De advocaten van de burgerlijke partijen vinden na de eerste dag van het assisenproces van Bernard Wesphael dat de ex-politicus in een slachtofferrol kruipt. "Het is de schuld van iedereen, behalve van hem", stelt advocaat Diego Smessaert vast."In de akte van verdediging worden veel mensen beschuldigd: Véronique Pirotton (het slachtoffer, red.), de pers, de psychiater en de experts", luidt het. "Voor de burgerlijke partijen is dat frustrerend."

Over de ondervraging van de beschuldigde zegt de advocaat dat Wesphael "exact herhaalde wat al in het dossier stond" en niet verder is gegaan. Smessaert stelt vast dat Wesphael "minder precies" werd als hij over het moment van de feiten sprak. "We willen concreet, minuut per minuut, weten wat er gebeurd is."

Arrogant

Bernard Wesphael kwam zelfzeker over tijdens de ondervraging door rechtbankvoorzitter Philippe Morandini. Hij sprak rustig en leek goed voorbereid. De voorzitter hield het tempo hoog en onderbrak Wesphael geregeld, maar dat bracht de beschuldigde niet van de wijs.

Wesphael is een politicus en kan het dus goed uitleggen. Af en toe leek hij zelfs wat arrogant te worden en probeerde hij het gesprek in handen te nemen. Zoals toen hij op eigen initiatief begon uit te leggen waarom hij zo kalm was gebleven toen hij Pirotton aantrof in de badkamer van hun hotelkamer. “Ik veronderstel dat u me dat zal vragen?”, sprak hij tot de voorzitter. “Ik ben nu eenmaal altijd zo kalm.”

In detail vertelde Wesphael hoe hij en zijn vrouw aanvankelijk een romantisch uitje meemaakten aan zee. Op de tweede dag veranderde de stemming echter. De man met wie Pirotton een geheime affaire had, belde haar op de hotelkamer maar het was Wesphael die de hoorn opnam. De spanning tussen de twee nam toe.

‘s Avonds in de hotelkamer liep het uit de hand. Wesphael legde de juryleden uit dat zijn dronken vrouw drie maal ten val kwam en agressief werd. “Maar zelf heb ik niet geslagen, niet van dicht, niet van ver”, zei Wesphael. “Het enige wat ik gedaan heb, is haar hoofd vastgenomen om haar te kalmeren.”

Vervolgens zou Wesphael op bed gaan liggen zijn, in de hoop dat de toestand zou normaliseren. Hij viel naar eigen zeggen in slaap en toen hij weer wakker werd, lag Pirotton in de badkamer. Volgens Wesphael lag er een plastic zakje op haar gezicht. Omdat hij niet wist hoe de telefoon op de kamer werkte, liep hij na een poging tot hartmassage naar de receptie. De man van de receptie volgde Wesphael naar de kamer en de hulpdiensten kwamen ter plaatse.

Op het moment dat hij dat aan het vertellen was, haperde Wesphael even en begon hij te snikken. “Ik weet niet wat er is gebeurd. Mijn eerste idee was dat ze zelfmoord had gepleegd.” De tranen verdwenen snel en de beschuldigde ging rustig verder. “Op geen enkel moment dacht ik dat ik naar de gevangenis zou moeten. Ik dacht dat het om een vergissing van het gerecht ging.”