Advocaat Paul Quirynen: "Lelièvre af en toe uit gevangenis laten is zinvol"

In 2004 werd Lelièvre veroordeeld tot 25 jaar cel omdat hij samen met Dutroux An en Eefje en Sabine en Laetitia ontvoerde. Over drie jaar heeft hij die straf volledig uitgezeten, met de voorlopige hechtenis inbegrepen. Eerder mocht hij de gevangenis al enkele keren overdag verlaten. Nu heeft hij voor het eerst ook een nacht buiten de gevangenis doorgebracht. Lelièvre is 46.

Voor de nabestaanden van de slachtoffers is het wrang om het nieuws te krijgen dat de handlanger van de moordenaar van hun kind af en toe op vrije voeten is, en straks helemaal. "Maar het is zinvol om iemand op die manier voor te bereiden op zijn definitieve vrijlating', nuanceert Paul Quirynen, de vroegere advocaat van Paul Marchal, vader van de vermoorde An. "Uiteindelijk verdient hij zijn vrijheid, want hij is einde straf."

Volgens Quirynen is de begeleiding van gedetineerden naar de invrijheid­stelling de laatste jaren ook beter geworden. "Die begeleiding gebeurt nu multidisciplinair, met toezicht van een psycholoog, van een psychiater. Als gedetineerde is het niet gemakkelijk om uit de gevangenis te stappen en in een nieuwe wereld te komen. Het doel van zulke uitgaansvergunningen is om de gedetineerde daarop voor te bereiden. Een uitgaansvergunning is een humane vorm van re-integratie. Die voorbereiding biedt uiteindelijk garanties dat bij een definitieve invrijheidstelling die man geen risico meer is voor zijn omgeving, zijn naasten en de samenleving. Het is ook een dienst aan de samenleving dat men mensen voorzichtig naar de vernieuwde vrijheid begeleidt."

De situatie van Lelièvre is ook iets helemaal anders dan de problematiek van Michelle Martin. Zij werd zo'n 6 jaar geleden vervroegd vrijgelaten. "Dat was redelijk vroeg en dat ligt gevoeliger, hoewel de strafuitvoeringsrechtbanken dergelijke zaken uiteraard zeer gewetensvol bekijken", zegt Quirynen. "Maar bij Lelièvre ligt het anders. Hij zal in de gevangenis blijven tot het einde van zijn straf. En de slachtoffers zijn voorbereid dat hij sowieso vrijkomt op dat moment."

Daarnaast is er volgens Quirynen ook een duidelijk verschil met Marc Dutroux zélf of gedetineerden zoals Renaud Hardy. "Heel veel mensen verdienen een tweede kans, maar met uitzondering van de zware psychopaten. Dat is een heel andere problematiek. Zij zijn medisch gezien een blijvend gevaar voor de samenleving. Zij zullen nooit vrijkomen, noch in het kader van voorwaardelijke invrijheidstelling, noch in het kader van het einde van de straf, want ze kregen levenslang en zijn ook ter beschikking gesteld van de strafuitvoeringsrechtbanken."