Tv-recensie: 'Helden van de Kinderkliniek' (VTM) ★ ★ ★☆☆

Ziekenhuisreality, het is een raar beestje. Men zou zich kunnen afvragen waarom er überhaupt een camera moet gericht worden op zieke mensen, of in het geval van 'Helden van de Kinderkliniek': zieke kinderen. Multinationals zouden andere reclameblokken kunnen vinden om, bijvoorbeeld, luiers te slijten. En zenders zouden andere thema's kunnen verzinnen om, bijvoorbeeld, marktaandeel te winnen. Maar voor we hier iemand betichten van slechte bedoelingen: mijn geweten stopte na 5 minuten kijken al met knagen.

Om het filmproces voor de kinderen en de kijker wat minder intrusief te maken, kwamen de makers van 'Helden van de Kinderkliniek' met een pientere vondst op de proppen: dokter Karel. Een pop met een camera waar de patiëntjes -uiteraard met medeweten- tegen konden vertellen hoe ze zich voelden. De 5-jarige Nand, die last had van verstopte darmen, vond bij dokter Karel alvast een luisterend oor: "Weet je wat mijn stoute darmen altijd doen? Ze laten mijn kaka niet komen", zuchtte hij diep. Dokter Karel ging vervolgens met Finn op de kamer zandkastelen bouwen. De 5-jarige uk kampte met 'high risk' leukemie en vroeg zich af waarom hij niet nu, maar pas binnenkort naar zee mocht. "Wanneer we even geen 'Chemo Kaspers' meer moeten hebben", antwoordde zijn moeder. De kleuter begreep dat. En speelde verder. 

Dat de leefwereld van een kind niet stopt bij een vreselijke ziekte, illustreerde ook Ayman die een complexe hersenoperatie moest ondergaan. "Zijn er allergieën waar we van af moeten weten?", vroeg een verpleegster. "School", antwoordde de 12-jarige droog.

Ook Freddy had huiswerk in gedachten toen hij hoorde dat zijn nieuwe donornier terstond moest ingeplant worden. "De timing is niet ideaal", calculeerde hij. Maar de verse nier die voor hem in een schaaltje met vloeistof lag te zwemmen, werd even later wel op gelukstranen onthaald. Dokter Van Hoeck, die Freddy al 10 jaar bijstaat, kon eveneens opgelucht ademhalen. 

Kleine of grote helden, 'Helden van de Kinderkliniek' is met genoeg fluwelen handschoenen benaderd en indiepopnummers doorspekt om ver weg te blijven van leedvermaak en een plekje in de huiskamer te verdienen. Hopelijk gaat Eén, die later dit jaar met 'Kinderziekenhuis 24/7' komt, op een soortgelijk elan verder. Voor dat en veel meer: fingers crossed.