Videospeler inladen...

PANO - 2 jaar na de aanslagen: "Ik ben uitgeput en heb angstaanvallen"

Twee jaar na de aanslagen van 22 maart onderzoekt ons reportageprogramma "Pano" PTSS, de posttraumatische stressstoornis. PTSS is bekend van soldaten die terugkeren uit oorlogsgebied. Maar de psychische gevolgen van een traumatische ervaring, zoals de aanslagen in Brussel hebben een erg grote impact op het dagelijkse leven van de slachtoffers. Hun verhaal, vanavond om 21.25 uur in "Pano", op Eén.

Voor Katarina, Loes en Petra was het een hele lijdensweg. Niet fysiek gewond zijn na de aanslagen van 22 maart, maar kampen met angsten en nachtmerries: niet meer kunnen slapen, niet meer durven buitenkomen.

Petra werkte aan de check-in in Zaventem. Naar de stad of naar de supermarkt gaan, doet ze niet meer. "Ik voel me het veiligst thuis, hier binnen. Ik ben bang om bang te zijn. Ik ben bang dat ik in paniek geraak en dat ik niet meteen weg kan."

Videospeler inladen...

Loes, die vroeger politieagent was op de luchthaven, heeft ontslag genomen. Ze moest zelf op zoek naar hulp. "Zo snel mogelijk weer aan het werk gaan",  was het advies van het stressteam van de Federale Politie. Maar dat kon ze niet aan.

"Het feit dat je elke avond thuiskomt en aan het wenen bent, verdrietig bent en je niet kunt zeggen waarom je zo onbedaarlijk moet wenen, waarom je al nachten niet meer slaapt. Dat is een heel beangstigend gevoel."

Videospeler inladen...

Katarina verloor haar moeder bij de aanslagen in Zaventem. Vier dagen van gekmakende onzekerheid. Ook zij heeft PTSS. "Ik ben vaak totaal uitgeput, heb last van angstaanvallen, geheugenproblemen, concentratieverlies."

Ze maakte een lijdensweg mee van twee jaar traumaklachten en drie psychologen die het probleem niet kenden. Om maar te zwijgen van de controleartsen van de verzekering die haar niet geloofden.

Videospeler inladen...

Nu heeft Katarina de juiste psycholoog gevonden. Katarina heeft secundair PTSS. 

De band met haar moeder was hecht. Constant vraagt ze zich af: "Waar was ze? Hoe bang was ze? Besefte ze wat er gebeurde?" Katarina heeft er de gruwelijkste voorstelling van. Psycholoog Ludwig Cornil verklaart: "Als we meevoelen met iemand, dan zijn we in staat om ons voor te stellen, wat de andere persoon moet hebben gezien of gedacht. Dat zijn verschrikkelijke beelden, die vaak erger zijn dan de realiteit. Zo zet het trauma zich over op de nabestaande."

Als je zoals Katarina verstoken bent van psychologische, juridische en administratieve hulp, dan helpt het je te verenigen met andere slachtoffers. Katarina werd woordvoerder van V-Europe. Samen sterk, samen vechten. Maar waartegen? "Wij hebben niets fout gedaan. En toch moeten we onze rechten afdwingen. De medische kosten en de rekeningen komen sneller dan de hulp van de overheid. Dat kan toch niet?"

Videospeler inladen...

Mocht zich opnieuw eenzelfde gruwelijke aanslag voordoen in ons land, zijn we dan klaar om slachtoffers beter op te vangen?

Herbekijk hier de volledige reportage van "Pano: het trauma na de bom".
 

Videospeler inladen...

Meest gelezen