Vrouw vindt na 34 jaar haar biologische vader en het eindigt als een sprookje

“Mijn moeder heeft me dan maar in haar eentje grootgebracht”, doet Kerry het verhaal. “Mijn hele leven heb ik me afgevraagd wie die mysterieuze man was. Ik had het gevoel of er iets ontbrak. Dat ik voor 50 procent anoniem was. En dat had een enorme impact op mijn leven.”

Toen ze uiteindelijk oud genoeg was om zelf op zoek te gaan – in de jaren 90 – waren er nog niet zo veel middelen voor handen als nu in het digitale tijdperk. Ze had een naam – Mark Soudeco – maar daarmee raakte ze niet veel verder, want ze wist om te beginnen niet hoe die geschreven werd. En later zou ze ook ontdekken dat Mark niet zijn voornaam maar zijn middelste naam was.

In juni vorig jaar kwam haar zoektocht echter in een stroomversnelling terecht. Toen stelde iemand haar voor dat ze het zou proberen via 23andMe, een DNA-test die de gebruiker kan vertellen wat zijn of haar etnische achtergrond is, maar hen ook vergelijkt met andere potentiële verwanten die ooit de test deden en zo in de databank zitten.

Toen ze de resultaten kreeg, werd bevestigd dat haar moeder van Brits-Ierse afkomst was en haar vader Latino. “Ik bleek onder meer te matchen met een vrouw die een Spaans klinkende achternaam had en ik vermoedde dat zij me misschien naar mijn vader kon leiden”, vertelt Kerry.

De vrouw bleek haar groottante te zijn langs haar vaders kant en verder onderzoek bracht haar in contact met de zus van haar vader op Facebook. Van haar kreeg ze het telefoonnummer van hem. Hij bleek intussen in Oregon te wonen. “Ik belde hem en we spraken voor de allereerste keer met elkaar”, doet ze het verhaal. “Hij zei dat het hem vreselijk speet en dat hij niets afwist van mijn bestaan. Hij voelde zich slecht dat hij zo veel had gemist.” (lees hieronder verder)

De man bleek kort nadat hij een relatie had gehad met haar moeder, getrouwd te zijn. Ze bleek ook broers en zussen te hebben en een ervan is maar zeven maanden jonger dan zij. “Hij nam meteen de vaderrol op zich”, aldus Kerry. Afgelopen zomer vloog ze voor het eerst naar hem toe. “Toen ik hem voor het eerst zag, was het alsof ik in de spiegel keek. Ik had heel mijn leven op dat moment gewacht en het was pure euforie. Het voelde als een droom. Ik had nooit gedacht dat ik hem zou vinden.”

En het beste moest nog komen, want Kerry wilde het heel graag officieel maken en de achternaam van haar biologische vader overnemen. Volgens haar advocaat kon dat het gemakkelijkst als hij haar adopteerde. En dat deed hij. In augustus waren de papieren al in orde.

Kerry wil nu in juni naar Oregon verhuizen met haar twee dochters om dichter bij haar vader te wonen. Ze kijken er allebei naar eigen zeggen erg naar uit.