Café "Le Cirio" in Brussel wordt nog mooier
In de straten naast de Beurs in het centrum van Brussel zijn er enkele opmerkelijke cafés. Iedereen kent "Falstaff", in art deco, maar aan de overzijde ligt een andere parel, "Le Cirio". De brasserie ziet er erg authentiek uit, maar heel wat elementen zijn versleten. Tijd voor een restauratie die het originele neorenaissance- en eclectische interieur in ere herstelt. Helaas gaat het café tot midden mei dicht.
Een half-en-half, het is het meest typische drankje dat je in "Le Cirio" kan drinken. Het boordevolle glas bevat 50% witte wijn en evenveel schuimwijn. Veel mensen komen speciaal voor dit brouwsel hierheen. Een half-en-half smaakt superlekker in het donkere historische interieur. De obers, in waardig zwart-wit tenue, handelen gepast afstandelijk en ultracorrect. Kortom, er is maar één "Le Cirio". En na de restauratie blijft dat zo.
Dubbel tomatenconcentraat
De geschiedenis van "Le Cirio" begint in 1886. Toen opende de Italiaanse zakenman Francesco Cirio, van de bekende blikjes tomatenpuree, een winkel met degustatiezaal aan de Beurs. Dat deed hij ook in andere Europese hoofdsteden, maar alleen de Brusselse vestiging overleefde.
In 1923 werd het een café-brasserie. De mooie kroonluchters van toen hangen er nog, en ook de lambrizering, het glas-in-lood en de spiegels bleven bewaard, maar verloren wat van hun oorspronkelijke glans. Zelfs de toiletten zijn indrukwekkend, weet elke bezoeker.
Van de vele beroemdheden die graag naar "Le Cirio" kwamen, is Jacques Brel de bekendste. Hij acteerde in de anarchistische gangsterfilm "La Bande à Bonnot" uit 1968, die een paar scenes in "Le Cirio" heeft.
"Le Cirio" is al bijna 10 jaar gedeeltelijk beschermd. Architect Jeremy Brakel leidt de restauratie. "We herstellen het interieur volgens de technieken van 1923", zegt hij, "het parket en hout worden aangepakt, het oosterse behangselpapier zal de art nouveau weer binnenhalen". De keuken wordt verplaatst zodat de restauratieruimte groter zal zijn. Maar niet alleen het interieur, ook de gevel en de glazen luifels krijgen een opfrisbeurt, in samenspraak met de dienst Monumenten en Landschappen. Trouwens, een hele rij luifels in de straat ondergaat een restauratie zodat de eenheid bewaard blijft.
"In het enig mooie café Le Cirio, opzij van de Beurs, brengen oude mensen met trillende vingers hun glas aan de lippen. Putten tragische herinneringen hun levenskrachten dermate uit dat hun handen beven? Lang geleden werden zij door een onvergetelijke man of vrouw bemind, maar om onnaspeurbare redenen sprongen ze roekeloos met die unieke liefde om, verloren haar en kregen nooit meer een dergelijke kans. In een onbereikbaar land leeft de geliefde een naamloos bestaan en droomt misschien ook af en toe over die grote passie van het verleden".
(uit "Funyu", Johny Van Tegenbos, Manteau 1991)
