden”, vatte Philippe Gilbert zondag samen na afloop van het EK, “alleen is het jammer dat we geen medaille pakken. Zelf ben ik zwaar ontgoocheld met mijn achtste plaats. Ik kwam naar hier voor meer.”

Het was een eerlijke Philippe Gilbert na afloop van het eerste EK in Plumelec. “We maken de koers, maar we rijden geen resultaat”, zei hij. “Zelf was ik op het eind niet goed genoeg. Dat is spijtig. Het is ook jammer voor Gianni Meersman”, gaf hij wel toe, “als je ziet hoe sterk hij was, had hij beter zelf zijn sprint gereden in plaats van voor mij gewerkt of hadden we beter met twee gesprint. We hadden misschien iets beter kunnen communiceren met elkaar. Als hij die inspanning niet voor mij doet, denk ik dat hij dichter dan mij had kunnen eindigen. Dat is wel jammer voor hem, ik bied daarvoor ook mijn excuses aan. Dat ik tekortkwam is mijn schuld, maar omdat hij voor mij de sprint lanceert, mist hij ook zijn kans. Dat is jammer voor hem, maar voor de rest denk ik niet dat we met het team veel fouten gemaakt hebben.”

Al was het wel de Belgische ploeg die het gat dichtte op een kopgroep waar Jelle Vanendert en Ben Hermans deel van uitmaakten. “We hebben de tactiek gevolgd die vooraf was besproken”, doet hij uit de doeken. “Er was geen enkele zekerheid met dat groepje van achttien renners dat we een medaille zouden pakken. Dus heb ik even met de bondscoach overlegd aan de wagen en er werd beslist dat we het gat op hen moesten dichten met de ploeg. En dat is dan gebeurd.”

Daarna glipte Gilbert zelf even weg met Benoot en Hermans, andermaal in een grote groep. “Ik geloofde in dat groepje met Tiesj en Ben, twee kilometer lang hebben we goed samengewerkt, maar daarna keek iedereen een beetje naar elkaar. De groep was te groot en we werden weer bijgebeend.”

In de sprint zelf deed Gilbert niet echt mee. “Ik moet geen excuses zoeken, ik was niet goed genoeg meer op het eind.”

Sagan won met gemak die sprint. “Als je de beelden ziet, straf wat hij doet. Alleen Greg kan hem verslaan op dit moment”, lachte Gilbert, “het is een mooie winnaar, voor een eerste EK staat dat mooi in de boeken.”

Bondscoach De Weert: “Dit is niet waarvoor we gekomen zijn”

De Belgen koersten offensief, zoals vooraf aangekondigd en lieten zich voortdurend opvallen, maar nemen uiteindelijk weinig mee naar huis. “Het begin van de koers verliep perfect voor ons”, aldus de bondscoach, “vier jongens mee in de vroege vlucht. Alles viel te controleren.”

Op zo’n 40 km van het eind reed een groepje weg met 18 renners: onder hen ook Ben Hermans en Jelle Vanendert. Uiteindelijk was het de Belgische ploeg zelf die het gat dichtte. “Dat is een keuze die ik gemaakt heb”, licht de bondscoach toe. “Ben moest de koers openbreken, druk zetten op Sagan en dat doet hij perfect, maar was het was niet de bedoeling dat we met zo’n grote groep zouden wegrijden zonder Jan Bakelants, Tiesj Benoot of Jens Keukeleire erbij. Het was Ben en één van die drie erbij. Nu was het Jelle Vanendert die erbij zat. Dat was geen ideale situatie.”

Dus moest de bondscoach een beslissing nemen. “Ik heb even overlegd met Gilbert aan de wagen en gevraagd hoe hij zich voelde. Hij antwoordde dat hij zich goed voelde, dus besliste ik dat we hen terug moesten halen. Dat gebeurde dan ook.”

Had hij dan niet beter het werk overgelaten aan de Franse, Slovaakse of Spaanse ploeg? “Tja, je moet een beslissing nemen”, aldus De Weert. “We zaten nog met Tiesj, Phil, Jens en Gianni in het peloton, opeens waren we onze sterkte in de breedte kwijt. Ben zat in een kopgroep van 18. Ik zeg niet dat hij het niet kan afmaken, maar hij was niet de renner die we naar voren hadden geschoven in zo’n situatie, wel in een klein groepje, maar niet met 18 renners. Als je ze laat rijden, neem je een groot risico, dus besliste ik om hen terug te pakken. Kijk, als Tiesj of Jan mee zijn in dat groepje, is dat anders, rijden we misschien niet en blijft die groep misschien voorop, maar ik moest toen een beslissing nemen. Is dat een fout? Ik weet het niet, achteraf is het altijd gemakkelijk om analyses te maken. We pakken ze terug en daarna ontstond een nieuwe kopgroep, wel met Phil, Tiesj en Ben Hermans. Dat was ideaal, maar toen haalden de Fransen hen terug. Dat is koers.”

Finaal werd er gesprint en Gilbert kwam daar niet bij te pas. “Dan zijn het de benen die spreken”, aldus De Weert, “er was vooraf besproken om met één iemand te sprinten en in de koers zelf zou beslist worden wie dat zou zijn. Phil gaf aan goed te zijn, dus Gianni zou voor hem de sprint lanceren. Gianni zette aan, Phil zat niet in zijn wiel, dat is ook koers. Het is nu een achtste plaats, dat is niet waarvoor we gekomen waren, maar ik kan mijn jongens niets verwijten”, eindigde hij. “Je kan niet elke koers medailles pakken.”

Gianni Meersman: “Jammer voor de ploeg”

“Vooraf waren duidelijke afspraken gemaakt”, aldus de West-Vlaming, “als Phil zich goed voelde in de koers, dan was hij onze sprinter en moest ik de sprint lanceren voor hem, of hem toch afzetten in de laatste bocht. Ik zet de sprint ook aan voor hem, maar hij zat niet in mijn wiel. Dat is jammer, maar dat is ook koers. Ik heb gekoerst zoals me dat is opgedragen, een sprint gereden van 500 tot 200 meter en kijk, we halen geen resultaat. Dat is jammer voor de ploeg, maar ik heb mijn werk gedaan.”

Had Meersman dan niet liever zelf zijn kans gegaan? Zelfs Gilbert gaf na afloop toe dat hij misschien wat beter had moeten communiceren met de renner van Etixx-Quick Step, dat hij dacht dat Meersman dichter dan hem had kunnen eindigen en daarom bood hij ook zijn excuses aan. “Tja, dat is achteraf”, aldus Meersman die er heel rustig onder bleef.

“Ik vroeg aan Phil in koers hoe hij zich voelde en het antwoord was: ‘echt goed’ en dan houd ik me aan de afspraak: hij zou sprinten. Als ik zelf had mogen sprinten weet ik niet waar ik dan had kunnen eindigen en ik zal het nooit weten. ‘Wat als’ bestaat niet”, lachte hij. “Ik ben al blij dat ik er nog bij was op het eind op die slotklim na een lastige koers. Het toont aan dat ik goed gerecupereerd ben na de Vuelta. Kijk, we hebben met de Belgische ploeg een sterke koers gereden, maar we halen geen resultaat. Dat is jammer, maar er valt ons niets te verwijten.”